خرابه شام: تفاوت میان نسخه‌ها

* پس از خطبۀ [[حضرت زینب(س)|زينب(س)]] در مجلس يزيد كه اوضاع را بر ضدّ او متحوّل ساخت، يزيد ناچار اهل بيت را در خرابه‌اى بى‌سقف جاى داد. آنان سه روز در آن خرابه بودند و بر حسين(ع) [[عزاداری امام حسین|عزادارى]] مى‌كردند.<ref>مقتل خوارزمى، ج ٢، ص ٧۴</ref>  <ref>فرهنگ عاشورا، ص١۵٩.</ref>

* در بعضى نقل‌ها چنين آمده كه اهل بیت(ع) را در خرابه ای که نه حفاظ گرما داشت و نه سرما و ديوار آن كج شده در حال خراب شدن بود جای دادند به طورى كه پوست مباركشان ترك برداشت. گويا منظور يزيد، از اسكان اسرا در خرابۀ شام اين بود كه آن خانه بر سر ايشان خراب شده و كشته شوند.<ref>با کاروان شام، ص٩٧.</ref>

===مخالفان===

* از دیدگاه [[محمد هادی غروی]] اساساً [[اهل بیت(ع)]] در چنین مکانی(خرابه) ساکن نشده اند:

::متأسفانه یکی از مشکلاتی که از نظر تاریخی گرفتار آن هستیم،این است که چون [[بکاء|ابکاء]] و تشدید مصیبت، محور شده است، بر سر هر دو راهی، بین مصیبت کمتر و مصیبت بیشتر، مصیبت بیشتر را انتخاب کردند،ولو از نظر سندی خیلی ضعیف و واهی و سند مصیبت ضعیف، قوی باشد.البته مشکل مهمتر این است که افرادی که این کارها را انجام دادند،فراموش کردند که اهل بیت موقعیت اجتماعی داشتند، لذا طوری مصائب را برای ایشان ردیف می‌کنند که گویی اصلاً در جامعه احترامی نداشتند. این کار جنایت بزرگی است که در اثر توجه به مصیبت، مصیبت را بزرگتر می‌کنند و به این توجه ندارند که با این کار وانمود می‌کنند اهل بیت هیچ موقعیت اجتماعی نداشتند. در همان جلسهٔ اول، یزید مفتضح شد و ناچار گشت در همان جلسهٔ اول، اظهار پشیمانی کند. بنابراین خرابه‌ای در کار نبوده است. این اشتباه است. محلهٔ خراب درست است، نه خرابه. اگر همین الآن به دمشق بروید و سراغ قبر [[معاویه]] را بگیرید، می‌گویند«فی محلة الخراب» اسم آن محله، محلهٔ خراب است. چون وقتی [[خالد بن ولید]] و [[ابو عبید جراح]] وارد دمشق شدند، خیلی از سران رومی تحمل نمی‌کردند زیر پرچم عرب‌ها بروند و لذا خانه‌های آنها و خانه‌های افسران عالی رتبه خالی ماند. چون این اماکن خالی بود، از آ نها به خانه‌های خراب یاد می‌شد؛ لذا خرابه‌ای در کار نبوده است و نمی‌شود مسألهٔ خرابه را با اظهار پشیمانی یزید جمع کرد. خبر اسکان در قصر قطعی و از مسلمات تاریخ است.<ref>بررسی تحلیلی سیر مقتل نگاری عاشورا</ref>