سوره جاثیه: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره را جاثیه [=به زانو درآمده] می‌نامند، زیرا در آیه 28 آن از به زانو درآمدن هر امتی در قیامت برای گرفتن نامه‌های اعمالش اشاره شده است. این کلمه فقط یک بار در قرآن به کار رفته که آن هم آیه 28 همین سوره است. بیست و ششمین سوره‌ای است که با حروف مقطعه [در اینجا حم: حا. میم] آغاز می‌گردد. و ششمین سوره از سوره‌های حامیمات هفتگانه است. نام دیگر آن شریعت است. این کلمه تنها یک بار در قرآن مجید آمده و آن هم در آیه 18 همین سوره است. تعدا آیات آن به نظر قاریان کوفه 37 آیه و به نظر قاریان دیگر 36 آیه و یا 39 آیه است که نظریه اول مشهور و معمول است. به ترتیب مصحف چهل و پنجمین، و به ترتیب نزول شصت و پنجمین سوره قرآن، و مکی است. 489 کلمه و 2085 حرف دارد. از نظر حجم از سوره‌های مثانی و کمی کمتر از یک حزب است.  

این سوره با اشاره به نزول قرآن از سوی پروردگار آغاز می‌شود و به اینکه در آسمانها و زمین، در آفرینش انسان و موجودات و گردش شب و روز برای مومنان و اهل یقین مایه‌های عبرت است اشاره می‌کند، و با سرزنش گناهکاران دروغزن که آیات خدا را نشنیده می‌انگارند و آن را به ریشخند می‌گیرند از عذاب دردناک و خوارکننده آنها خبر می‌دهد، و احوال پیروان هوای نفس را بیان می‌کند.