مصحف: تفاوت میان نسخه‌ها

مُصحَف در لغت به معنای چیزی بوده که صحیفه‌ها در آن جمع شده است؛ یعنی چیزی که دارای دو جلد بوده و در آن، اوراق جمع‌آوری و نگهداری می‌شد.<ref>فراهیدی، العین، ذیل واژه صحف؛ ابن منظور، لسان العرب، ذیل واژه صحف؛ راغب اصفهانی، مفردات، ذیل واژه صحف.</ref> این واژه بعدها برای قرآن به کار گرفته شد.<ref>رامیار، تاریخ قرآن، ص۱۰.</ref> واژه مُصحَف در قرآن مجید نیامده است؛ اما هم‌ریشه آن یعنی واژه صُحُف، ۸ بار به کار رفته است.{{یادداشت|«صُحُفِ إِبْرَ‌اهِیمَ وَمُوسَیٰ» (سوره اعلی، آیه ۱۹)، «صُحُفِ مُوسَیٰ» (سوره نجم، آیه ۳۶)، «الصُّحُفِ الْأُولَیٰ» (سوره طه، آیه ۱۳۳)، «صُحُفٍ مُّکرَّ‌مَةٍ: نامه‌های گرامی، لوح محفوظ یا کتب انبیا» (سوره عبس، آیه ۱۳)، «صُحُفًا مُّنَشَّرَ‌ةً: نامه‌های سرگشاده و افراخته» (سوره مدثر، آیه ۵۲)، «وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَ‌تْ» (سوره تکویر، آیه ۱۰)، «صُحُفًا مُّطَهَّرَ‌ةً: نامه‌های پاکیزه» (سوره بینه، آیه ۲).}} صحف جمع صحیفه است و صحیفه صفحه‌ای است که بر آن می‌نویسند.<ref>رامیار، تاریخ قرآن، ص۹.</ref>

{{نوشتار اصلی|کتابت قرآن}}

[[محمود رامیار|رامیار]] از صاحبان چندین مصحف در زمان حیات پیامبر(ص) یاد می‌کند؛ از آن جمله، [[حمزه]] عموی پیامبر که پیش از شهادت، مصحفی برای خود ترتیب داده بود و [[ابی بن کعب]]، [[ابوالدرداء]]، [[معاذ بن جبل]]، [[زید بن ثابت]]، [[ابوزید]]، [[عبادة بن صامت]]، و [[ابوایوب انصاری]]. ابن ندیم و سیوطی و بسیاری از علمای فن، نام دیگری را یاد می‌کنند که در آن سخنی نیست و آن [[علی بن ابی طالب]](ع) است. البته پس از زمان رسول خدا(ص) کار تدوین مصاحف و مجموعه‌های شخصی، از تدوین مصحف‌های آیات الهی رایج‌تر شد؛ و می‌توان گفت که ۲۳ نفر از صحابه دارای مصحف بوده‌اند و همگی اینها مربوط به زمان پیش از عثمان و بهتر بگوییم همزمان با مصحف ابوبکر است.<ref>رامیار، تاریخ قرآن، صص۳۳۴-۳۳۵.</ref>

== آثار نگاشته شده درباره مصحف‌ها ==