مبطلات روزه: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس فتوای [[فقیهان]] شیعه خوردن و آشامیدن وقتی روزه را باطل می‌کند که عمدی باشد و اگر شخص فراموش کند که روزه است، روزه‌اش صحیح است. این حکم اختصاصی به خوردنی‌ها و آشامیدنی‌های متعارف ندارد و نیز مقدار خوردن و آشامیدن هم مهم نیست. خوردن و آشامیدن باید از طریق دهان و حلق باشد،<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۵۴۱-۵۴۳.</ref> برخی از فقیهان شیعه تزریق آمپول یا سرم را باعث از بین رفتن روزه نمی‌دانند.<ref>[http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=175403 سایت تبیان] و [http://portal.anhar.ir/node/6786/?ref=sbttl#gsc.tab=0 پرتال انهار]</ref>

به فتوای بیشتر [[فقیه|فقیهان]] شیعه، اگر روزه‌دار دچار تشنگی شدید غیرقابل تحمل شود، می‌تواند به قدر ضرورت و رفع تشنگی آب بنوشد<ref>حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۳۷۴ش، ج۸، ص۳۲۴؛ آملی، مصباح الهدی، ۱۳۸۰ق، ج۸، ص۱۴۰، خمینی، استفتاءات، دفتر نشر اسلامی، ج۱، ص۳۲۱.</ref> ولی درباره وظیفه روزه‌دار پس از نوشیدن آب دو فتوا وجود دارد؛ برخی از [[فقها]] اگرچه نوشیدن آب را جایز دانسته‌اند ولی بر اساس فتوای آن‌ها روزه باطل می‌شود و با این حال روزه‌دار باید تا هنگام مغرب از مفطرات روزه دوری کند و قضای آن روز را نیز بگیرد.<ref>مانند:آملی، مصباح الهدی، ۱۳۸۰ق، ج۸، ص۱۴۰؛ حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۳۷۴ش، ج۸، ص۳۲۴؛ سبزواری، مهذب الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۱۰، ص۱۳۲.</ref> در مقابل، تعدادی دیگر از فقیهان با وجود نوشیدن آب روزه را صحیح دانسته‌اند و در نتیجه نیازی به قضا نیست.<ref>شهید اول، الدروس الشرعیه، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۷۶؛ حلی، منتهی المطلب، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۱۳۹؛ شیخ بهایی، التعلیقة علی الرسالة الصومیه، ۱۴۲۷ق، ص۴۹-۵۰؛ اردبیلی، مجمع الفائده، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۳۲۵-۳۲۶؛ حکیم، مصباح المنهاج، ۱۴۲۵ق، ص۱۶۱؛ سبحانی، رساله توضیح المسائل، مؤسسه امام صادق، مساله ۱۲۵۶.</ref>