سوره حاقه: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[حدیث|روایت]] آمده است وقتی [[آیه]] ۱۲ [[سوره]] الحاقه نازل شد، «لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَ‌ةً وَتَعِیهَا أُذُنٌ وَاعِیةٌ: تا آن را برای شما [مایه‌] تذكری گردانیم و گوش‌های شنوا آن را نگاه دارد»، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] به [[امام علی(ع)]] گفت که منظور [از اُذُن در] آیه، گوش‌های توست.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۲۳.</ref> از [[امیرالمؤمنین]] نیز روایت شده است که «من آن گوش شنوا هستم».<ref>بحرانی، البرهان، ۱۳۸۹ش، ج۵، ص۴۷۱، به نقل از معانی‌الاخبار، ج۱، ص۶۰.</ref> برخی مفسران [[اهل سنت]] هم این آیه را درباره امام علی(ع) دانسته‌اند.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۲۶۰؛ ثعلبی، الکشف و البیان، ۱۴۲۲ق، ج۱۰، ص۲۸.</ref>