عرفات: تفاوت میان نسخه‌ها

سرزمین عرفات، از نظر فقهی جزء [[حرم مکی|حرم]] محسوب نشده است،<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۴۶۴؛ هروی، الإشارات إلی معرفة الزیارات، ۱۴۲۳ق، ص۷۴.</ref> با این حال حدود آن در ادوار مختلف تاریخی با استفاده از علائم و تابلوها، به طور دقیق مشخص بوده است.<ref>جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۹ و ۱۳۰؛ ابن الفقیه، البلدان، ۱۴۱۶ق، ص۷۸؛ بروسوی، أوضح المسالک، ۱۴۲۷ق، ص۴۶۸؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۴۶۳.</ref>

بنابر نوشته محمد بن عبدالرحمن سخاوی، تاریخ‌نگار قرن دهم قمری، کلمه عرفات مانند قصبات (جمع قصبه به معنای ده) است که بر این اساس، به هر بخش از سرزمین عرفات، عرفه گفته می‌شده و عرفات، نام کل منطقه است.<ref>سخاوی، البلدانیات، ۱۴۲۲ق، ص۲۲۵.</ref>

عرفات، با فریضه حج پیوند دارد<ref>فرهنگ فقه، ۱۳۹۲ش، ج۵، ص۳۷۶.</ref> و از اماکن مقدس اسلامی است.<ref>فرهنگ فقه، ۱۳۹۲ش، ج۵، ص۳۷۵.</ref> [[وقوف در عرفات]]، از ارکان [[حج تمتع]] است و حج بدون آن ادا نمی‌شود؛ بر این اساس، حج‌گزاران باید در روز [[۹ ذی الحجه|نهم ذی حجه]]، از ظهر شرعی تا [[مغرب شرعی]] در صحرای عرفات اقامت کنند.<ref>موسوی شاهرودی، جامع الفتاوی مناسک حج، ۱۴۲۸ق، ص۱۷۳ و ۱۷۴.</ref>

بنابر روایتی که از پیامبر اسلام نقل شده، خداوند در غروب [[روز عرفه]] در برابر [[ملائکه]] به کسانی که در عرفات وقوف کرده‌اند، مباهات می‌کند و همه گناهان آنها را می‌بخشد.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۳۶.</ref> اقامت و وقوف حج‌گزار در عرفات، مایۀ بخشوده شدن گناهان دانسته شده است؛ بنابر روایتی از پیامبر اکرم(ص)، گناهانی وجود دارند که تنها در عرفات بخشیده می‌شوند.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۳۰.</ref> بر اساس روایتی از امام صادق(ع)، گناهکارترین شخص کسی است که از عرفات بازگردد و گمان کند بخشیده نشده است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۱؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۳۰.</ref>