سوره مطففین: تفاوت میان نسخه‌ها

==متن سوره==

{{نقل قول دوقلو تاشو| تیتر= سوره الرحمن|بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ ﴿١﴾ الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿٢﴾ وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُ‌ونَ ﴿٣﴾ أَلَا يَظُنُّ أُولَـٰئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿٤﴾ لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿٥﴾ يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَ‌بِّ الْعَالَمِينَ ﴿٦﴾ لَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ‌ لَفِي سِجِّينٍ ﴿٧﴾ وَمَا أَدْرَ‌اكَ مَا سِجِّينٌ ﴿٨﴾ كِتَابٌ مَّرْ‌قُومٌ ﴿٩﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿١٠﴾ الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿١١﴾ وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿١٢﴾ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ‌ الْأَوَّلِينَ ﴿١٣﴾ كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَ‌انَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿١٤﴾ كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّ‌بِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿١٥﴾ ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ ﴿١٦﴾ ثُمَّ يُقَالُ هَـٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿١٧﴾ كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَ‌ارِ‌ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿١٨﴾ وَمَا أَدْرَ‌اكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿١٩﴾ كِتَابٌ مَّرْ‌قُومٌ ﴿٢٠﴾ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّ‌بُونَ ﴿٢١﴾ إِنَّ الْأَبْرَ‌ارَ‌ لَفِي نَعِيمٍ ﴿٢٢﴾ عَلَى الْأَرَ‌ائِكِ يَنظُرُ‌ونَ ﴿٢٣﴾ تَعْرِ‌فُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَ‌ةَ النَّعِيمِ ﴿٢٤﴾ يُسْقَوْنَ مِن رَّ‌حِيقٍ مَّخْتُومٍ ﴿٢٥﴾ خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿٢٦﴾ وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ ﴿٢٧﴾ عَيْنًا يَشْرَ‌بُ بِهَا الْمُقَرَّ‌بُونَ ﴿٢٨﴾ إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَ‌مُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿٢٩﴾ وَإِذَا مَرُّ‌وا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿٣٠﴾ وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِينَ ﴿٣١﴾ وَإِذَا رَ‌أَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَـٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿٣٢﴾ وَمَا أُرْ‌سِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿٣٣﴾ فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ‌ يَضْحَكُونَ ﴿٣٤﴾ عَلَى الْأَرَ‌ائِكِ يَنظُرُ‌ونَ ﴿٣٥﴾ هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ‌ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾| به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}واى بر كم‌فروشان، (۱) كه چون از مردم پيمانه ستانند، تمام ستانند؛ (۲) و چون براى آنان پيمانه يا وزن كنند، به ايشان كم دهند. (۳) مگر آنان گمان نمى‌دارند كه برانگيخته خواهند شد؟ (۴) [در] روزى بزرگ: (۵) روزى كه مردم در برابر پروردگار جهانيان به پاى ايستند. (۶) نه چنين است [كه مى‌پندارند]، كه كارنامه بدكاران در «سجّين» است. (۷) و تو چه دانى كه «سجّين» چيست؟ (۸) كتابى است نوشته‌شده. (۹) واى بر تكذيب‌كنندگان در آن هنگام: (۱۰) آنان كه روز جزا را دروغ مى‌پندارند. (۱۱) و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمى‌گيرد. (۱۲) [همان كه‌] چون آيات ما بر او خوانده شود، گويد: «[اينها] افسانه‌هاى پيشينيان است.» (۱۳) نه چنين است، بلكه آنچه مرتكب مى‌شدند زنگار بر دلهايشان بسته است. (۱۴) زهى پندار، كه آنان در آن روز، از پروردگارشان سخت محجوبند. (۱۵) آنگاه به يقين، آنان به جهنم درآيند. (۱۶) سپس [به ايشان‌] گفته خواهد شد: «اين همان است كه آن را به دروغ مى‌گرفتيد.» (۱۷) نه چنين است، در حقيقت، كتاب نيكان در «علّيّون» است. (۱۸) و تو چه دانى كه «علّيّون» چيست؟ (۱۹) كتابى است نوشته‌شده. (۲۰) مقرّبان آن را مشاهده خواهند كرد. (۲۱) براستى نيكوكاران در نعيم [الهى‌] خواهند بود. (۲۲) بر تختها [نشسته‌] مى‌نگرند. (۲۳) از چهره‌هايشان طراوت نعمت [بهشت‌] را درمى‌يابى. (۲۴) از باده‌اى مُهر شده نوشانيده شوند. (۲۵) [باده‌اى كه‌] مُهر آن، مُشك است، و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند. (۲۶) و تركيبش از [چشمه‌] «تسنيم» است: (۲۷) چشمه‌اى كه مقرّبان [خدا] از آن نوشند. (۲۸) [آرى، در دنيا] كسانى كه گناه مى‌كردند، آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مى‌گرفتند. (۲۹) و چون بر ايشان مى‌گذشتند، اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مى‌كردند. (۳۰) و هنگامى كه نزد خانواده‌[هاى‌] خود بازمى‌گشتند، به شوخ‌طبعى مى‌پرداختند. (۳۱) و چون مؤمنان را مى‌ديدند، مى‌گفتند: «اينها [جماعتى‌] گمراهند.» (۳۲) و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار]شان فرستاده نشده بودند. (۳۳) و[لى‌] امروز، مؤمنانند كه بر كافران خنده مى‌زنند. (۳۴) بر تختها[ى خود نشسته‌]، نظاره مى‌كنند. (۳۵) [تا ببينند] آيا كافران به پاداش آنچه مى‌كردند رسيده‌اند؟ (۳۶)}}