confirmed، templateeditor
۱۱٬۰۸۷
ویرایش
جز (ویکی سازی) |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
ایلخانان ایران، از همان آغاز فرمانروایی برای مقابله با [[ممالیک مصر]] میکوشیدند تا با پادشاهان مسیحی اروپا متحد شوند. اولجایتو نیز همین شیوه پدرش ارغون و برادرش غازان را پی گرفت. | ایلخانان ایران، از همان آغاز فرمانروایی برای مقابله با [[ممالیک مصر]] میکوشیدند تا با پادشاهان مسیحی اروپا متحد شوند. اولجایتو نیز همین شیوه پدرش ارغون و برادرش غازان را پی گرفت. | ||
وی در آغاز حکومت، دو سفیر نزد پاپ کلمان پنجم، فیلیپ لوبل، پادشاه فرانسه و ادوارد دوم، پادشاه انگلستان فرستاد. ایلخان در نامهای به فیلیپ لوبل، پادشاه فرانسه از او خواست که بر ضد دشمن مشترک، یعنی ممالیک مصر متحد شوند.از پاسخ فیلیپ لوبل به این نامه، آگاهی در دست نیست <ref>هاورث،؛ III/573-575 بویل، ۳۹۹؛ جوادی، ۳۶-۳۷.</ref>. ادوارد دوم، پادشاه انگلستان نیز در سال ۷۰۷ق /۱۳۰۷م دو نامه به ایلخان نوشت. پاپ کلمان پنجم نیز در نامهای که در ۶ رمضان ۷۰۷ق /۱ مارس ۱۳۰۸م به اولجایتو نوشت، از وی خواست هنگام ورود جنگجویان مسیحی به ارمنستان، اسب و آذوقه در اختیار آنان گذارد و خود با صد هزار سوار آنان را در تسخیر ارض مقدس یاری رساند<ref>نک: هاورث،. III/575-576.</ref>. از این نامهها پیداست که اروپای مسیحی تصور درستی از اوضاع شرق، به ویژه ایلخانان ایران و گرایشهای دینی آنها نداشتند؛ چه، گویا گمان میکردند که اولجایتو مسیحی است و در ترویج دین مسیح میکوشد، حال آنکه او خود را چنان مسلمانی میپنداشت که مصریان مسلمان را به سستی در ایمان متهم میکرد و همو در ۷۱۴ق /۱۳۱۴م به قتل ۳ راهب در تبریز و ارزنجان فرمان داد <ref>نک: اشپولر، ۲۳۴، ۲۳۵-۲۳۶.</ref>. به هر حال اتحاد اولجایتو با دولتهای مسیحی اروپایی هرگز تحقق نیافت <ref>اشپولر، ۲۳۶؛ نیز نک: ریچارد،. ۵۰.</ref> | وی در آغاز حکومت، دو سفیر نزد پاپ کلمان پنجم، فیلیپ لوبل، پادشاه فرانسه و ادوارد دوم، پادشاه انگلستان فرستاد. ایلخان در نامهای به فیلیپ لوبل، پادشاه فرانسه از او خواست که بر ضد دشمن مشترک، یعنی ممالیک مصر متحد شوند.از پاسخ فیلیپ لوبل به این نامه، آگاهی در دست نیست <ref>هاورث،؛ III/573-575 بویل، ۳۹۹؛ جوادی، ۳۶-۳۷.</ref>. ادوارد دوم، پادشاه انگلستان نیز در سال ۷۰۷ق /۱۳۰۷م دو نامه به ایلخان نوشت. پاپ کلمان پنجم نیز در نامهای که در [[۶ رمضان]] ۷۰۷ق /۱ مارس ۱۳۰۸م به اولجایتو نوشت، از وی خواست هنگام ورود جنگجویان مسیحی به ارمنستان، اسب و آذوقه در اختیار آنان گذارد و خود با صد هزار سوار آنان را در تسخیر ارض مقدس یاری رساند<ref>نک: هاورث،. III/575-576.</ref>. از این نامهها پیداست که اروپای مسیحی تصور درستی از اوضاع شرق، به ویژه ایلخانان ایران و گرایشهای دینی آنها نداشتند؛ چه، گویا گمان میکردند که اولجایتو مسیحی است و در ترویج دین مسیح میکوشد، حال آنکه او خود را چنان مسلمانی میپنداشت که مصریان مسلمان را به سستی در ایمان متهم میکرد و همو در ۷۱۴ق /۱۳۱۴م به قتل ۳ راهب در تبریز و ارزنجان فرمان داد <ref>نک: اشپولر، ۲۳۴، ۲۳۵-۲۳۶.</ref>. به هر حال اتحاد اولجایتو با دولتهای مسیحی اروپایی هرگز تحقق نیافت <ref>اشپولر، ۲۳۶؛ نیز نک: ریچارد،. ۵۰.</ref> | ||
اولجایتو با ا¸ندرونیکوس دوم، امپراتور روم شرقی روابط دوستانه داشت و امپراتور برای حفظ قلمرو خود از یورشهای ترکمانان آسیای صغیر و کیلیکیه، با ایلخان ایران پیمان اتحاد بست و خواهر خود، مریم را بدو به زنی داد. اولجایتو نیز برای مقابله با حاکمان ترک آناتولی، ۳۰ هزار سپاهی به مرزهای غربی آسیای صغیر روانه کرد؛ با اینهمه، ترکان به تدریج قلمرو خود را گسترش دادند.<ref>هاورث،؛ III/579 اشپولر، ۱۱۳؛ گروسه، ۶۳۰ -۶۳۱.</ref>. | اولجایتو با ا¸ندرونیکوس دوم، امپراتور روم شرقی روابط دوستانه داشت و امپراتور برای حفظ قلمرو خود از یورشهای ترکمانان آسیای صغیر و کیلیکیه، با ایلخان ایران پیمان اتحاد بست و خواهر خود، مریم را بدو به زنی داد. اولجایتو نیز برای مقابله با حاکمان ترک آناتولی، ۳۰ هزار سپاهی به مرزهای غربی آسیای صغیر روانه کرد؛ با اینهمه، ترکان به تدریج قلمرو خود را گسترش دادند.<ref>هاورث،؛ III/579 اشپولر، ۱۱۳؛ گروسه، ۶۳۰ -۶۳۱.</ref>. |