مکتب اسلام (مجله): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده: ماهنامه مکتب اسلام.jpg|بندانگشتی|ماهنامه مکتب اسلام]]

==پایه گذاران==

نشریه درسهایی از مکتب اسلام که بعدها به «مکتب اسلام» مشهور شد، در سال 1337 توسط آقایان: [[ناصر مکارم شیرازی]]، [[امام موسی صدر]]، [[جعفر سبحانی]]، سید [[عبدالکریم موسوی اردبیلی]]، مجدالدین محلاتی، حسین نوری، محمد واعظ ‌زاده خراسانی،  سید مرتضی جزائری و [[علی دوانی]] پایه گذاری گردید. <ref>جعفریان، رسول، جریانها و سازمانهای مذهبی سیاسی ایران، ص307</ref> هر چند پیش از آن نیز چندین نشریه در زمینه های دینی منتشر می‌شد ولی هیچکدام از آن‌ها به طور رسمی وابسته به حوزه نبود. در اساسنامه این مجله آمده است این مجله «زیر نظر یکی از مراجع عالی قدر حوزه علمیه قم<ref>آیت الله شریعتمداری</ref> و با همکاری دو هیئت علمی و مالی مرکب از ده تن از دانشمندان جوان و روشنفکر حوزه علمیه و ده تن از بازرگانان خیراندیش و روشن دل تهران تاسیس گردید.» <ref>اساسنامه مکتب اسلام، ص3، به نقل از جعفریان، رسول، جریانها و سازمانهای مذهبی سیاسی ایران، ص306</ref>

در سالهای پیش از انقلاب، مجله مکتب اسلام تنها نشریه حوزوی بود که می کوشید اندیشه های نو مذهبی را که در قم پدید می آمد و البته متاثر از جریانهای نوگرای اسلامی در تهران بود، به مشتاقان عرضه کند. <ref>جعفریان، رسول، جریانها و سازمانهای مذهبی سیاسی ایران، ص307</ref> در این مجله افزون بر مقالات علمی، گاه گزارشها و اخباری از وضعیت قم منعکس می شد و گاه نسبت به انحرافهای فکری پدید آمده در جامعه نیز جسته و گریخته هشدارهایی داده می شد. <ref>جعفریان، رسول، جریانها و سازمانهای مذهبی سیاسی ایران، ص308</ref>

در سالهای نخست سنگین ترین مقالات را علامه طباطبایی می نوشت و به معرفی اسلام و برخورد اسلام با نیازمندیهای روز و مسائل اجتماعی از دیدگاه اسلام می پرداخت. <ref>جعفریان، رسول، جریانها و سازمانهای مذهبی سیاسی ایران، ص308</ref> علاوه بر آن، مجله به مطالب مورد نیاز روز، مثل مسایل پزشکی و روانشناسی نیز می پرداخت و به سوالات پزشکی مخاطبان پاسخ می داد.

مهم‌ترین ویژگی مجله، آموزش و روشنگری و تربیت عملی جوانان اسلام‌گرایی بود که در روند شکل گیری انقلاب تاثیرگذار بودند. مکتب اسلام توانست بخش زیادی از نیازهای دینی پیش از انقلاب را برآورده کند و مورد استقبال مردم قرار گیرد. در مراحل نخست، توزیع و فروش مجله، مردمی بود و مساجد، هیئتهای مذهبی و مراکز فرهنگی، پایگاه نشر آن بودند و به همین دلیل مجله از انتشار گسترده ای برخوردار شد.<ref>خسروشاهی، سید هادی، گفتگو با مرکز خبر حوزه</ref>شماره اول نشریه ابتدا در هزار نسخه چاپ شد ولی به خاطر استقبال زیاد، چندبار تجدید چاپ شد و به تدریج شمارگان آن افزایش یافت و به 120 هزار<ref>جعفریان، رسول، جریانها و سازمانهای مذهبی سیاسی ایران، ص309</ref> رسید.