پرش به محتوا

امت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۸۶۶ بایت حذف‌شده ،  ‏۳۱ مارس ۲۰۱۴
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Ahmadian
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


اُمَّت‌، واژه‌ای‌ با بُرد معنایى‌ بسیار وسیع‌ كه‌ مى‌تواند جامع‌ مفاهیمى‌ چون‌ [[قوم‌]]، [[قبیله‌]]، [[عشیره‌]]، گروههای‌ نژادی‌ و نیز ملت‌ یا جامعه‌ای‌ مذهبى‌ كه‌ تحت‌ لوای‌ هدایت‌ یك‌ پیامبر قرار دارد، باشد.<ref>نك: تركى‌، 30</ref> این واژه در [[قرآن کریم]] 65 بار به‌ صورت‌ مفرد یا جمع‌ آمده‌ است‌.ابعاد مختلف‌ مفهوم‌ امت‌ در فرهنگ‌ اسلامى‌ در ذیل عناوینی همچون امت‌ اسلامى‌، جانشین‌ [[امتهای‌ پیشین]]، مصون‌ بودن‌ امت‌ از خطا و وحدت‌ و اختلاف‌ امت‌، مورد بررسى‌ قرار مى‌گیرد.
اُمَّت، واژه‌ای با بُرد معنایی بسیار وسیع که می‌تواند جامع مفاهیمی چون [[قوم]]، [[قبیله]]، [[عشیره]]، گروههای نژادی و نیز ملت یا جامعه‌ای مذهبی که تحت لوای هدایت یک پیامبر قرار دارد، باشد.<ref>نک: ترکی، ۳۰</ref> این واژه در [[قرآن کریم]] ۶۵ بار به صورت مفرد یا جمع آمده است.ابعاد مختلف مفهوم امت در فرهنگ اسلامی در ذیل عناوینی همچون امت اسلامی، جانشین [[امتهای پیشین]]، مصون بودن امت از خطا و وحدت و اختلاف امت، مورد بررسی قرار می‌گیرد.
==معنای امت==
==معنای امت==
این‌ واژه‌ بار اسلامى‌ دارد، ولى‌ با این‌ وصف‌، در قرآن‌ بر غیر [[مسلمانان‌]] نیز اطلاق‌ شده‌ است‌، و از این‌ رو، مى‌تواند به‌ معنای‌ «شعب‌» نیز نزدیك‌ باشد.
این واژه بار اسلامی دارد، ولی با این وصف، در قرآن بر غیر [[مسلمانان]] نیز اطلاق شده است، و از این رو، می‌تواند به معنای «‌شعب‌» نیز نزدیک باشد.
معنای‌ اصطلاحى‌ امت‌، جماعتى‌ از مردم‌ است‌ كه‌ خداوند برای‌ آنان‌ پیامبری‌ مبعوث‌ كرده‌، و آنان‌ به‌ او ایمان‌ آورده‌، و از این‌ رو، با خداوند پیمان‌ بسته‌، و با او ارتباط یافته‌اند.<ref>ماسینیون‌،ص 97-103</ref>
معنای اصطلاحی امت، جماعتی از مردم است که خداوند برای آنان پیامبری مبعوث کرده، و آنان به او ایمان آورده، و از این رو، با خداوند پیمان بسته، و با او ارتباط یافته‌اند.<ref>ماسینیون، ص۹۷-۱۰۳</ref>
طبعاً در این‌ كاربرد مقصود از امت‌ گروه‌ بزرگى‌ از مردم‌ است‌ كه‌ دارای‌ زبان‌ یكسان‌ یا [[دین‌]] واحد و یا سرزمین‌ جغرافیایى‌ یكسانى‌ هستند.
طبعاً در این کاربرد مقصود از امت گروه بزرگی از مردم است که دارای زبان یکسان یا [[دین]] واحد و یا سرزمین جغرافیایی یکسانی هستند.
==کاربری قرآنی==
==کاربری قرآنی==
واژه امت‌ در قرآن‌ كریم‌ 65 بار به‌ صورت‌ مفرد یا جمع‌ آمده‌ است‌. در قرآن‌ امت‌ به‌ معنى‌ مردم‌ <ref>بقره‌ /2/213</ref> و یا عده‌ای‌ از انسانها كه‌ با یكدیگر پیوند دینى‌ دارند، <ref>آل‌ عمران‌ /3/110؛ بقره‌ /2/143</ref> آمده‌، و در حدیث‌ كه‌ بارها به‌ صورتهای‌ «امت‌ محمد»، یا «امتى‌» (از زبان‌ پیامبر)، یا «اُمَم‌» وارد شده‌، به‌ معنى‌ جماعتى‌ به‌ كار رفته‌ است‌ كه‌ از یك‌ [[پیامبر]] پیروی‌ مى‌كنند. <ref>تركى‌، 30</ref>
واژه امت در قرآن کریم ۶۵ بار به صورت مفرد یا جمع آمده است. در قرآن امت به معنی مردم <ref>بقره /۲/۲۱۳</ref> و یا عده‌ای از انسانها که با یکدیگر پیوند دینی دارند، <ref>آل عمران /۳/۱۱۰؛ بقره /۲/۱۴۳</ref> آمده، و در حدیث که بارها به صورتهای «‌امت محمد »، یا «‌امتی‌» (از زبان پیامبر)، یا «‌اُمَم‌» وارد شده، به معنی جماعتی به کار رفته است که از یک [[پیامبر]] پیروی می‌کنند. <ref>ترکی، ۳۰</ref>
==ابعاد مختلف‌ مفهوم‌ امت‌ در فرهنگ‌ اسلامى‌==
==ابعاد مختلف مفهوم امت در فرهنگ اسلامی ==
در اینجا ابعاد مختلف‌ مفهوم‌ امت‌ در فرهنگ‌ اسلامى‌ در چند عنوان‌ مورد بررسى‌ قرار مى‌گیرد:
در اینجا ابعاد مختلف مفهوم امت در فرهنگ اسلامی در چند عنوان مورد بررسی قرار می‌گیرد:
===امت‌ اسلامى‌ جانشین‌ امتهای‌ پیشین‌===
===امت اسلامی جانشین امتهای پیشین ===
نخستین‌ نكته‌ در باب‌ امت‌ [[ پیامبر اكرم‌(ص)]] این‌ است‌ كه‌ این‌ امت‌ نیز همچون‌ امتهای‌ پیشین‌ مخاطب‌ [[وحى‌]] الهى‌ قرار گرفته‌، و حامل‌ رسالت‌ الهى‌ شده‌ است‌. رسالت‌ پیامبر(ص‌) نیازمند امتى‌ است‌ كه‌ ضمن‌ پذیرش‌ و ایمان‌ به‌ آن‌ و حفظ و نگاهبانى‌ از آن‌، آن‌ را به‌ دیگر امتها منتقل‌ كند و از این‌ رو، وظیفه تبلیغ‌ آن‌ بر عهده امت‌ است‌. بنابراین‌، امت‌ حافظ وحى‌ الهى‌ در تاریخ‌ است‌. <ref>نك: عبدالحمید، 211؛ باقلانى‌، اعجاز...، 48؛ ابن‌ ابى‌ الحدید، ج8،ص241؛ ابن‌ تیمیه‌، رساله...، 9-10</ref>
نخستین نکته در باب امت [[پیامبر اکرم(ص)]] این است که این امت نیز همچون امتهای پیشین مخاطب [[وحی]] الهی قرار گرفته، و حامل رسالت الهی شده است. رسالت پیامبر(ص) نیازمند امتی است که ضمن پذیرش و ایمان به آن و حفظ و نگاهبانی از آن، آن را به دیگر امتها منتقل کند و از این رو، وظیفه تبلیغ آن بر عهده امت است. بنابراین، امت حافظ وحی الهی در تاریخ است. <ref>نک: عبدالحمید، ۲۱۱؛ باقلانی، اعجاز...، ۴۸؛ ابن ابی الحدید، ج۸، ص۲۴۱؛ ابن تیمیه، رساله‍...، ۹-۱۰</ref>
قرآن‌ خود بر مسأله حفظ و نگاهبانى‌ از ذكر ( قرآن‌ ) تأكید كرده‌ است‌. <ref>حجر /15/نیز نك: بیهقى‌، ج1،ص54</ref>
قرآن خود بر مسأله حفظ و نگاهبانی از ذکر (قرآن) تأکید کرده است. <ref>حجر /۱۵/۹؛ نیز نک: بیهقی، ج۱، ص۵۴</ref>
این‌ امت‌، امتى‌ برگزیده‌ است‌ <ref>آل‌ عمران‌ /3/110</ref> و بنا بر روایات‌، حتى‌ [[تورات‌]] به‌ آن‌ مژده‌ داده‌ است‌. <ref>نك: قاضى‌ عبدالجبار، ج2،ص352-353؛ بیهقى‌، ج1،ص336-340</ref>
این امت، امتی برگزیده است <ref>آل عمران /۳/۱۱۰</ref> و بنا بر روایات، حتی [[تورات]] به آن مژده داده است. <ref>نک: قاضی عبدالجبار، ج۲، ص۳۵۲-۳۵۳؛ بیهقی، ج۱، ص۳۳۶-۳۴۰</ref>
این‌ امت‌، امت‌ فرجامین‌ است‌ و امت‌ «آخرالزمان‌»: امت‌ پیامبر خاتم‌(ص‌). <ref>نك: بخاری‌، ج2،ص380؛ دارمى‌، ج2،ص221؛ ابن‌ ماجه‌،ج1،ص344</ref>
این امت، امت فرجامین است و امت «‌آخرالزمان »: امت پیامبر خاتم(ص). <ref>نک: بخاری، ج۲، ص۳۸۰؛ دارمی، ج۲، ص۲۲۱؛ ابن ماجه، ج۱، ص۳۴۴</ref>
پیامبرِ امت‌ آخرین‌، همانند انبیای‌ گذشته‌ و [[انبیای‌ بنى‌ اسرائیل‌]] نیست‌ كه‌ فقط به‌ سوی‌ قومشان‌ مبعوث‌ مى‌شدند، بلكه‌ او برای‌ همه مردم‌ فرستاده‌ شده‌ بود. <ref>اعراف‌ /7/157؛ سبأ /34/28؛ نیز نك: باقلانى‌، التمهید، 147- 148؛ ابویعلى‌، 158</ref>
پیامبرِ امت آخرین، همانند انبیای گذشته و [[انبیای بنی اسرائیل]] نیست که فقط به سوی قومشان مبعوث می‌شدند، بلکه او برای همه مردم فرستاده شده بود. <ref>اعراف /۷/۱۵۷؛ سبأ /۳۴/۲۸؛ نیز نک: باقلانی، التمهید، ۱۴۷- ۱۴۸؛ ابویعلی، ۱۵۸</ref>


===امت‌، وارث‌ زمین‌===
===امت، وارث زمین ===
امت‌ برگزیده‌ حامل‌ وحى‌ الهى‌ در زمین‌، و تمثل‌ و نماینده اراده الهى‌ است‌. بنابراین‌، مقام‌ جانشینى‌ خداوند بر زمین‌ در اصل‌ از آن‌ِ امت‌ برگزیده‌ است‌. امت‌ از همان‌ آغاز براساس‌ آیات‌ قرآنى‌ چنین‌ دریافتى‌ داشت‌ كه‌ بنابر سنت‌ الهى‌ِ خلافت‌ و جانشینى‌ خداوند بر زمین‌، هم‌اینك‌ وارث‌ زمین‌ شده‌ است‌. <ref>انبیاء /21/105</ref> از آنجا كه‌ رسالت‌ نبوی‌، رسالتى‌ جهانى‌ بود، امت‌ پیامبر(ص‌) مى‌بایست‌ امر «دعوت‌» را سامان‌ مى‌داد و جهانى‌ مى‌كرد.
امت برگزیده حامل وحی الهی در زمین، و تمثل و نماینده اراده الهی است. بنابراین، مقام جانشینی خداوند بر زمین در اصل از آن امت برگزیده است. امت از همان آغاز براساس آیات قرآنی چنین دریافتی داشت که بنابر سنت الهی خلافت و جانشینی خداوند بر زمین، هم اینک وارث زمین شده است. <ref>انبیاء /۲۱/۱۰۵</ref> از آنجا که رسالت نبوی، رسالتی جهانی بود، امت پیامبر(ص) می‌بایست امر «‌دعوت‌» را سامان می‌داد و جهانی می‌کرد.
از این‌ رو، دیری‌ نپایید امت‌ دعوت‌ را به‌ بیرون‌ از [[جزیرة العرب‌]] گسترش‌ دادند و پیام‌ [[ پیامبر اسلام(ص)]] را به‌ دیگر امتها رساندند. <ref>برای‌ نمونه‌، نك: همو، تاریخ‌، ج3،ص523بب</ref>
از این رو، دیری نپایید امت دعوت را به بیرون از [[جزیرة العرب]] گسترش دادند و پیام [[پیامبر اسلام(ص)]] را به دیگر امتها رساندند. <ref>برای نمونه، نک: همو، تاریخ، ج۳، ص۵۲۳بب</ref>


===مصون‌ بودن‌ امت‌ از خطا===
===مصون بودن امت از خطا===
[[شافعى‌]]، امت‌ یا جماعت‌ اسلامى‌ را به‌ عنوان‌ جماعت‌ حافظ قرآن‌ و جماعت‌ برگزیده خداوند، جماعتى‌ مى‌داند كه‌ بر خطا و برخلاف‌ سنت‌ پیامبر(ص‌) اجماع‌ نمى‌كنند. [[اجماع‌]] تمامى‌ امت،‌ نماینده اراده الهى‌ است‌. <ref>ص‌ 403، 473-476؛ برای‌ حدیث‌ «لا تجتمع‌ امتى‌ على‌ ضلاله»، نك: ابن‌ ماجه‌، ج2،ص1303؛ نیز نك: مسائل‌ الامامه، 52</ref> از همین‌ رو، در [[فقه‌]]، بحث‌ اجماع‌ به‌ عنوان‌ یكى‌ از منابع‌ فقه‌ به‌ میان‌ آمده‌ است‌.
[[شافعی]]، امت یا جماعت اسلامی را به عنوان جماعت حافظ قرآن و جماعت برگزیده خداوند، جماعتی می‌داند که بر خطا و برخلاف سنت پیامبر(ص) اجماع نمی‌کنند. [[اجماع]] تمامی امت، نماینده اراده الهی است. <ref>ص ۴۰۳، ۴۷۳-۴۷۶؛ برای حدیث «‌لا تجتمع امتی علی ضلاله »، نک: ابن ماجه، ج۲، ص۱۳۰۳؛ نیز نک: مسائل الامامه، ۵۲</ref> از همین رو، در [[فقه]]، بحث اجماع به عنوان یکی از منابع فقه به میان آمده است.


===امت‌ و سنت‌===
===امت و سنت ===
امت‌ از طریق‌ سنت‌ و پیروی‌ از آن‌ ارتباط خود را با پیامبر خویش‌ در طول‌ تاریخ‌ نگاه‌ مى‌دارد، و سنت‌ در واقع‌ ضامن‌ حضور و استمرار امت‌ (جماعت‌) در تاریخ‌ است‌.
امت از طریق سنت و پیروی از آن ارتباط خود را با پیامبر خویش در طول تاریخ نگاه می‌دارد، و سنت در واقع ضامن حضور و استمرار امت (جماعت) در تاریخ است.
علما (در اندیشه اسلام‌ سنى‌) سخت‌ از نقش‌ خود به‌ عنوان‌ بیانگر سنت‌ نبوی‌ دفاع‌ مى‌كردند و خود را واسطه میان‌ پیامبر(ص‌) و امت‌ در تعلیم‌ شرایع‌ دین‌ مى‌پنداشتند.<ref>مالك‌، حدیث‌ اول‌؛ ابن‌ بطه‌، الابانه...، ج1،ص232-236</ref>
علما (در اندیشه اسلام سنی) سخت از نقش خود به عنوان بیانگر سنت نبوی دفاع می‌کردند و خود را واسطه میان پیامبر(ص) و امت در تعلیم شرایع دین می‌پنداشتند.<ref>مالک، حدیث اول؛ ابن بطه، الابانه‍...، ج۱، ص۲۳۲-۲۳۶</ref>


در اندیشه شیعى‌ و به‌ ویژه‌ [[امامیه]]، امامت‌ امام‌ معصوم‌ به‌ عنوان‌ جانشین‌ نبوت‌ در میان‌ امت‌ مطرح‌ است‌، چه‌، در اندیشه شیعى‌، مفهوم‌ امت‌ كاملاً متفاوت‌ است‌ و در همین‌ راستا نظریه مصون‌ بودن‌ امت‌ از خطا كه‌ در اسلام‌ سنى‌ مطرح‌ شده‌ است‌، جای‌ خود را به‌ نظریه [[عصمت‌]] امام‌ در اندیشه شیعى‌ امامى‌ مى‌دهد؛ از این‌ رو، نقش‌ علما در این‌ دو منظومه دینى‌ یكسان‌ نیست‌ و اجماع‌ نیز در فقه‌ شیعى‌ امامى‌ كاملاً با نظیر خود در عالم‌ [[اهل‌ سنت‌]] متفاوت‌ است‌.
در اندیشه شیعی و به ویژه [[امامیه]]، امامت امام معصوم به عنوان جانشین نبوت در میان امت مطرح است، چه، در اندیشه شیعی، مفهوم امت کاملاً متفاوت است و در همین راستا نظریه مصون بودن امت از خطا که در اسلام سنی مطرح شده است، جای خود را به نظریه [[عصمت]] امام در اندیشه شیعی امامی می‌دهد؛ از این رو، نقش علما در این دو منظومه دینی یکسان نیست و اجماع نیز در فقه شیعی امامی کاملاً با نظیر خود در عالم [[اهل سنت]] متفاوت است.


===وحدت‌ و اختلاف‌ امت‌===
===وحدت و اختلاف امت ===
از نظر اهل‌ سنت‌، آنچه‌ به‌ وحدت‌ امت‌ آسیب‌ مى‌رساند و موجب‌ افتراق‌ مى‌گردد، پیروی‌ از [[بدعت‌]] در برابر [[سنت‌]] است‌؛ اما در دیدگاه‌ [[شیعه]]، انحراف‌ از امام‌ معصوم‌ موجب‌ این‌ افتراق‌ مى‌شود.<ref>نك: احمد بن‌ حنبل‌، ج2،ص332، ج3،ص145، ج4،ص102؛ ابن‌ ابى‌ عاصم‌، شم 63 - 65؛ ابن‌ ماجه‌، ج2،ص1322</ref>
از نظر اهل سنت، آنچه به وحدت امت آسیب می‌رساند و موجب افتراق می‌گردد، پیروی از [[بدعت]] در برابر [[سنت]] است؛ اما در دیدگاه [[شیعه]]، انحراف از امام معصوم موجب این افتراق می‌شود.<ref>نک: احمد بن حنبل، ج۲، ص۳۳۲، ج۳، ص۱۴۵، ج۴، ص۱۰۲؛ ابن ابی عاصم، شم ۶۳ - ۶۵؛ ابن ماجه، ج۲، ص۱۳۲۲</ref>


===امت‌ در مسیر تاریخ‌===
===امت در مسیر تاریخ ===
بحث‌ سنّت‌ - بدعت‌ در نظرگاه‌ اهل‌ سنت‌ ارتباطى‌ روشن‌ با مسأله هویت‌ و نقش‌ و جایگاه‌ تاریخى‌ اهل‌ سنت‌ در تاریخ‌ مقدس‌ دارد: منظری‌ كه‌ [[اهل‌ سنت‌]] نسبت‌ به‌ خود در مسیر تاریخ‌ قائل‌ هستند. از دیدگاه‌ ایشان‌ تا پیش‌ از قتل‌ خلیفه‌ [[عثمان‌]]، امت‌ بر مسیر سنت‌ حركت‌ مى‌كرد و وحدت‌ آن‌ مانع‌ هرگونه‌ تفرقه‌ بود، <ref>مثلاً نك: ابن‌ وضاح‌، 32</ref> فتنه‌ از هنگام‌ قتل‌ عثمان‌ آغاز شد و همین‌ امر سبب‌ افتراق‌ گردید و فرقه‌هایى‌ چون‌ [[خوارج‌]]، [[رافضه‌]]، [[قدریه‌]] و [[مرجئه‌]] پیدا شدند.
بحث سنّت - بدعت در نظرگاه اهل سنت ارتباطی روشن با مسأله هویت و نقش و جایگاه تاریخی اهل سنت در تاریخ مقدس دارد: منظری که [[اهل سنت]] نسبت به خود در مسیر تاریخ قائل هستند. از دیدگاه ایشان تا پیش از قتل خلیفه [[عثمان]]، امت بر مسیر سنت حرکت می‌کرد و وحدت آن مانع هرگونه تفرقه بود، <ref>مثلاً نک: ابن وضاح، ۳۲</ref> فتنه از هنگام قتل عثمان آغاز شد و همین امر سبب افتراق گردید و فرقه هایی چون [[خوارج]]، [[رافضه]]، [[قدریه]] و [[مرجئه]] پیدا شدند.


===امر به‌ معروف‌ و نهى‌ از منكر مهم‌ترین‌ شأن‌ امت‌===
===امر به معروف و نهی از منکر مهم‌ترین‌شان امت ===
جامعه اسلامى‌ اساساً بر مبنای‌ [[امر به‌ معروف‌]] و [[نهى‌ از منكر]] قوام‌ مى‌گیرد. دعوت‌ مهم‌ترین‌ وظیفه امت‌ در تاریخ‌ مقدس‌ است‌. الگوی‌ دعوت‌ در [[اسلام]]، امر به‌ معروف‌ و نهى‌ از منكر است‌ <ref>آل‌ عمران‌ /3/110؛ نیز نك: حج‌ /22/41؛ اعراف‌ /7/157، 165؛ توبه‌ /9/71</ref> با اصل‌ امر به‌ معروف‌ و نهى‌ از منكر، امت‌ اسلامى‌ با جهان‌ بیرون‌ از خود مواجه‌ مى‌شود و همین‌ امر نیز زمینه جهاد را فراهم‌ مى‌نماید.
جامعه اسلامی اساساً بر مبنای [[امر به معروف]] و [[نهی از منکر]] قوام می‌گیرد. دعوت مهم‌ترین وظیفه امت در تاریخ مقدس است. الگوی دعوت در [[اسلام]]، امر به معروف و نهی از منکر است <ref>آل عمران /۳/۱۱۰؛ نیز نک: حج /۲۲/۴۱؛ اعراف /۷/۱۵۷، ۱۶۵؛ توبه /۹/۷۱</ref> با اصل امر به معروف و نهی از منکر، امت اسلامی با جهان بیرون از خود مواجه می‌شود و همین امر نیز زمینه جهاد را فراهم می‌نماید.


==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />
==مآخذ==
==مآخذ==
 
*قرآن کریم.
*ابن‌ ابى‌ الحدید، عبدالحمید، شرح‌ نهج‌ البلاغه، به‌ كوشش‌ محمد ابوالفضل‌ ابراهیم‌، قاهره‌، 1378-1384ق‌/1959-1964م‌؛
*ابن ابی الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۳۷۸-۱۳۸۴ق /۱۹۵۹-۱۹۶۴م.
*ابن‌ ابى‌ عاصم‌، عمرو، السنه، بیروت‌، 1400ق‌/1980م‌؛
*ابن ابی عاصم، عمرو، السنه، بیروت، ۱۴۰۰ق /۱۹۸۰م.
*ابن‌ بطه عكبری‌، عبیدالله‌، الابانه عن‌ شریعه الفرق‌ الناجیه، به‌ كوشش‌ رضا بن‌ نعسان‌ معطى‌، ریاض‌، 1409ق‌/1988م‌؛
*ابن بطه عکبری، عبیدالله، الابانه عن شریعه الفرق الناجیه، به کوشش رضا بن نعسان معطی، ریاض، ۱۴۰۹ق /۱۹۸۸م.
*ابن‌ تیمیه‌، رساله الى‌ السلطان‌ الملك‌الناصر فى‌ شأن‌ التتار، به‌ كوشش‌ صلاح‌الدین‌ منجد، بیروت‌، 1976م‌؛
*ابن تیمیه، رساله الی السلطان الملک الناصر فی‌شان التتار، به کوشش صلاح الدین منجد، بیروت، ۱۹۷۶م.
*ابن‌ ماجه‌، محمد، السنن‌، به‌ كوشش‌ محمد فؤاد عبدالباقى‌، قاهره‌، 1372ق‌/1952م‌؛
*ابن ماجه، محمد، السنن، به کوشش محمد فؤاد عبدالباقی، قاهره، ۱۳۷۲ق /۱۹۵۲م.
*ابن‌ وضاح‌، محمد، البدع‌ و النهى‌ عنها، به‌ كوشش‌ محمد احمد دهمان‌، دمشق‌، 1400ق‌/1980م‌؛
*ابن وضاح، محمد، البدع و النهی عنها، به کوشش محمد احمد دهمان، دمشق، ۱۴۰۰ق /۱۹۸۰م.
*ابویعلى‌ محمد، المعتمد فى‌ اصول‌الدین‌، به‌ كوشش‌ ودیع‌ حداد، بیروت‌، 1984م‌؛
*ابویعلی محمد، المعتمد فی اصول الدین، به کوشش ودیع حداد، بیروت، ۱۹۸۴م.
*احمد بن‌ حنبل‌، مسند، المكتبه الاسلامیه‌، 1389ق‌/1969م‌؛
*احمد بن حنبل، مسند، المکتبه الاسلامیه، ۱۳۸۹ق /۱۹۶۹م.
*باقلانى‌، التمهید، به‌ كوشش‌ محمود خضیری‌ و محمد عبدالهادی‌ ابوریده‌، قاهره‌، 1366ق‌/1947م‌؛
*باقلانی، التمهید، به کوشش محمود خضیری و محمد عبدالهادی ابوریده، قاهره، ۱۳۶۶ق /۱۹۴۷م.
*بخاری‌، محمد، صحیح‌، به‌ كوشش‌ كرل‌، لیدن‌، 1862-1908م‌؛
*بخاری، محمد، صحیح، به کوشش کرل، لیدن، ۱۸۶۲-۱۹۰۸م.
*بیهقى‌، احمد، دلائل‌ النبوه، به‌ كوشش‌ احمد صقر، قاهره‌، 1389ق‌/1970م‌؛
*بیهقی، احمد، دلائل النبوه، به کوشش احمد صقر، قاهره، ۱۳۸۹ق /۱۹۷۰م.
*ترمذی‌، محمد، سنن‌، به‌ كوشش‌ احمد محمد شاكر و دیگران‌، قاهره‌، 1357ق‌/1938م‌؛
*ترمذی، محمد، سنن، به کوشش احمد محمد شاکر و دیگران، قاهره، ۱۳۵۷ق /۱۹۳۸م.
*دارمى‌، عبدالله‌، سنن‌، به‌ كوشش‌ عبدالله‌ هاشم‌ یمانى‌، مدینه‌، 1386ق‌/1966م‌؛
*دارمی، عبدالله، سنن، به کوشش عبدالله هاشم یمانی، مدینه، ۱۳۸۶ق /۱۹۶۶م.
*طبری‌، تاریخ‌؛
*طبری، تاریخ.
*قاضى‌ عبدالجبار، تثبیت‌ دلائل‌ النبوه، به‌ كوشش‌ عبدالكریم‌ عثمان‌، بیروت‌، 1386ق‌/1966م‌؛
*قاضی عبدالجبار، تثبیت دلائل النبوه، به کوشش عبدالکریم عثمان، بیروت، ۱۳۸۶ق /۱۹۶۶م.
*قرآن‌ كریم‌؛
*مالک بن انس، الموطأ، به کوشش محمد فؤاد عبدالباقی، قاهره، ۱۳۷۰ق /۱۹۵۱م.
*مالك‌ بن‌ انس‌، الموطأ، به‌ كوشش‌ محمد فؤاد عبدالباقى‌، قاهره‌، 1370ق‌/1951م‌؛
*مسائل الامامه، منسوب به ناشی اکبر، به کوشش فان اس، بیروت، ۱۹۷۱م.
*مسائل‌ الامامه، منسوب‌ به‌ ناشى‌´ اكبر، به‌ كوشش‌ فان‌ اس‌، بیروت‌، 1971م‌؛ نیز:


==منابع انگلیسی==
==منابع انگلیسی==
{{چپ‌چین}}
{{چپ چین}}
*, P. and M. Hinds, God's Caliph, Religious Authority in the First
*, P. and M. Hinds, God's Caliph, Religious Authority in the First
Centuries of Islam, Cambridge, 1986;
Centuries of Islam, Cambridge, 1986;
* Massignon, L., X L'umma et ses synonymes n , Opera minora, Beirut, 1963, vol. I.
* Massignon, L., X L'umma et ses synonymes n , Opera minora, Beirut, 1963, vol. I.
{{پایان چپ‌چین}}
{{پایان چپ چین}}


==پیوند به بیرون==
==پیوند به بیرون==
منبع مقاله:[http://lib.eshia.ir/23022/10/3931/%20 دانشنامه جهان اسلام]
منبع مقاله:[http://lib.eshia.ir/23022/10/3931/%20 دانشنامه جهان اسلام]


[[رده:مفاهیم اسلامی]]
[[رده:مفاهیم اسلامی]]
[[رده:مفاهیم قرآنی]]
[[رده:مفاهیم قرآنی]]
۱۳۶

ویرایش