قرآن به سر گرفتن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قرآن به سر گرفتن''' از آیین‌هایی است که شیعیان در [[شب قدر|شب‌های قدر]] انجام می‌دهند. در این آیین ضمن قرار دادن [[قرآن]] بر روی سر، خداوند را به حق قرآن، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]]، [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا(س)]] و [[امامان شیعه|امامان دوازده‌گانه]] قسم می‌دهند تا گناهانشان را بیامرزد و ایشان را جزو رها شدگان از آتش جهنم قرار دهد. لازم نیست قرآن را به صورت باز شده بر سر قرار داد.

 

شیخ عباس قمی سپس چهارمین عمل مستحب شب قدر را به این صورت توضیح می‌دهد که: قرآن را بر سر خود می‌گذارند و خداوند را به حق قرآن و حق آن‌که با قرآن فرستاده شده یعنی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ع)]] و به حق هر زن و مرد مؤمنی که در قرآن مدح شده قسم می‌دهند و سپس ده بار می‌گویند {{عربی|بِكَ یا أللّهُ}} و بعد خداوند را به نام هر یک از [[چهارده معصوم]] قسم می‌دهند و اسامی آن‌ها را به ترتیب ده بار ذکر می‌کنند.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، باب دوم،‌فصل سوم، بخش اعمال مشترکه شب قدر</ref> این کار عملی مستقل بوده و لازم نیست قرآن به صورت باز شده بر سر قرار گیرد.{{یادداشت|{{عربی|عَنْ زُرَارَةَ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ ع‏ تَأْخُذُ الْمُصْحَفَ فِي ثَلَاثِ لَيَالٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَتَنْشُرُهُ وَ تَضَعُهُ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ تَقُولُ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِكِتَابِكَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِيهِ وَ فِيهِ اسْمُكَ الْأَكْبَرُ وَ أَسْمَاؤُكَ الْحُسْنَى وَ مَا يُخَافُ وَ يُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِي مِنْ عُتَقَائِكَ مِنَ النَّارِ وَ تَدْعُو بِمَا بَدَا لَكَ مِنْ حَاجَة. دعوات راوندی، ص۲۰۶}}}}{{یادداشت|{{عربی|