تلقین میت: تفاوت میان نسخه‌ها

این کار از زمان [[پیامبر اکرم(ص)]] رایج بود <ref group="یادداشت">از ابن عباس نقل شده که ایشان هنگام دفن فاطمه بنت اسد، مادر حضرت علی علیه‌السلام، بالای سر ایشان قرار گرفت و فرمود: «ای فاطمه! وقتی منکر و نکیر نزد تو آمدند و درباره پروردگارت از تو سؤال کردند، در جوابشان بگو: الله خدای من و محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله پیامبرم و اسلام دینم و قرآن کتابم است و فرزندم، امام و ولی من است». وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۱۷۶</ref> و پس از ایشان، ائمه(ع) شیوه و مفاد تلقین را به مردم آموزش دادند که در روایات متعدد آمده است.<ref group="یادداشت"> تلقینی که در آستانه [[مرگ]] در [[روایات]] بیان شده، بدین صورت است: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِیمُ الْکرِیمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِی الْعَظِیمُ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْأَرَضِینَ السَّبْعِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَینَهُنَّ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِین: یعنی هیچ معبودی نیست که در خور پرستش باشد جز ذات واجب الوجودی که مستجمع جمیع صفات کمالیه و حلیم و بردبار و کریم است، نیست معبودی جز خدای یگانه بلند مرتبه و عظیم الشأن منزّه و پاک میدانم پروردگار آسمانهای هفتگانه را و آنچه در آنهاست و آنچه در میان آنها و زیر آنها است و او پروردگار عرش عظیم است و درود بر فرستادگان الهی و حمد و ثنا مخصوص خداوند پروردگار عالمیان است». من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص: ۱۳۲</ref>