سوره نمل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِينَ'''(ترجمه:و نیز مأمورم که قرآن را (به حکم وظیفه رسالت بر امت) تلاوت کنم، پس هر کس هدایت یافت به نفع خود هدایت یافته و هر کس گمراه شد (زیانش متوجّه خود اوست؛) بگو: «من فقط از انذارکنندگانم»)مضمون این آیه در دیگر سوره‌ها نیز آمده مانند:[[سوره یونس]] آیه ۱۰۸، [[سوره اسراء]] آیه۱۵، سوره نمل آیه ۹۲، [[سوره زمر]] آیه ۴۱.  آیات سه گانه پایان سوره (۹۱تا۹۳) بیانگر این است که دعوت پیامبر(ص) برای اتمام حجت  بر اساس تبشیر(مژده دادن ) و انذار(بیم دادن) است و بیان این نکته که [[پیامبر]] جز انذار وتبشیر کاری ندارد و همه امور به دست خداوندی است که هیچگاه از بندگان و اعماشان غافل نیست. آیه۹۲ در ادامه آیه قبل است که  بیان مأموریت های پیامبر(ص) است که عبادت پروردگار وتسلیم در برابر اراده اوست در این آیه تلاوت [[قرآن]] بر مردم نیز بر مأموریت های پیامبر افزوده شده وتأکید شده که با تلاوت قرآن و تمام شدن حجت، هر کس در پرتو قرآن هدایت بیابد  نفعش از آنِ خود اوست و به پیامبر نخواهد رسید و هر کس رویگردان شود باید بداند که پیامبر وظیفه‌ای جز ابلاغ رسالت و انذار ندارد. <ref>طباطبایی، المیزان۷ ۱۳۹۳ق، العلمی بیروت، ج۱۵، ص۴۰۳و۴۰۴.</ref>