Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۶۱
ویرایش
جز (جعبه اطلاعات آیه) |
جز (ویرایش شکلی) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| نام آیه =آیه هجرت | | نام آیه = آیه هجرت | ||
| واقع در سوره =[[سوره نساء|نساء]] | | واقع در سوره = [[سوره نساء|نساء]] | ||
| شماره آیه =۹۷ | | شماره آیه = ۹۷ | ||
| جزء =۵ | | جزء = ۵ | ||
| شماره صفحه | | شماره صفحه = ۹۴ | ||
| شأن نزول = | | شأن نزول = عدم [[هجرت]] برخی از [[مسلمانان]] از [[مکه]] به [[مدینه]] | ||
| مکان نزول = | | مکان نزول = مدینه | ||
| موضوع | | موضوع = اعتقادی | ||
| درباره | | درباره = عذاب مسلمانانی که به مدینه هجرت نکردند | ||
| سایر | | سایر = | ||
| آیات مرتبط= | | آیات مرتبط= | ||
}} | }} | ||
'''آیه هِجرت''' | '''آیه هِجرت''' نود و هفتمین آیه [[سوره نساء]] است که درباره [[عذاب]] کسانی که [[اسلام]] آوردند، اما در [[هجرت]] مسلمانان به [[مدینه]] شرکت نکردند، سخن میگوید. به گفته [[مفسران]] این افراد برای آنکه خانه و اموال خود را از دست ندهند، در [[مکه]] ماندند. بر پایه آیه هجرت، این افراد پس از [[مرگ]] در پاسخ به سؤال [[فرشتگان]] درباره دینشان، عدم توانایی خود در [[مکه]] را بیان میکنند؛ اما فرشتگان پاسخ میدهند که آنها امکان هجرت داشتهاند، اما این کار را نکردهاند. برخی از [[مفسران]] گفتهاند مراد آیه از این افراد کسانی است که هجرت نکردند و پیش از آنکه به [[پیامبر(ص)]] ملحق شوند، از دنیا رفتهاند. برخی نیز بر این باورند که منظور کسانی است که هجرت نکردند و در [[جنگ بدر]] با مسلمانان جنگیدند و کشته شدند. | ||
==متن و ترجمه== | ==متن و ترجمه== | ||
{{گفت و گو | {{گفت و گو | ||
|عرض= | |عرض=۱۰۰ | ||
|شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:120%; font-weight: normal; | |شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:120%; font-weight: normal; | ||
|شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:100% | |شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:100% | ||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==شأن نزول== | ==شأن نزول== | ||
[[آیه]] هجرت درباره کسانی نازل | [[آیه]] هجرت درباره کسانی نازل که در مکه [[ایمان]] آوردند؛ اما در [[هجرت]] مسلمانان به [[مدینه]] شرکت نکردند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۸۳.</ref> به نوشته [[تفسیر نمونه]]، این افراد به جهت علاقه به زندگی و اموال خود در مکه ماندند.<ref>نک مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۸۳، ۸۴.</ref> | ||
==تفسیر== | ==تفسیر== | ||
به گفته [[علامه طباطبایی]]، آیه | به گفته [[علامه طباطبایی]]، آیه به سؤالات [[فرشتگان]] از انسان پس از مرگ اشاره میکند. این پرسش فرشتگان که «فِیمَ کنتُم» (در چه [حال] بودید؟)، سؤال از وضعیت [[دین]] آنها است؛ یعنی بر چه دینی بودید؟ عبارت «أَلَم تَكُن أَرضُ اللهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِیهَا» (مگر زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید؟)هم نشان میدهد که این پاسخ که «کنَّا مُستَضعَفِینَ فِی الأرضِ» (ما در زمین از مستضعفان بودیم)، از آن رو قانع کننده نیست که [[مشرک|مشرکان]] مکه تنها در مکه قدرت داشتند و آن افراد میتوانستند از مکه کوچ کنند و به سرزمینهای دیگر بروند.<ref>نک علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۴۹، ۵۰.</ref> | ||
==مصادیق== | ==مصادیق== | ||
در خصوص اینکه مراد آیه دقیقا چه کسانی است، گزارشهای مختلفی وجود دارد.<ref>نک سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۰۶.</ref> | در خصوص اینکه مراد آیه دقیقا چه کسانی است، گزارشهای مختلفی وجود دارد.<ref>نک سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۰۶.</ref> به گفته [[ابن عباس]] منظور کسانی است که در مکه ماندند و به مدینه هجرت نکردند و پیش از ملحقشدن به [[پیامبر(ص)]] از دنیا رفتند.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۰۶.</ref> [[مجمع البیان]] به نقل از [[ابوحمزه ثمالی|ابوحمزه ثُمالی]] آنها را افرادی میداند که مسلمان شده بودند، اما در [[جنگ بدر]] در جبهه مشرکان قرار گرفته و وقتی شمار کم مسلمانان را دیدند، به حقانیت [[اسلام]]، شک کردند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ۱۵۰.</ref> | ||
[[ابن عباس]] | |||
طبق برخی [[روایات]] مراد آیه گروهی از مسلمانان است که در مکه ماندند، در جنگ بدر با مسلمانان جنگیدند و کشته شدند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث، ج۳، ص۳۰۳.</ref> بر پایه روایتی از [[امام باقر(ع)]]، این افراد پنج نفر بودند: قیس بن فاکه بن مغیره، حارث بن زمعه، قیس بن ولید، ابوالعاص بن میته و علی بن امیة بن خلف.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث، ج۳، ص۳۰۳.</ref> | طبق برخی [[روایات]] مراد آیه گروهی از مسلمانان است که در مکه ماندند، در جنگ بدر با مسلمانان جنگیدند و کشته شدند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث، ج۳، ص۳۰۳.</ref> بر پایه روایتی از [[امام باقر(ع)]]، این افراد پنج نفر بودند: قیس بن فاکه بن مغیره، حارث بن زمعه، قیس بن ولید، ابوالعاص بن میته و علی بن امیة بن خلف.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث، ج۳، ص۳۰۳.</ref> | ||
خط ۴۸: | خط ۴۷: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
*قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش. | *قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش. | ||
*سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانه آیةالله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق. | *سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانه آیةالله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق. | ||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
*طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیرعاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا. | *طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیرعاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا. | ||
*مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش. | *مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش. | ||
{{پایان}} | |||
{{آیات مشهور قرآن}} | {{آیات مشهور قرآن}} | ||