سوره نمل: تفاوت میان نسخه‌ها
←آیه ۳۴: افزایش/ منبع
(←آیه ۴۰: افزایش) |
(←آیه ۳۴: افزایش/ منبع) |
||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
این آیه جواب ملکه سبا به اطرافیان خود بود که خواهان جنگ با حضرت سلیمان بودند. در [[تفسیر نمونه]] به این نکته اشاره شده است که چون ملکه سبا خود پادشاه بود و خصلت پادشاهان را می‌دانست جنگ‌طلبی اطرافیان خود را با اشاره به آثار جنگ پاسخ داد تا راهی دیگر برای جواب به نامه سلیمان(ع) پیدا کند و صحت و سقم گفتار او را بسنجد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۴۵۵.</ref> | این آیه جواب ملکه سبا به اطرافیان خود بود که خواهان جنگ با حضرت سلیمان بودند. در [[تفسیر نمونه]] به این نکته اشاره شده است که چون ملکه سبا خود پادشاه بود و خصلت پادشاهان را می‌دانست جنگ‌طلبی اطرافیان خود را با اشاره به آثار جنگ پاسخ داد تا راهی دیگر برای جواب به نامه سلیمان(ع) پیدا کند و صحت و سقم گفتار او را بسنجد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۴۵۵.</ref> | ||
[[طبرسی]] در [[تفسیر مجمع البیان]] جمله آخر آیه «وَكَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ» را تایید [[خداوند]] بر گفتار بلقیس دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۴۵.</ref>[[علامه طباطبایی]] این ادعا را قبول ندارد وآن را ادامه جمله ملکه سبا می داند و دلیلش این است که در این مقام وجهی وزمینه‌ای برای تصدیق کلام ملکه وجود ندارد. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، اعلمی بیروت، ج۱۵، ص۳۶۱. | [[طبرسی]] در [[تفسیر مجمع البیان]] جمله آخر آیه «وَكَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ» را تایید [[خداوند]] بر گفتار بلقیس دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۴۵. تفسیر قمی نیز این جمله را کلام خدواند دانسته است. <ref>قمی، علی بن ابراهیم، تفسیرقمی،۱۴۰۴ق، ج۲، ص ۱۲۸.</ref></ref>[[علامه طباطبایی]] این ادعا را قبول ندارد وآن را ادامه جمله ملکه سبا می داند و دلیلش این است که در این مقام وجهی وزمینه‌ای برای تصدیق کلام ملکه وجود ندارد. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، اعلمی بیروت، ج۱۵، ص۳۶۱. | ||
</ref> | </ref> | ||