اولجایتو: تفاوت میان نسخه‌ها

روابط اولجایتو با خان اردوی زرین یا آلتین اردو (ه م) در دشت قپچاق، در آغاز دوستانه بود <ref>کاشانی، تاریخ اولجایتو، ۱۳۴۸ش، ص۴۲، ۸۹.</ref>. اما ازبک خان (ه م) جانشین توقتا، ادعای پیشین خانات آلتین اردو را که اران و آذربایجان را بخشی از قلمرو خود می‌پنداشتند، تجدید کرد؛ به خصوص در اواخر حیات اولجایتو روابط او با خان اردوی زرین سخت رو به تیرگی نهاد. در ۷۱۵ق /۱۳۱۵م، بابا اغول از اردوی زرین پس از آنکه خوارزم را به باد غارت داد، به اولجایتو پناه برد و بدین سان، میان ایلخان ایران و ازبک، بدگمانی پدید آمد، ولی سرانجام بابا اغول به فرمان اولجایتو به قتل رسید و روابط او با ازبک رو به بهبود نهاد <ref>کاشانی، تاریخ اولجایتو، ۱۳۴۸ش، ص۱۷۳-۱۷۶.</ref>.

=== رابطه با ممالک مصر===

تنها لشکرکشی اولجایتو به قلمرو مملوکان، در ۷۱۲ق /۱۳۱۲م روی داد. در این سال ملک الناصر محمدبن قلاوون به قتل مخالفان خود دست گشود و قراسنقر حاکم [[دمشق]]، جمال الدین افرم، والی [[حلب]] و بعضی دیگر از امرای شام به اولجایتو پناه بردند و او را به لشکرکشی به [[شام]] واداشتند. به روایت منابع ایرانی اولجایتو به رحبه لشکر کشید و قلعة آنجا را گشود و به بغداد بازگشت <ref>کاشانی، تاریخ اولجایتو، ۱۳۴۸ش، ص۱۳۶-۱۴۳؛ حافظ ابرو، ۹۵، ۱۰۴- ۱۰۵؛ وصاف، ۵۵۲ - ۵۵۵.</ref>، اما به روایت ابوالفدا <ref>۷/۸۲ -۸۳.</ref> - که خود در آن زمان والی حماه بود - اولجایتو به سبب پایداری مدافعان و نیز قحطی، کار محاصره قلعه را پس از یک ماه رها کرد <ref>برای شرح مفصل این لشکرکشی از نگاه یک مورخ مصری، نک: ابن دواداری، ۹/۲۴۵ بب.</ref>.

===رابطه با مسیحیان اروپا===

ایلخانان ایران، از همان آغاز فرمانروایی برای مقابله با [[ممالیک مصر]] می‌کوشیدند تا با پادشاهان مسیحی اروپا متحد شوند. اولجایتو نیز همین شیوه پدرش ارغون و برادرش غازان را پی گرفت.