نیابت خاصه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حسین‌ بن‌ منصور حلاج]] صوفی مشهور [[قرن سوم هجری قمری|قرن سوم]] و [[قرن چهارم هجری قمری|چهارم هجری]] است. برخی درگیری حلاج با خلافت عباسی و قتل او به فتوای فقیهان سنی حکایت از [[امامیه|امامی]] بودن یا دست کم تمایل او به شیعه دارد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، مدخل حلاج، حسین بن منصور، ج۱۳، ص۸۴۲.</ref>او تلاش می‎کرد شیعیان را دور خود جمع کند و با پیوستن شماری از شیعیان متمایل به تصوف تا حدودی موفق شد<ref>محسن‌ بن على تنوخى، نشوار المحاضرة و اخبار المذاکرة، تحقیق: مصطفی حسین عبدالهادی، ج۱، ص۱۱۶ و ۱۱۷. بیروت، دارالکتب العلمية، ۲۰۰۴م.</ref> اما علمای امامیه در قم و بغداد دعوت وی را به شدت رد کردند.<ref>محسن‌ بن على تنوخى، نشوار المحاضرة و اخبار المذاکرة، تحقیق: مصطفی حسین عبدالهادی، ج۱، ص۱۰۸.</ref> ادعای حلاج بر وکالت و نیابت از امام زمان، موجب شد [[علی‌ بن حسین بن موسی بن بابویه|ابوالحسن علی‌ بن حسین بن بابویه]]، پدر [[شیخ صدوق]] و مرجع مردم [[قم]] در [[قرن چهارم هجری قمری|قرن چهارم هجری]] به هنگام اقامت حلاج در قم و فرستادن نامه برای اطاعت مردم قم از سوی حلاج، موجب شد این فقیه قمی نامه او را پاره و حلاج را به شدت طرد کند و در نهایت دستور داد او را از قم اخراج کنند.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۵۱.</ref> ماجرای ارسال نامه‌ حلاج به [[ابوسهل نوبختی]]، پیشوای شیعیان [[بغداد]] ـکه در آن ضمن ادعای نیابت از امام دوازدهم، شیعیان بغداد را به اطاعت از خود دعوت کرده بودـ نیز با مخالفت این عالم شیعی و فضاحت حلاج در قضیه ناتوانی عملی نمودن مطالبه نوبختی در برگرداندنِ رنگ مشکیِ مو و محاسن سفیدش به عنوان نشان دادن [[کرامت]] و [[معجزه]] ختم شد.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۴۹ـ۲۵۱.</ref><ref>احمد بن علی خطیب بغدادى، تاریخ بغداد او مدینة السلام، تحقیق: مصطفی عبدالقادرعطا، ج ۸، ص۱۲۲.</ref>