مسجدالاقصی: تفاوت میان نسخه‌ها

مسجد الاقصی به معنای دورترین مسجد، مسجد مشهور بیت المقدس در کشور فلسطین است{{مدرک}} این مسجد در جنوب شرقی قدس فاصله ۵۰۰ متری [[مسجد صخره]]، قرار دارد<ref>حمیدی، تارخ اورشلیم، ص۱۸۳.</ref> درباره نامگذاری آن گفته‌اند که مسافتش تا [[مکه]] و مسجدالحرام، محل استقرار پیامبر و مسلمانان، مورد توجه بوده است.<ref> علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۷؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۱۱.</ref>  

برخی با استناد به روایات نبوی که در آنها برای اشاره به مسجد الاقصی از بیت المقدس و مسجد بیت المقدس استفاده شده، گفته‌اند در صدر اسلام، برای اشاره به این مسجد از بیت المقدس و مسجد بیت المقدس استفاده می‌شده است{{مدرک}} و از دوره عبدالملک بن مروان به بعد مسجد الاقصی بر ساختمان مسجد نامیده شده است.<ref> تاریخ مجموعه مسجد الاقصی، ص۱۰.</ref> پیش از این منظور از مسجد الاقصی که در قرآن هم به کار رفته، محوطه وسیعی بوده که شامل مسجد صخره، رواق‌ها و... می‌شده است.<ref> تاریخ مجموعه مسجد الاقصی، ص۷.</ref>  از این‌رو علامه طباطبایی در المیزان منظور از مسجد الاقصی را که در آیه نخست سوره اسراء به آن اشاره شده، بیت‌المقدس دانسته است که حضرت داود و سلیمان آن را بنا کرده‌اند.<ref> علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۶.</ref>  

مسجد الاقصی نزد مسلمانان، مسیحیان و یهودیان محترم است.{{مدرک}} پیامبر از این مکان به [[معراج]] رفته<ref> سوره اسراء، آیه۱.</ref> و مسجدالاقصی تا پیش از [[تغییر قبله|تغییر قبله مسلمانان]] در سال دوم قمری، نخستین [[قبله]] مسلمانان بوده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۳۱.</ref> برخی شیعیان ایرانی در قدیم به‌ویژه در دوره قاجار و پهلوی، به هنگام سفر حج، اماکن مذهبی بیت المقدس از جمله مسجد الاقصی را زیارت می‌کرده‌اند.<ref>برای نمونه نک: جعفریان، ص۲۳۰.</ref>

بنا بر اسنادی که از قرن نخست قمری بر جای مانده، بنای مسجدالاقصی در دوره ولید بن عبدالملک در سال ۹۶ق انجام شده است.<ref> نگاه کنید به: تاریخ مجموعه مسجد الاقصی، ص۱۰.</ref> گفته شده که ساخت بنا در دوره [[عبدالملک بن مروان]] خلیفه اموی (۲۶-۸۶ق) در سال ۸۴ق آغاز شده بود و در دوره ولید پایان یافته است.{{مدرک}} [[عبدالله بن زبیر]] از موسم [[حج]] برای تبلیغ علیه عبدالملک بن مروان و بیعت گرفتن از حاجیان برای خود سود می‌جست و در خطبه‌هایش در [[روز عرفه]] و ایام [[منا]] در [[مکه]]، با یاد‌کردن از لعنت پیامبر بر حَکم بن عاص، جد عبدالملک، و دودمانش، شامیان را به خود متمایل می‌کرد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج۱، ص۳۵۶؛ البدایة و النهایه، ج۸، ص۲۸۰.</ref> عبدالملک شامیان را از رفتن به حج بازداشت و با فتوای یکی از عالمان درباری، آنان را به حج‌ در بیت‌ المقدس و طواف پیرامون صخره مسجدالاقصی واداشت.<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۶۱؛ البدایة و النهایه، ج۸، ص۲۸۰؛ حیاة الحیوان، ج۲، ص۵۸.</ref>