سوره فصلت: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره فصلت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۱۵

۲۸ بایت حذف‌شده ، ‏۱۵ نوامبر ۲۰۱۸

جز

←‏آیات مشهور

دیداریویکی‌متن

Salehi

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۴٬۱۷۹

ویرایش

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 ==آیات مشهور==
 ===نیکی در برابر بدرفتاری‌ها===
-* '''وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیئَةُ ۚادْفَعْ بِالَّتِی هِی أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَینَک وَبَینَهُ عَدَاوَةٌ کأَنَّهُ وَلِی حَمِیمٌ''' (آیه ۳۴)
+{{عربی|«وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِی هِی أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَینَک وَبَینَهُ عَدَاوَةٌ کأَنَّهُ وَلِی حَمِیمٌ﴿۳۴﴾|ترجمه=و نیکی با بدی یکسان نیست. [بدی را] آنچه خود بهتر است دفع کن؛ آنگاه کسی که میان تو و میان او دشمنی است، گویی دوستی یکدل می‌گردد.|آدرس=...|اندازه=110%}}
-ترجمه: و نیکی با بدی یکسان نیست. [بدی را] با آنچه بهتر است دفع کن؛ آنگاه کسی که میان تو و میان او دشمنی است، گویی دوستی یکدل می‌گردد.
 در [[آیه]] بالا توصیه‌ای [[اخلاق|اخلاقی]] و اجتماعی مطرح شده است. به همین علت این آیه در مباحث [[اخلاق]] مورد توجه [[تفسیر قرآن|مفسران]] و معلمان اخلاق قرار گرفته است. اگرچه دو واژه «حسنه» و «سیئه» مفهوم گسترده‌ای دارند و شامل هر نیکی و بدی می‌شوند، اما در این آیه منظور از آن دو، نیکی و بدی در تبلیغ دین است. این آیه به پیامبر توصیه می‌کند بدی‌ها را با خوبی پاسخ بده و اهل انتقام نباش تا موفق شوی.<ref>مکارم شیرازی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، ج۴، ص۳۰۴.</ref>
@@ خط ۲۷: / خط ۲۶: @@
 ===تحریف‌ناپذیری قرآن===
 {{نوشتار اصلی| عدم تحریف قرآن}}
-* '''...إِنَّهُ لَکتَابٌ عَزِیزٌ لَّا یأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِن بَینِ یدَیهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ ۖ تَنزِیلٌ مِّنْ حَکیمٍ حَمِیدٍ''' (آیه ۴۱ـ۴۲)
+{{عربی|«لَّا یأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِن بَینِ یدَیهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ ۖ تَنزِیلٌ مِّنْ حَکیمٍ حَمِیدٍ﴿۴۲﴾|ترجمه= از پیش روی آن و از پشت سرش باطل به سویش نمی‌آید؛ وحی [نامه‌]ای است از حکیمی ستوده‌[صفات‌].|آدرس=...|اندازه=110%}}
-ترجمه: ...به راستی که آن (قرآن) کتابی ارجمند است.  از پیش روی آن و از پشت سرش باطل به سویش نمی‌آید؛ وحی [نامه‌]ای است از حکیمی ستوده‌[صفات‌].
 عدم تحریف قرآن یا تحریف‌ناپذیری قرآن، از اعتقادات عموم [[اسلام|مسلمانان]] است که بر اساس آن معتقدند قرآنی که در دست مسلمانان است، دقیقاً همان است که بر پیامبر(ص) [[وحی]] شده و نه چیزی به آن افزوده و نه از آن کم شده است. [[تفسیر|مفسران]] و [[کلام|متکلمان]] در ردّ و انکار هر گونه تحریف، به آیات و [[روایت|روایاتی]] استناد کرده‌اند. آیات ۴۱ و ۴۲ سوره فصلت از جمله این آیات است.<ref>شیخ طوسی، التبیان، ۱۴۰۹ق، ج۹، ص۱۳۱و۱۳۲؛ فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۵۶۸؛ مراغی، تفسیر المراغی، ۱۹۸۵م، ج۲۴، ص۱۳۸.</ref>
 ===بازگشت نتیجه اعمال، به خود شخص===
-* '''مَّنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیهَا ۗ وَمَا رَ‌بُّک بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِیدِ''' (آیه ۴۶)
+{{عربی|«مَّنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیهَا ۗ وَمَا رَ‌بُّک بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِیدِ﴿۴۶﴾|ترجمه=هر که کار شایسته کند، به سود خود اوست؛ و هر که بدی کند، به زیان خود اوست، و پروردگار تو به بندگان [خود] ستمکار نیست.|آدرس=...|اندازه=110%}}
-ترجمه: هر که کار شایسته کند، به سود خود اوست؛ و هر که بدی کند، به زیان خود اوست، و پروردگار تو به بندگان [خود] ستمکار نیست.
 این آیه به یک قانون کلی درباره اعمال آدمی می‌پردازد که قرآن بارها بر آن تأکید کرده است. منظور این آیه این است که اگر [[کفر|کافران]] به [[قرآن]] و سخن پیامبر ایمان نیاورند نه به [[خدا|خداوند]] و نه به پیامبرش، زیانی نمی‌رسد بلکه خود کافران هستند که زیان خواهند دید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۰، ص۳۰۸.</ref>