سوره تغابن: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتاب‌های تفسیری آمده است منظور از قرض الحسنه در این آیه، [[انفاق]] در راه خداست؛<ref>برای مثال رجوع کنید به: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۴۵۳؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۰۹؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۲۱۱.</ref>  علامه طباطبایی،  قرض دادن به خدا را همان انفاق دانسته و تعبیر به اقراض(قرض دادن به خدا) را برای ترغیب و برانگیختن مؤمنان به این کار دانسته است. براین اساس می‌توان گفت که قرض الحسنه اصولاً قرض دادن رائج نیست که باز پرداختی در آن باشد بلکه انفاق و بخشیدن در راه خداست و یا لااقل انفاق را هم شامل می شود. اما [[تفسیر تسنیم (کتاب) |تفسیر تسنیم]] ، «قرض الحسنه» در فرهنگ و اصطلاح قرآنی را هر کار خیری دانسته که انسان برای خدا انجام می‌دهد، [[عبادت]] باشد یا انفاق مالی یا کار عام المنفعه؛ بنابراین شامل [[قرض|قرض الحسنه فقهی]] هم می‌شود و خداوند برای اینکه بیان کند عملِ خیر نزد خداوند محفوظ می‌ماند، بلکه آن را چندین برابر می‌کند، برای توصیف آن از عبارت «قرض الحسنه» استفاده کرده است؛ چنانکه در قرض، اصل مال محفوظ است و به صاحبش برمی‌گردد.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۷ش، ج۱۱، ص۵۸۲-۵۸۷.</ref>