کاربر ناشناس
سوره بروج: تفاوت میان نسخهها
جز
لینک کلمات
imported>Salvand جز (←معرفی: لینک کلمات) |
imported>Salvand جز (لینک کلمات) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
*'''نامگذاری''' | *'''نامگذاری''' | ||
بروج جمع بُرج و به معنای قصرهاست.<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/image/13743/1/2 راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه برج.]</ref> این سوره را به این مناسبت بروج مینامند که با [[قسم|سوگند]] به آسمانی شروع میشود که دارای برجهاست: «وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ».<ref>دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۲ـ۱۲۶۳.</ref> | بروج جمع بُرج و به معنای قصرهاست.<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/image/13743/1/2 راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه برج.]</ref> این [[سوره]] را به این مناسبت بروج مینامند که با [[قسم|سوگند]] به آسمانی شروع میشود که دارای برجهاست: «وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ».<ref>دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۲ـ۱۲۶۳.</ref> | ||
*'''ترتیب و محل نزول''' | *'''ترتیب و محل نزول''' | ||
سوره بروج از [[سورههای مکی]] و در [[ترتیب نزول]] بیست و هفتمین سورهای است که بر پیامبر(ص) [[نزول قرآن|نازل]] شده است. این سوره در [[چینش کنونی]] [[مصحف|مُصحَف]] هشتاد و پنجمین سوره است و در [[جزء (قرآن)|جزء]] سیام قرآن جای دارد.<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۶.</ref> | [[سوره]] بروج از [[سورههای مکی]] و در [[ترتیب نزول]] بیست و هفتمین سورهای است که بر پیامبر(ص) [[نزول قرآن|نازل]] شده است. این سوره در [[چینش کنونی]] [[مصحف|مُصحَف]] هشتاد و پنجمین سوره است و در [[جزء (قرآن)|جزء]] سیام قرآن جای دارد.<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۶.</ref> | ||
* '''تعداد آیات و دیگر ویژگیها''' | * '''تعداد آیات و دیگر ویژگیها''' | ||
سوره بروج ۲۲ | سوره بروج ۲۲ [[آیه]]، ۱۰۹ کلمه و ۴۶۸ حرف دارد. این سوره از [[مفصلات|سورههای مُفَصَّلات]] (درای آیات متعدد و کوتاه) و از جمله سورههایی است که با [[قسم|سوگند]] آغاز میشوند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۲ـ۱۲۶۳.</ref> | ||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
سوره بروج با [[قسم|سوگند]] به آسمان و روز [[قیامت]] و تأکید بر وقوع آن آغاز میشود و درباره سرگذشت [[اصحاب اخدود]] که [[مومن|مومنان]] را میآزردند و خود هلاک شدند سخن میگوید؛ سپس به سرنوشت مؤمنان و پاداش آنان در [[قیامت|روز جزا]]، [[صفات ذات و صفات فعل|صفات و افعال خداوند]]، میپردازد و به داستان [[فرعون]] و [[ثمود]] و [[علم خدا]] و احاطه علمی او بر اعمال و حرکات و نیت انسانها و عظمت [[قرآن]] اشاره میکند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۳و۱۲۶۲.</ref> | [[سوره]] بروج با [[قسم|سوگند]] به آسمان و روز [[قیامت]] و تأکید بر وقوع آن آغاز میشود و درباره سرگذشت [[اصحاب اخدود]] که [[مومن|مومنان]] را میآزردند و خود هلاک شدند سخن میگوید؛ سپس به سرنوشت مؤمنان و پاداش آنان در [[قیامت|روز جزا]]، [[صفات ذات و صفات فعل|صفات و افعال خداوند]]، میپردازد و به داستان [[فرعون]] و [[ثمود]] و [[علم خدا]] و احاطه علمی او بر اعمال و حرکات و نیت انسانها و عظمت [[قرآن]] اشاره میکند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۳و۱۲۶۲.</ref> | ||
{{سوره بروج}} | {{سوره بروج}} | ||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==لوح محفوظ== | ==لوح محفوظ== | ||
{{اصلی|لوح محفوظ}} | {{اصلی|لوح محفوظ}} | ||
آیه پایانی سوره بروج، [[قرآن]] را در لوح محفوظ میداند. این لوح صفحهای است که تمام اتفاقات عالم، همراه با جزئیات کامل در آن ثبت است و به هیچ وجه قابل تغییر و دگرگونی نیست.<ref>سبحانی، مع الشیعه الامامیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۲۳.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] این آیات مینویسد [[خدا|خداوند]] بیان میکند علت اینکه [[کفر|کفار]] موعظه نمیپذیرند، در واقع اصرارشان بر تکذیب قرآن نیست، بلکه این است که کفار، قرآن را از ناحیه خدا نمیدانند و حال آنکه چنین نیست، بلکه قرآن کتابی خواندنی و دارای معانی والا و در لوح محفوظ است؛ لوحی که از دستبرد باطل و [[شیطان|شیاطین]] محفوظ است.<ref>طباطبایی، المیزان، ترجمه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۴۲۲.</ref> | [[آیه]] پایانی [[سوره]] بروج، [[قرآن]] را در لوح محفوظ میداند. این لوح صفحهای است که تمام اتفاقات عالم، همراه با جزئیات کامل در آن ثبت است و به هیچ وجه قابل تغییر و دگرگونی نیست.<ref>سبحانی، مع الشیعه الامامیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۲۳.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] این آیات مینویسد [[خدا|خداوند]] بیان میکند علت اینکه [[کفر|کفار]] موعظه نمیپذیرند، در واقع اصرارشان بر تکذیب قرآن نیست، بلکه این است که کفار، قرآن را از ناحیه خدا نمیدانند و حال آنکه چنین نیست، بلکه قرآن کتابی خواندنی و دارای معانی والا و در لوح محفوظ است؛ لوحی که از دستبرد باطل و [[شیطان|شیاطین]] محفوظ است.<ref>طباطبایی، المیزان، ترجمه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۴۲۲.</ref> | ||
==فضیلت و خواص== | ==فضیلت و خواص== | ||
در فضیلت این سوره از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] نقل شده هر کس سوره بروج را قرائت کند ده برابر روزهای [[جمعه (روز)|جمعه]] و [[عرفه|روزهای عرفه ای]] که درک کرده است به او پاداش داده میشود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۹۰ش، ج۱۰، ص۳۱۰</ref> همچنین آن حضرت به قرائت این سوره در [[نماز|نمازهای]] مختلف روزانه سفارش کرده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۳۲۱</ref> | در فضیلت این [[سوره]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] نقل شده هر کس سوره بروج را قرائت کند ده برابر روزهای [[جمعه (روز)|جمعه]] و [[عرفه|روزهای عرفه ای]] که درک کرده است به او پاداش داده میشود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۹۰ش، ج۱۰، ص۳۱۰</ref> همچنین آن حضرت به قرائت این سوره در [[نماز|نمازهای]] مختلف روزانه سفارش کرده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۳۲۱</ref> | ||
از [[امام صادق (ع)]] هم نقل شده است هر کس سوره بروج را در [[نمازهای واجب]] خود بخواند در [[محشر]] و موقفهایی که در پیش خواهد داشت، همراه با [[:رده:پیامبران|پیامبران]] و رسولان و صالحان خواهد بود؛ زیرا سوره بروج سوره پیامبران است.<ref>صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۲.</ref> | از [[امام صادق (ع)]] هم نقل شده است هر کس [[سوره]] بروج را در [[نمازهای واجب]] خود بخواند در [[محشر]] و موقفهایی که در پیش خواهد داشت، همراه با [[:رده:پیامبران|پیامبران]] و رسولان و صالحان خواهد بود؛ زیرا سوره بروج سوره پیامبران است.<ref>صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۲.</ref> | ||
در [[تفسیر]] [[البرهان فی تفسیر القرآن|برهان]] برای این سوره خواصی از جمله برطرف کننده ترس و سختی از انسان<ref> بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵،ص ۶۲۱</ref> و راحتی خواب و آسوده جدا کردن کودک از شیر مادر ذکر شده است.<ref> بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵،ص ۶۲۱</ref> | در [[تفسیر]] [[البرهان فی تفسیر القرآن|برهان]] برای این سوره خواصی از جمله برطرف کننده ترس و سختی از انسان<ref> بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵،ص ۶۲۱</ref> و راحتی خواب و آسوده جدا کردن کودک از شیر مادر ذکر شده است.<ref> بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵،ص ۶۲۱</ref> |