کاربر ناشناس
نیابت خاصه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
مدعیان نیابت امام زمان
imported>Mahdiemadi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahdiemadi جز (مدعیان نیابت امام زمان) |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
==مدعیان نیابت خاصه== | ==مدعیان نیابت خاصه== | ||
در طول تاریخی برخی از اصحاب ائمه و دیگر شیعیان ادعای نیابت و وکالت از [[امام زمان (عج)]] کردند که نام برخی از آنان در [[توقیع]] امام زمان که در آن مدعیان نیابت مورد لعن و طرد قرار گرفتهاند آمده است. | |||
===شلمغانی=== | |||
{{اصلی| شلمغانی}} | |||
محمد بن علی بن ابی العَزاقِر مشهور به [[شلمغانی]] از یاران [[امام حسن عسکری (ع)]] و از محدثان شیعی دوره غیبت صغری در بغداد، در توقیع امام زمان به [[حسین بن روح نوبختى]] که با انگیزه لعن و طرد از مدعیان نیابت و وکالت و با هدف آگاهی شیعیان از فاصله گرفتن از آنان نوشته شده به نام شلمغانی تصریح شده است.<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۲۵۷.</ref> | |||
===شریعی=== | |||
{{اصلی|ابومحمد حسن شریعی}} | |||
[[ابومحمد حسن شریعی]] از یاران امام حسن عسکری(ع) بوده است. شریعی اولین کسی است که ادعای نیابت نمود، مطالب نادرست به [[امامان شیعه]] نسبت داد و در حق آنان غلو نمود. نام او در یکی از [[توقیعات امام زمان (عج)]] که مشتمل بر لعن و بیزاری امام از مدعیان دروغین نیابت است آمده است.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۴۶. بیروت، منشورات الفجر للطباعة و النشر و التوزیع، چاپ اول، بیتا.</ref> | |||
===محمد بن نصیر نمیری=== | |||
{{اصلی|محمد بن نصیر}} | |||
[[محمد بن نصیر نمیری]] از اصحاب امام عسکری بوده و بعد از شریعی ادعای نیابت کرد. ادعای نیابت او موجب شد تا [[محمد بن عثمان عمری]] نائب خاص امام زمان وی را لعن کند و از او بیزاری جوید.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۴۷.</ref> | |||
===محمد بن علی بن بلال=== | |||
{{اصلی| محمد بن علی بن بلال}} | |||
ابوطاهر [[محمد بن علی بن بلال]] فقیه، متکلّم و محدّث شیعی، از اصحاب [[امام هادی(ع)]] و وکیل امام یازدهم بوده است. موقعیت علمی ابوطاهر تا حدی بوده که [[حسین بن روح نوبختى]] سفیر سوم امام زمان در برخی از مسائل کلامی به او رجوع میکرده و از شاگردان او به شمار میآمده است. علاوه بر او [[علی بن ابراهیم قمی]] نیز نزد وی شاگردی کرده است. او نیابت محمّد بن عثمان بن سعید را نپذیرفت و خود ادعای نیابت از امام کرد.<ref>محمد بن علی بن بلال، پایگاه اطلاع رسانی حوزه.</ref><ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۴۸.</ref> | |||
===احمد بن هلال کرخی=== | |||
{{اصلی|احمد بن هلال کرخی}} | |||
[[احمد بن هلال کرخی]] معروف به عبرتایی از اصحاب امام دهم و یازدهم که نیابت عثمان بن سعید را پذیرفت اما نیابت فرزندش محمد بن عثمان را انکار نمود. در توقیع امام زمان (عج) به حسین بن روح نوبختی، احمد بن هلال به سبب انکار نیابت محمد بن عثمان مورد لعن امام قرار گرفت.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۴۸.</ref>نجاشی معتقد است او به دلیل ادعای بابیت، از سوی امام عسکری مورد مذمّتهای فراوان قرار گرفت و نامههایی نیز بین او و امام عسکری مراسله شده است. شیخ طوسی نیز در [[فهرست طوسی|فهرست]] خود، وی را [[غالیان|غالی]] معرفی کرده است.<ref>شیخ طوسی، الفهرست، تصحیح و تعلیق: محمد صادق باقرالعلوم، ص۳۶. نجف، المکتبة المرتضوية و مطبعتها، بیتا.</ref><ref>[http://www.hawzah.net/fa/Article/View/53344/احمد-بن-هلال-کرخی احمد بن هلال، پایگاه اطلاع رسانی حوزه.]</ref> | |||
===حسین بن منصور حلاج=== | |||
{{اصلی|حسین بن منصور حلاج}} | |||
[[حسین بن منصور حلاج]] صوفی مشهور [[قرن سوم هجری قمری|قرن سوم]] و [[قرن چهارم هجری قمری|چهارم هجری]] است. برخی درگیری حلاج با خلافت عباسی و قتل او به فتوای فقیهان سنی حکایت از [[امامیه|امامی]] بودن یا دست کم تمایل او به شیعه دارد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، مدخل حلاج، حسین بن منصور، ج۱۳، ص۸۴۲.</ref>او تلاش میکرد شیعیان را دور خود جمع کند و با پیوستن شماری از شیعیان متمایل به تصوف تا حدودی موفق شد<ref>محسن بن على تنوخى، نشوار المحاضرة و اخبار المذاکرة، تحقیق: مصطفی حسین عبدالهادی، ج۱، ص۱۱۶ و ۱۱۷. بیروت، دارالکتب العلمية، ۲۰۰۴م.</ref> اما علمای امامیه در قم و بغداد دعوت وی را به شدت رد کردند.<ref>محسن بن على تنوخى، نشوار المحاضرة و اخبار المذاکرة، تحقیق: مصطفی حسین عبدالهادی، ج۱، ص۱۰۸.</ref> ادعای حلاج بر وکالت و نیابت از امام زمان، موجب شد [[علی بن حسین بن موسی بن بابویه|ابوالحسن علی بن حسین بن بابویه]]، پدر [[شیخ صدوق]] و مرجع مردم [[قم]] در [[قرن چهارم هجری قمری|قرن چهارم هجری]] به هنگام اقامت حلاج در قم و فرستادن نامه برای اطاعت مردم قم از سوی حلاج، موجب شد این فقیه قمی نامه او را پاره و حلاج را به شدت طرد کند و در نهایت دستور داد او را از قم اخراج کنند.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۵۱.</ref> ماجرای ارسال نامه حلاج به [[ابوسهل نوبختی]]، پیشوای شیعیان [[بغداد]] ـکه در آن ضمن ادعای نیابت از امام دوازدهم، شیعیان بغداد را به اطاعت از خود دعوت کرده بودـ نیز با مخالفت این عالم شیعی و فضاحت حلاج در قضیه ناتوانی عملی نمودن مطالبه نوبختی در برگرداندنِ رنگ مشکیِ مو و محاسن سفیدش به عنوان نشان دادن [[کرامت]] و [[معجزه]] ختم شد.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۴۹ـ۲۵۱.</ref><ref>احمد بن علی خطیب بغدادى، تاریخ بغداد او مدینة السلام، تحقیق: مصطفی عبدالقادرعطا، ج ۸، ص۱۲۲.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||