چله‌نشینی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←فلسفه و مستندات چله‌نشینی: افزایش
جز (←منابع) |
جز (←فلسفه و مستندات چله‌نشینی: افزایش) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==فلسفه و مستندات چله‌نشینی== | ==فلسفه و مستندات چله‌نشینی== | ||
فلسفه چله‌نشینی را رسیدن به توانایی‌های لازم برای سیر و سلوک دانسته‌اند.<ref>نک بحر العلوم، رساله سیر و سلوک، ۱۴۲۲ق، ص۳۹-۴۰.</ref> | فلسفه چله‌نشینی را رسیدن به توانایی‌های لازم برای سیر و سلوک دانسته‌اند.<ref>نک بحر العلوم، رساله سیر و سلوک، ۱۴۲۲ق، ص۳۹-۴۰.</ref> | ||
برخی معتقدند که [[آیه|آیات]] و [[روایات]] هم چله‌نشینی را تأیید می‌کند. در این زمینه بیشتر بر [[حدیث]] معروفی از [[پیامبر اسلام(ص)]] تکیه می‌شود که در آن آمده است: هر کس چهل روز، خود را برای خداوند خالص، کند خدا چشمه‌های [[حکمت]] را از قلب وی بر زبانش جاری خواهد کرد.<ref>نک فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۰.</ref><ref>بحر العلوم، رساله سیر و سلوک، ۱۴۲۲ق، ص۲۸، ۲۹.</ref> | برخی معتقدند که [[آیه|آیات]] و [[روایات]] هم چله‌نشینی را تأیید می‌کند. در این زمینه بیشتر بر [[حدیث]] معروفی از [[پیامبر اسلام(ص)]] تکیه می‌شود که در آن آمده است: هر کس چهل روز، خود را برای خداوند خالص، کند خدا چشمه‌های [[حکمت]] را از قلب وی بر زبانش جاری خواهد کرد.<ref>نک فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۰.</ref><ref>بحر العلوم، رساله سیر و سلوک، ۱۴۲۲ق، ص۲۸، ۲۹.</ref>برخی نیز عدد ۴۰ را عدد مقدس و دارای اسراری دانسته‌اند وبه هخمین جهت سالکان برای تهذیب نفس و کنترل تمایلات نفسانی مدت زمان ۴۰ روز را برای ریاضت انتخاب می‌کنند. [[صدرالمتألهین شیرازی|صدرالمتألهین]] بر این باور است که بلوغ معنوی و رشد باطنی انسان که در آن مقطع ملکات نفسانی و اخلاق باطنی‌اش استحکام می‌یابد غالباً در سن ۴۰ سالگی است. وی معتقد است که انسان در دوران جنینی در رحم مادر در حد نفس نباتی(گیاهی) است ولی قابلیت و استعداد حیوانیت را داراست و پس از تولد تا دروان رسیدن به بلوغ، حیوانِ بشری بالفعل است و انسانِ نفسانی بالقوه است؛ یعنی آن چه در او تا پیش از بلوغ تحقق و فعلیت دارد همان جنبه‌های حیوانی (در حد غرائز و تمایلات) است؛ هر چند به ظاهر بشر است وپس از بلوغ غالباً تا آستانه '''۴۰''' سالگی با فکر و اندیشه اش ادراک می‌کند و عقل عملی‌اش را بکار می‌گیرد تا این که از ۴۰ سالگی به بعد ملکات و اخلاق باطنی‌اش استحکام پیدا می‌کنند. <ref>ملاصدرا، الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة، ۱۹۸۱م، ج۸، ص۱۳۶.</ref> | ||
آیه۵۱ [[سوره بقره]] و آیه۱۴۲ [[سوره اعراف]] که از میقات چهل روزه خدا با [[حضرت موسی (ع)]] سخن می‌گویند، از دیگر مستندات چله‌نشینی است؛<ref>کاشانی بیدختی، «چله/چله‌نشینی»، ص۱۰۲.</ref> با این حال برخی بر این باورند که چله‌نشینی در زمان پیامبر اسلام وجود نداشته است.<ref>کاشانی بیدختی، «چله/چله‌نشینی»، ص۱۰۲.</ref> | آیه۵۱ [[سوره بقره]] و آیه۱۴۲ [[سوره اعراف]] که از میقات چهل روزه خدا با [[حضرت موسی (ع)]] سخن می‌گویند، از دیگر مستندات چله‌نشینی است؛<ref>کاشانی بیدختی، «چله/چله‌نشینی»، ص۱۰۲.</ref> با این حال برخی بر این باورند که چله‌نشینی در زمان پیامبر اسلام وجود نداشته است.<ref>کاشانی بیدختی، «چله/چله‌نشینی»، ص۱۰۲.</ref> | ||