سوره لیل: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[سوره]] را «‌لیل‌» می‌نامند، چون [[خداوند]] در آغاز آن به شب، [[قسم]] خورده است<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۵-۱۲۶۴</ref>

سوره لیل ۲۱ آیه، ۷۱ کلمه و ۳۱۶ حرف دارد. این سوره جزو [[سوره‌های مفصلات]] (دارای آیات متعدد و کوتاه) و از سوره‌هایی است که با [[سوگند]] آغاز می‌شود.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۵-۱۲۶۴</ref>

# دوم، گروه شقاوت‌پیشه (سخت‌دل)؛ یعنی کسانی که [[بخل|خساست]] می‌ورزند و وعده [[بهشت]] را دروغ می‌پندارند. [[قرآن]] این افراد را به هلاکت تهدید می‌کند می‌گوید اینان مالشان را از روی دنیادوستی و تنگ‌نظری، از بخشش به دیگران دریغ می‌کنند؛ در حالی که این مال فریادرس آنان در [[روز جزا]] نخواهد بود.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۵-۱۲۶۴.</ref>

مرد فقير نزد [[پيامبر صلی اللّه‌عليه‌وآله‌وسلم|پيامبر(ص)]] شكايت کرد و پیامبر(ص) با صاحب نخل دیدار كرد و به او پیشنهاد داد در ازای مالکیت این نخل، نخلى در [[بهشت]] برای او تضمین می‌کند؛ اما آن شخص نپذیرفت. یکی از [[صحابه|اصحاب پيامبر(ص)]] به نام «ابوالدّحداح»، آن نخل را به چهل نخل از مالک آن خرید و در اختیار پیامبر گذاشت تا رسول خدا(ص) آن را به آن خانواده فقیر ببخشد. در اينجا سوره والليل نازل شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج‌۲۷، ص۷۰.</ref>

در تفسیر [[مجمع البیان]] از [[پیامبر(ص)]] نقل شده است هر كس [[سوره]] لیل را قرائت كند، [[خداوند]] به اندازه‌ای به او نعمت می‌دهد تا راضی شود و او را از سختی و تنگی رهایی می‌دهد و كارها را بر او آسان می‌كند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۷۲.</ref>

همچنین [[شیخ صدوق]] از [[امام صادق(ع)]] روایت می‌کند هر كه سوره لیل را در روز یا شب قرائت كند، تمام اعضای بدنش بر اعمال نیک او [[شهادت (دادگاه)|شهادت]] می‌دهند و خداوند شهادت آنها را می‌پذیرد و فرد به [[بهشت]] راهنمایی می‌شود.<ref>صدوق، ثواب الاعمال،۱۳۸۲ش، ص۱۲۳.</ref>

در [[البرهان فی تفسیر القرآن|تفسیر برهان]] برای این سوره خواصی ذکر شده است، از جمله جلوگیری از خواب بد،<ref>بحرانی،البرهان، ۱۴۱۶ق،ج۵،ص۶۷۵.</ref> درمان تب و به هوش آمدن بیمار صرعی اگر در گوش او خوانده شود.<ref>بحرانی،البرهان، ۱۳۸۸ش ،ج۵،ص۶۷۵.</ref>

* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه: بیستونی، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۹۰ش.

* معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآن، [بی‌جا]، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، چ۱، ۱۳۷۱ش.

* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چ۱، ۱۳۸۰ش.