سوره انفطار: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره انفطار (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۶:۱۹

۴٬۴۳۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ مارس ۲۰۱۴

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Jalalyaghmoori

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 این سوره را «إنفطار» می‌نامند زیرا در اولین آیه آن از انفطار (پاره‌شدن و ازهم‌گسستن آسمان) سخن به میان آمده است؛ (اذا السماء انفطرت). و «انفطار» مصدر و ریشه «انفطرت» است؛ به همین جهت نام دیگر آن «إنفَطَرَت» است و این کلمه در آیه اول آمده است. تعداد آیات آن بدون اختلاف نظر 19 آیه است. 81 کلمه و 333 حرف دارد. به ترتیب مصحف هشتاد و دومین و به ترتیب نزول نیز هشتاد و دومین سوره قرآن، و مکی است. از نظر حجم از سوره‌های «مفصلات» است. چهارمین سوره از سوره‌های «زمانیه» است که با کلمه «اذا» آغاز می‌گردد. این سوره وقوع قیامت و شرایط و نشانه‌های آن را بیان می‌کند، با تقسیم‌بندی انسان‌ها به دو گروه ابرار (نیکان) و فُجّار (بدکاران) از سرنوشت و جایگاه هرکدام سخن می‌گوید و اینکه فرشتگانی گرامی (کراما کاتبین) اعمال هر انسانی را ثبت و ضبط می‌کنند. دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج2، ص1262
+== متن سوره ==
+{{جعبه نقل قول | عنوان = سوره انفطار| نقل‌قول = :{{سخ}}{{حدیث|بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}إِذَا السَّمَاءُ انفَطَرَ‌تْ ﴿١﴾ وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَ‌تْ ﴿٢﴾ وَإِذَا الْبِحَارُ‌ فُجِّرَ‌تْ ﴿٣﴾ وَإِذَا الْقُبُورُ‌ بُعْثِرَ‌تْ ﴿٤﴾ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَ‌تْ ﴿٥﴾ يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّ‌كَ بِرَ‌بِّكَ الْكَرِ‌يمِ ﴿٦﴾ الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿٧﴾ فِي أَيِّ صُورَ‌ةٍ مَّا شَاءَ رَ‌كَّبَكَ ﴿٨﴾ كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿٩﴾ وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿١٠﴾ كِرَ‌امًا كَاتِبِينَ ﴿١١﴾ يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿١٢﴾ إِنَّ الْأَبْرَ‌ارَ‌ لَفِي نَعِيمٍ ﴿١٣﴾ وَإِنَّ الْفُجَّارَ‌ لَفِي جَحِيمٍ ﴿١٤﴾ يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿١٥﴾ وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿١٦﴾ وَمَا أَدْرَ‌اكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿١٧﴾ ثُمَّ مَا أَدْرَ‌اكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿١٨﴾ يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ‌ يَوْمَئِذٍ لِّلَّـهِ ﴿١٩﴾}}|تاریخ بایگانی ||رنگ پس‌زمینه= #ecfcf4|پس‌زمینه عنوان = خاکستری| منبع = <small></small> | تراز = راست| عرض = 240px | اندازه خط = 10px| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}
+{{جعبه نقل قول | عنوان = ترجمه| نقل‌قول = :{{سخ}}به نام خداوند رحمتگر مهربانِ{{سخ}}آنگاه كه آسمان زهم بشكافد، (۱) و آنگاه كه اختران پراكنده شوند، (۲) و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند، (۳) و آنگاه كه گورها زير و زبر شوند، (۴) هر نفسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته، بداند. (۵) اى انسان، چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته؟ (۶) همان كس كه تو را آفريد، و [اندام‌] تو را درست كرد، و [آنگاه‌] تو را سامان بخشيد. (۷) و به هر صورتى كه خواست، تو را تركيب كرد. (۸) با اين همه، شما منكر [روز] جزاييد. (۹) و قطعاً بر شما نگهبانانى [گماشته شده‌]اند: (۱۰) [فرشتگان‌] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند؛ (۱۱) آنچه را مى‌كنيد، مى‌دانند. (۱۲) قطعاً نيكان به بهشت اندرند. (۱۳) و بى‌شك، بدكاران در دوزخند. (۱۴) روز جزا در آنجا درآيند، (۱۵) و از آن [عذاب‌] دور نخواهند بود. (۱۶) و تو چه دانى كه چيست روز جزا؟ (۱۷) باز چه دانى كه چيست روز جزا؟ (۱۸) روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد؛ و در آن روز، فرمان از آنِ خداست. (۱۹)|تاریخ بایگانی ||رنگ پس‌زمینه= #ecfcf4|پس‌زمینه عنوان = خاکستری| منبع = <small></small> | تراز = چپ| عرض = 240px | اندازه خط = 10px| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}
+{{سوره‌های قرآن|82|[[سوره تکویر]]|[[سوره مطففین]]}}
+==جستارهای وابسته==
+*[[قرآن]]
+*[[سوره]]
+*[[آیه]]
+== پانویس ==
+{{پانویس}}
+== منابع ==
+*[[قرآن کریم]]، ترجمه [[محمدمهدی فولادوند]]، [[تهران]]: [[دارالقرآن الکریم]]، 1418ق/1376ش.
+*[[دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی]]، ج2، به کوشش بهاء الدین خرمشاهی، تهران: دوستان-ناهید، 1377.
 [[رده:سوره‌های قرآن]]