علویان (سوریه): تفاوت میان نسخه‌ها

پس از سقوط خلافت [[فاطمیان]] [[اسماعیلیان|اسماعیلی]] به دست صلاح الدین ایوبی، وی عازم شام شد و مناطق شمالی و مرکزی شام از جمله [[دمشق]]، [[حمص]]، حماه و حلب را به تصرف خود در آورد. حمله صلاح الدین به مناطق اشغالی صلیبی‎ها در نهایت منجر به فتح [[بیت المقدس]] و مناطق سواحلی شام نظیر [[لاذقیه]] مرکز علویان در قرن پنجم و قلاع کوهستانی شد. بر اساس برخی منابع، پاکسازی مناطق تحت اشغال صلیبی‎ها، با حمایت امیران جماعات کوهستان که احتمالاً بیشتر از علویان بودند، همراه بود تا آنجا که علویان به سبب آگاهی از راه‎ها و تنگه‎های کوهستانی، نقش مهمی در پیروزی صلاح الدین بر این مناطق ایفا کردند.<ref>مقریزی، الخطط المقریزیه، ج۳، ص۳۸۱؛ هاشم عثمان، تاریخ العلویین وقایع و احداث، ص۲۲.</ref>

تعامل علویان در پیروزی‎های صلاح الدین علیه رومی‎ها عامل مهمی برای تحت الشعاع قرار گرفتن سیاست‎های متعصبانه مذهبی او نزد علویان بود به گونه‎ای که در منابع علوی با احترام و قدردانی از وی نام برده شده است<ref>محمد امین غالب طویل، تاریخ العلویین، ص۳۵۳.</ref> در عین حال اقدامات متعصبانه صلاح الدین ایوبی مورد توجه بوده است. صلاح الدین پس از فتوحات همواره شیعیان [[امامی]] به ویژه علویان را در حلب و سواحل شام هدف حملات خود قرار می‎داد. [[تعصب]] او ضد شیعیان امامی در قالب اقدامات فرهنگی و اجتماعی و علیه علویان در قالب اقدامات نظامی و کشتار آنان بود.<ref>ابوموسی حریری، العلویون النصیریون، ص۲۱۴.</ref> از این رو برخی از پژوهشگران معتقدند تاریخ حلب و شام بعد از قرن دوم، حاکمی متعصب‎تر از صلاح الدین به خود ندیده است.<ref>عباس برومند اعلم، جامعه علویان سوریه، ص۹۳.</ref>