کاربر ناشناس
قناعت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Naqavi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Naqavi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==در لغت و اصطلاح== | ==در لغت و اصطلاح== | ||
در لغت به معنای اکتفا کردن به اندک از آنچه مورد نیاز انسان است.<ref>مفردات راغب، کتاب قاف، ص۴۱۳.</ref> <ref>طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، ج ۴، ص ۳۸۴</ref> | در لغت به معنای اکتفا کردن به اندک از آنچه مورد نیاز انسان است.<ref>مفردات راغب، کتاب قاف، ص۴۱۳.</ref> <ref>طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، ج ۴، ص ۳۸۴</ref> | ||
ابنمنظور، «قَنِعَ» را به «رَضِیَ» و «قَناعت» را به «الرِّضا بالقِسم»، (رضایت داشتن به قسمت خود) معنا کرده است.<ref>ابن منظور، ۱۹۹۷: ذیل واژه قَنَعَ | ابنمنظور، «قَنِعَ» را به «رَضِیَ» و «قَناعت» را به «الرِّضا بالقِسم»، (رضایت داشتن به قسمت خود) معنا کرده است.<ref>ابن منظور، ۱۹۹۷: ذیل واژه قَنَعَ</ref> در فرهنگ فارسی نیز قناعت در معنای خرسند بودن به قسمت خود و بسنده کردن به مقدار کم، گفته شده است.<ref>معین، ۱۳۸۰: ۷۶۹؛ معلوف، ۱۳۸۳: ۶۵۷</ref> | ||
در اصطلاح شرعی: صفتی است که با تکرار و تمرین در انسان به صورت ملکهای در میآید که باعث خشنودی و راضی شدن به چیز کم و نگه داشتن نفس از زیاده خواهی می شود. شرع مقدس حد و حدود هر چیزی را در مصرف شخص معین کرده است. باید توجه داشت که بیشتر از آن حدی که معین شده و بیشتر از حد لزوم صرف و خرج نشود. | در اصطلاح شرعی: صفتی است که با تکرار و تمرین در انسان به صورت ملکهای در میآید که باعث خشنودی و راضی شدن به چیز کم و نگه داشتن نفس از زیاده خواهی می شود. شرع مقدس حد و حدود هر چیزی را در مصرف شخص معین کرده است. باید توجه داشت که بیشتر از آن حدی که معین شده و بیشتر از حد لزوم صرف و خرج نشود. | ||
به بیان دیگر | به بیان دیگر میتوان گفت: قناعت، رضایت به کم و حسن تدبیر معاش است بدون دوست داشتن زیاده از حد زندگانی. | ||
==اهمیت و ضرورت آن در اسلام== | ==اهمیت و ضرورت آن در اسلام== |