سوره یس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←آیات مشهور
جز (←فضیلت و خواص) |
جز (←آیات مشهور) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
ترجمه: و هر چیزی را در کارنامه‌ای روشن برشمرده‌ایم. | ترجمه: و هر چیزی را در کارنامه‌ای روشن برشمرده‌ایم. | ||
بیشتر [[مفسران]] «امام مُبین» را در اینجا به [[لوح محفوظ]] یا همان کتابی [[تفسیر]] کرده‌اند که همه اعمال و همه موجودات و حوادث این جهان در آن ثبت و محفوظ است. برخی گفته‌اند ممکن است استفاده از واژه «امام» به این دلیل باشد که این کتاب در [[قیامت]] رهبر و پیشوا برای همه مأمورانِ [[ثواب]] و عقاب و معیاری برای سنجش ارزشِ اعمال انسان‌ها و پاداش و کیفر آنان است.<ref>بیضاوی، انوار التنزیل، ۱۴۱۸ق،دار احیاء التراث العربی، بیروت، ج۴، ص۲۶۴.</ref> در منابع [[حدیث|حدیثی]] شیعه گفته شده منظور از امام مبین، [[امام علی(ع)]] است؛ از جمله در حدیثی از [[امام باقر]](ع) نقل شده است: هنگامی که این آیه [[نزول قرآن|نازل]] شد، [[پیامبر(ص)]] رو به امام علی(ع) کرد و چنین گفت: «امام مبین این مرد است! اوست امامی که خداوند متعال علم هر چیزی را به او داده است».<ref>«هُوَ هذا اِنَّهُ الاِمامُ الَّذِی اَحْصَی اللهُ تَبارَکَ وَ تَعالی فَیهِ عِلْمَ کُلِّ شَیء» (صدوق، معانی الاخبار، باب معنی الامام المبین، ۱۳۷۹ ق، ص۹۵).</ref> همچنین در تفسیر [[تفسیر نورالثقلین|نور الثَقَلین]] از [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] نقل شده است امام علی(ع) چنین می‌گفت: به خداسوگند، منم امام مبین، که حق را از باطل آشکار می‌سازم، این علم را از رسول خدا به [[ارث]] برده و آموخته‌ام.<ref>عروسی حویزی، نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۳۷۹.</ref> | بیشتر [[مفسران]] «امام مُبین» را در اینجا به [[لوح محفوظ]] یا همان کتابی [[تفسیر]] کرده‌اند که همه اعمال و همه موجودات و حوادث این جهان در آن ثبت و محفوظ است. برخی گفته‌اند ممکن است استفاده از واژه «امام» به این دلیل باشد که این کتاب در [[قیامت]] رهبر و پیشوا برای همه مأمورانِ [[ثواب]] و عقاب و معیاری برای سنجش ارزشِ اعمال انسان‌ها و پاداش و کیفر آنان است.<ref>بیضاوی، انوار التنزیل، ۱۴۱۸ق،دار احیاء التراث العربی، بیروت، ج۴، ص۲۶۴.</ref>از این لوحی که دربردارنده تمام جزییات قضای الهی درباره خلق است در قرآن با تعابیری چون: لوح محفوظ، ام‌الکتاب، امام مبین و کتاب مبین یادشده و هر تعبیر دارای نکته ای است چنان چه امام مبین به این جهت نامگذاری شده که دربردارنده تمام قضاهایی است که خلق از آنها تبعیت می کند مانند امام که از اوتبعیت می کنند. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۷، ص۶۷.</ref> در منابع [[حدیث|حدیثی]] شیعه گفته شده منظور از امام مبین، [[امام علی(ع)]] است؛ از جمله در حدیثی از [[امام باقر]](ع) نقل شده است: هنگامی که این آیه [[نزول قرآن|نازل]] شد، [[پیامبر(ص)]] رو به امام علی(ع) کرد و چنین گفت: «امام مبین این مرد است! اوست امامی که خداوند متعال علم هر چیزی را به او داده است».<ref>«هُوَ هذا اِنَّهُ الاِمامُ الَّذِی اَحْصَی اللهُ تَبارَکَ وَ تَعالی فَیهِ عِلْمَ کُلِّ شَیء» (صدوق، معانی الاخبار، باب معنی الامام المبین، ۱۳۷۹ ق، ص۹۵).</ref> همچنین در تفسیر [[تفسیر نورالثقلین|نور الثَقَلین]] از [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] نقل شده است امام علی(ع) چنین می‌گفت: به خداسوگند، منم امام مبین، که حق را از باطل آشکار می‌سازم، این علم را از رسول خدا به [[ارث]] برده و آموخته‌ام.<ref>عروسی حویزی، نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۳۷۹.</ref> | ||
*'''إِنَمَا أَمرهُ إِذا أَرادَ شَیئًا أَن یقولَ لَه کن فیکونُ''' (آیه ۸۲) | *'''إِنَمَا أَمرهُ إِذا أَرادَ شَیئًا أَن یقولَ لَه کن فیکونُ''' (آیه ۸۲) | ||