کاربر ناشناس
اولجایتو: تفاوت میان نسخهها
ویرایش پیوند
imported>Rahmani (ویرایش پیوند) |
|||
خط ۸: | خط ۸: | ||
او دومین یا سومین پسر ارغون خان و اروک خاتون دانسته شده و در جایی میان [[مرو]] و [[سرخس]] زاده شده است.<ref>کاشانی، تاریخ اولجایتو، ۱۳۴۸ش، ص۷و۱۶؛ رشیدالدین فضل الله، جامع التواریخ، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۱۱۵۳؛ حمدالله مستوفی، تاریخ گزیده، ۱۳۷۳ش، ص۶۰۶.</ref> | او دومین یا سومین پسر ارغون خان و اروک خاتون دانسته شده و در جایی میان [[مرو]] و [[سرخس]] زاده شده است.<ref>کاشانی، تاریخ اولجایتو، ۱۳۴۸ش، ص۷و۱۶؛ رشیدالدین فضل الله، جامع التواریخ، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۱۱۵۳؛ حمدالله مستوفی، تاریخ گزیده، ۱۳۷۳ش، ص۶۰۶.</ref> | ||
اولجایتو در زمان فرمانروایی غازان (۶۹۴ -۷۰۲ق)، بنابر سنت ایلخانان، اولجایتو در مقام ولایتعهدی، به امارت خراسان منصوب شد<ref>کاشانی، تاریخ اولجایتو، ۱۳۴۸ش، ص۱۰؛ حافظ ابرو، ذیل جامع التواریخ، ۱۳۵۰ش، ص۶۳.</ref> و در سرکوب امرای شورشی ترک و شاهزادگان مغولی رقیب، کفایت نشان داد. <ref>بناکتی، تاریخ، ۱۳۴۸ش، ص۱۸.</ref> | اولجایتو در زمان فرمانروایی [[غازان خان|غازان]] (۶۹۴ -۷۰۲ق)، بنابر سنت ایلخانان، اولجایتو در مقام ولایتعهدی، به امارت خراسان منصوب شد<ref>کاشانی، تاریخ اولجایتو، ۱۳۴۸ش، ص۱۰؛ حافظ ابرو، ذیل جامع التواریخ، ۱۳۵۰ش، ص۶۳.</ref> و در سرکوب امرای شورشی ترک و شاهزادگان مغولی رقیب، کفایت نشان داد. <ref>بناکتی، تاریخ، ۱۳۴۸ش، ص۱۸.</ref> | ||
بعد از درگذشت غازان در شوال ۷۰۳ق (می ۱۳۰۴)، اولجایتو پیش از آنکه خبر مرگ ایلخان را آشکار کند، دو تن از مدعیان و مخالفان احتمالی خود را از میان برداشت. اولجایتو در [[۱۵ ذیالحجه]] همان سال بر تخت نشست. سپس سعدالدین و رشیدالدین فضل الله را در وزارت ابقا کرد و قتلغ شاه را به مقام امیرالامرایی گمارد <ref>حافظ ابرو، ذیل جامع التواریخ، ۱۳۵۰ش، ص۶۳ - ۶۶؛ کاشانی، تاریخ اولجایتو، ۱۳۴۸ش، ص۲۸-۲۹؛ وصاف، تاریخ، ۱۲۶۹ق، ص۴۷۱-۴۷۲.</ref>. | بعد از درگذشت غازان در شوال ۷۰۳ق (می ۱۳۰۴)، اولجایتو پیش از آنکه خبر مرگ ایلخان را آشکار کند، دو تن از مدعیان و مخالفان احتمالی خود را از میان برداشت. اولجایتو در [[۱۵ ذیالحجه]] همان سال بر تخت نشست. سپس سعدالدین و رشیدالدین فضل الله را در وزارت ابقا کرد و قتلغ شاه را به مقام امیرالامرایی گمارد <ref>حافظ ابرو، ذیل جامع التواریخ، ۱۳۵۰ش، ص۶۳ - ۶۶؛ کاشانی، تاریخ اولجایتو، ۱۳۴۸ش، ص۲۸-۲۹؛ وصاف، تاریخ، ۱۲۶۹ق، ص۴۷۱-۴۷۲.</ref>. |