صدیق (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''صِدّیق'''، به معنای بسیار [[راستگویی|راستگو]]، کسی را گویند که ملازم راستی باشد و از او [[دروغ]] سر نزند. در [[قرآن]] از برخی انبیا با این لقب یاد شده است.

== در لغت و قرآن==

در روایات [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، از حضرت علی(ع) به عنوان صدیق اکبر یاد شده است و ایم لقب را رسول خدا به او داده است.<ref> کاشانی، ص۳۴۲؛ صدوق، الامالی، ص۲۷۴؛ صدوق، مسندالرضا، ج۲، ص۹</ref><ref> کنزالعمال، ج۱۱، ص۶۱۶؛ کشف الغمه، ج۲، ص۱۲؛ المناقب، ابن شهر آشوب، ج۲، ص۲۸۶؛ ابن کثیر، ج۱، ص۴۳۱؛ ابن ابی شیبه، ج۷، ص۴۹۸؛ ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص۲۰۰؛ طبرانی، ج۶، ص۲۶۹</ref>؛ در روایتی رسول اکرم، از علی بن ابی طالب، مومن آل فرعون و حبیب نجار به عنوان صدیقان نام برده است؛ و حضرت علی را برترین آنها معرفی می‌کند.<ref> ابن مغازلی، ص۲۰۰؛ کنزالعمال، ج۱۱، ص۶۰۱</ref>

علمای [[شیعه]] نه تنها تعلق لقب صدّیق را به ابوبکر مردود می‌شمارند، بلکه با استناد بر منابع اهل سنت<ref> بلاذری، انساب، ج۲، ص۱۴۶؛ ابن قتیبه، ص۱۶۹؛ طبری، تاریخ، ج۲، ص۳۱۰؛ ابن ماجه، ج۱، ص۴۴؛ نسائی، ص۲۱-۲۲؛ جوینی، ج۱، ص۱۴۰، ۲۴۸؛ ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص۲۲۸؛ ابن کثیر، ج۳، ص۲۶؛ سیوطی، الجامع، ج۲، ص۵۰</ref> این لقب و لقب [[فاروق]] را از القاب [[علی(ع)]] می‌دانند و عقیده دارند. زیرا علی(ع) در هنگام [[خلافت]] و بر منبر بصره آنها را از آن خویش دانسته است.<ref> عاملی، ج۲، ص۲۶۳-۲۷۰؛ امینی، ج۲، ص۳۱۲-۳۱۴</ref>

* نسائی، احمدبن شعیب، تهذیب خصائص الامام علی، به کوشش ابواسحاق جوینی، بیروت، ۱۴۰۴ق، ص۱۹۸۴م

* نسائی، احمدبن شعیب، سنن الکبری، تحقیق: دکتور عبد الغفار سلیمان البنداری وسید کسروی حسن، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۱۱/۱۹۹۱م.

{{پایان}}

[[رده:لقب های امامان]]