اصحاب یمین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اَصحاب یَمین''' یا '''اصحاب المیمنة'''، کسانی که در دنیا نیکوکارند و در آخرت [[نامه اعمال|نامه عملشان]] را با دست راست دریافت می‌کنند. در [[قرآن]]، «اصحاب یمین»، در مقابل  [[اصحاب شمال]] و «اصحاب میمنه» در مقابل [[اصحاب مشئمه]] به کار رفته است. طبق آیات قرآن، آنان به [[خدا]] و حسابرسی [[قیامت]]، [[ایمان]] دارند، یتیمان و نیازمندان را اطعام و بردگان را آزاد می‌کنند، حسابرسی آسانی دارند و جایگاهشان [[بهشت]] است.

اصحاب یمین اصطلاحی قرآنی به معنای «یاران راست»، در مقابل اصحاب شمال به معنی «یاران چپ» است.<ref> فرهنگ بزرگ سخن، ذیل واژه اصحاب یمین.</ref> بر پایه سخن [[مفسران]]، اصحاب یمین کسانی هستند که در دنیا نیکوکارند و در آخرت نامه عملشان را با دست راست دریافت می‌کنند.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۱۲۳.</ref> در مقابل آنها، اصحاب شمال هستند که نامه اعمال را با دست چپ دریافت می‌کنند.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۱۲۳.</ref> این اصطلاح، شش مرتبه در [[قرآن]] ذکر شده و در بعضی از آیات نیز با تعبیر «اصحاب میمنه» از آن یاد شده است.<ref>دایرةالمعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۳۷۰.</ref> مفسران معتقدند «میمنة» به معنی خیر و نیکبختی است و مراد از اصحاب میمنه ( که در مقابل [[اصحاب مشئمه]] به کار می‌رود ) همان اصحاب یمین است.<ref>دایرةالمعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۳۷۰.</ref>  

در اینکه چرا به آنها «اصحاب یمین» می‌گویند چند وجه گفته شده؛ عده‌ای معتقدند چون اهل یُمن و خیر هستند به آنها «اصحاب یمین» می‌گویند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۳، ص۲۰۳.</ref> برخی دیگر می‌گویند چون نامه عملشان را با دست راست می‌گیرند<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۳، ص۲۰۳.</ref> و عده‌ای دیگر می‌گویند، چون روز [[قیامت]]، آنان در سمت راست و [[اصحاب شمال]] در سمت چپ قرار می‌گیرند.<ref>دایرةالمعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۳۷۱.</ref> در [[روایات]] بسیاری از [[امامان شیعه]]، مراد از یمین، [[امام علی]] دانسته شده و اصحاب یمین نیز به پیروان او تفسیر شدند.<ref>قمی، تفسیر القمی، تصحیح موسوی جزایری، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۴۸.</ref>

قرآن کریم، در [[سوره واقعه|سوره واقعه]]، [[سوره انشقاق|انشقاق]]، [[سوره بلد|بلد]] و [[سوره حاقه|حاقه]]، ویژگی‌هایی برای اصحاب یمین یا اصحاب میمنه بیان کرده است، از جمله:<ref>ر.ک خرمشاهی، دانشنامه قرآنی، ۱۳۷۷ش، ص۲۳۹و ۲۴۰؛ ایرةالمعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۳۷۱.</ref>

*قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، تحقیق و تصحیح موسوی جزایری، قم، نشر دار الکتاب، ۱۴۰۴ق.