کاربر ناشناس
سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
رده
imported>Hasaninasab جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahdiemadi جز (رده) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سوره||نام = تکویر|کتابت = ۸۱|جزء = ۳۰|آیه = ۲۹|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۷|بعدی = [[سوره انفطار|انفطار]] |قبلی = [[سوره عبس|عبس]] |کلمه = ۱۰۴|حرف = ۴۳۴}} | {{سوره||نام = تکویر|کتابت = ۸۱|جزء = ۳۰|آیه = ۲۹|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۷|بعدی = [[سوره انفطار|انفطار]] |قبلی = [[سوره عبس|عبس]] |کلمه = ۱۰۴|حرف = ۴۳۴}} | ||
'''سوره تکویر'''، هشتادویکمین سوره [[قرآن]] به ترتیب کتابت و از [[سوره‌های مکی]] و [[ | '''سوره تکویر'''، هشتادویکمین سوره [[قرآن]] به ترتیب کتابت و از [[سوره‌های مکی]] و [[مفصلات]] است. سوره تکویر با ۲۹ آیه در جزء سی‌ام قرآن قرار دارد. این سوره بیانگر نشانه‌های [[قیامت]] و دگرگونی‌های آن روز و همچنین عظمت قرآن و تأثیر آن است. [[پیامبر اسلام]] در ضمن حدیثی، سوره تکویر را جزء سوره‌هایی ذکر کرده است که ایشان را پیر کرد. آیه ۹ این سوره (سؤال از گناه دختران زنده به گورشده) از آیات مشهور این سوره است. | ||
پیامبر اسلام در فضیلت قرائت سوره تکویر فرموده است: «کسی که سوره اذا الشمس کورت را بخواند خداوند او را از رسوایی در زمانی که نامه عملش گشوده می‌شود، حفظ می‌کند.» | پیامبر اسلام در فضیلت قرائت سوره تکویر فرموده است: «کسی که سوره اذا الشمس کورت را بخواند خداوند او را از رسوایی در زمانی که نامه عملش گشوده می‌شود، حفظ می‌کند.» | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
'''حجم''' | '''حجم''' | ||
سوره تکویر ۲۹ [[آیه]] و ۱۰۴ کلمه و ۴۳۴ حرف دارد. به ترتیب مصحف، هشتاد و یکمین و به ترتیب نزول، هفتمین سوره [[قرآن]] و [[مکی و مدنی|مکی]] است. از نظر حجم، از گروه «[[ | سوره تکویر ۲۹ [[آیه]] و ۱۰۴ کلمه و ۴۳۴ حرف دارد. به ترتیب مصحف، هشتاد و یکمین و به ترتیب نزول، هفتمین سوره [[قرآن]] و [[مکی و مدنی|مکی]] است. از نظر حجم، از گروه «[[مفصلات]]» یعنی از سوره های نسبتاً کوچک است و در اواخر حزب اولِ جزء ۳۰ قرار دارد. | ||
'''ویژگی‌ها''' | '''ویژگی‌ها''' | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
|بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَ‌تْ ﴿١﴾ وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَ‌تْ ﴿٢﴾ وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَ‌تْ ﴿٣﴾ وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿٤﴾ وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَ‌تْ ﴿٥﴾ وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَ‌تْ ﴿٦﴾ وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾ وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾ بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿٩﴾ وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَ‌تْ ﴿١٠﴾ وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿١١﴾ وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَ‌تْ ﴿١٢﴾ وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَ‌تْ ﴿١٤﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١٥﴾ الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿١٦﴾ وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿١٧﴾ وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَ‌سُولٍ كَرِ‌يمٍ ﴿١٩﴾ ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْ‌شِ مَكِينٍ ﴿٢٠﴾ مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿٢١﴾ وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿٢٢﴾ وَلَقَدْ رَ‌آهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿٢٣﴾ وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿٢٤﴾ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَّ‌جِيمٍ ﴿٢٥﴾ فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٢٦﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿٢٧﴾ لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿٢٨﴾ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّـهُ رَ‌بُّ الْعَالَمِينَ ﴿٢٩﴾ | |بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَ‌تْ ﴿١﴾ وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَ‌تْ ﴿٢﴾ وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَ‌تْ ﴿٣﴾ وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿٤﴾ وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَ‌تْ ﴿٥﴾ وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَ‌تْ ﴿٦﴾ وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾ وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾ بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿٩﴾ وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَ‌تْ ﴿١٠﴾ وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿١١﴾ وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَ‌تْ ﴿١٢﴾ وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَ‌تْ ﴿١٤﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١٥﴾ الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿١٦﴾ وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿١٧﴾ وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَ‌سُولٍ كَرِ‌يمٍ ﴿١٩﴾ ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْ‌شِ مَكِينٍ ﴿٢٠﴾ مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿٢١﴾ وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿٢٢﴾ وَلَقَدْ رَ‌آهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿٢٣﴾ وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿٢٤﴾ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَّ‌جِيمٍ ﴿٢٥﴾ فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٢٦﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿٢٧﴾ لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿٢٨﴾ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّـهُ رَ‌بُّ الْعَالَمِينَ ﴿٢٩﴾ | ||
|به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد، (۱) و آنگه كه ستارگان همى‌تيره شوند، (۲) و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند. (۳) وقتى شتران ماده وانهاده شوند، (۴) و آنگه كه وحوش را همى‌گرد آرند، (۵) درياها آنگه كه جوشان گردند، (۶) و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند، (۷) پرسند چو زان دخترك زنده به‌گور: (۸) به كدامين گناه كشته شده است؟ (۹) و آنگاه كه نامه‌ها زهم بگشايند، (۱۰) و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود، (۱۱) و آنگه كه جحيم را برافروزانند، (۱۲) و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند، (۱۳) هر نَفْس بداند چه فراهم ديده. (۱۴) نه، نه! سوگند به اختران گردان، (۱۵) [كز ديده] نهان شوند و از نو آيند، (۱۶) سوگند به شب چون پشت گرداند، (۱۷) سوگند به صبح چون دميدن گيرد، (۱۸) كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است. (۱۹) نيرومند [كه] پيش خداوند عرش، بلندپايگاه است. (۲۰) در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است. (۲۱) و رفيق شما مجنون نيست؛ (۲۲) و قطعاً آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده. (۲۳) و او در امر غيب بخيل نيست. (۲۴) و [قرآن] نيست سخن ديو رجيم. (۲۵) پس به كجا مى‌رويد؟ (۲۶) اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست؛ (۲۷) براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود. (۲۸) و تا خدا، پروردگار جهانها، نخواهد، [شما نيز] نخواهيد خواست. (۲۹) | |به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد، (۱) و آنگه كه ستارگان همى‌تيره شوند، (۲) و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند. (۳) وقتى شتران ماده وانهاده شوند، (۴) و آنگه كه وحوش را همى‌گرد آرند، (۵) درياها آنگه كه جوشان گردند، (۶) و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند، (۷) پرسند چو زان دخترك زنده به‌گور: (۸) به كدامين گناه كشته شده است؟ (۹) و آنگاه كه نامه‌ها زهم بگشايند، (۱۰) و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود، (۱۱) و آنگه كه جحيم را برافروزانند، (۱۲) و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند، (۱۳) هر نَفْس بداند چه فراهم ديده. (۱۴) نه، نه! سوگند به اختران گردان، (۱۵) [كز ديده] نهان شوند و از نو آيند، (۱۶) سوگند به شب چون پشت گرداند، (۱۷) سوگند به صبح چون دميدن گيرد، (۱۸) كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است. (۱۹) نيرومند [كه] پيش خداوند عرش، بلندپايگاه است. (۲۰) در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است. (۲۱) و رفيق شما مجنون نيست؛ (۲۲) و قطعاً آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده. (۲۳) و او در امر غيب بخيل نيست. (۲۴) و [قرآن] نيست سخن ديو رجيم. (۲۵) پس به كجا مى‌رويد؟ (۲۶) اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست؛ (۲۷) براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود. (۲۸) و تا خدا، پروردگار جهانها، نخواهد، [شما نيز] نخواهيد خواست. (۲۹)}} | ||
}} | |||
{{سوره‌های قرآن|81|[[سوره عبس]]|[[سوره انفطار]]}} | {{سوره‌های قرآن|81|[[سوره عبس]]|[[سوره انفطار]]}} | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
*ابن‌بابویه، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، محمدرضا انصاری محلاتی، قم، نسیم کوثر، ۱۳۸۲ش. | *ابن‌بابویه، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، محمدرضا انصاری محلاتی، قم، نسیم کوثر، ۱۳۸۲ش. | ||
*خامه‌گر، محمد، ساختار سوره‌های قرآن کریم، مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نورالثقلین، قم، نشر نشرا، ۱۳۹۲ش. | *خامه‌گر، محمد، ساختار سوره‌های قرآن کریم، مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نورالثقلین، قم، نشر نشرا، ۱۳۹۲ش. | ||