پرش به محتوا

سوره شمس: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۴۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ اوت ۲۰۱۴
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Aghaie
imported>Pourrezaei
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{سوره||نام = شکس|کتابت = ۹۱|جزء = ۳۰|آیه = ۱۵|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۲۶|بعدی = [[سوره لیل|لیل]] |قبلی = [[سوره بلد|بلد]] |کلمه = ۵۴|حرف = ۲۵۳}}
{{سوره||نام = شکس|کتابت = ۹۱|جزء = ۳۰|آیه = ۱۵|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۲۶|بعدی = [[سوره لیل|لیل]] |قبلی = [[سوره بلد|بلد]] |کلمه = ۵۴|حرف = ۲۵۳}}
'''سوره شمس''' را به این مناسبت «‌شمس‌» می‌نامند که خداوند در آغاز آن به خورشید سوگند یاد کرده است. این سوره به [[تزکیه]] و تهذیب نفس تاکید می‌کند و به داستان [[حضرت صالح(ع) |صالح(ع)]] و [[ناقه صالح]] و پِی شدن آن به دست [[قوم ثمود]] و سرنوشت این قوم شقاوت پیشه اشاره می‌کند.
'''سوره شمس''' را به این مناسبت «‌شمس‌» می‌نامند که خداوند در آغاز آن به خورشید سوگند یاد کرده است. این سوره به [[تزکیه]] و تهذیب نفس تاکید می‌کند و به داستان [[حضرت صالح(ع)|صالح(ع)]] و [[ناقه صالح]] و پِی شدن آن به دست [[قوم ثمود]] و سرنوشت این قوم شقاوت پیشه اشاره می‌کند.
==نام ها==
==نام ها==
به این مناسبت این سوره را «‌شمس‌» می‌نامند که خداوند در آغاز آن به خورشید سوگند یاد کرده است:
به این مناسبت این سوره را «‌شمس‌» می‌نامند که خداوند در آغاز آن به خورشید سوگند یاد کرده است:
خط ۱۲: خط ۱۲:
این سوره به [[تزکیه]] و تهذیب نفس تاکید می‌کند و پاکیزگی نفس را مایه رستگاری و نامهذب بودن آن را موجب ناامیدی می‌داند و در پایان به داستان [[حضرت صالح(ع) |صالح(ع)]] و [[ناقه صالح]] و پِی شدن آن به دست [[قوم ثمود]] و سرنوشت این قوم شقاوت پیشه اشاره می‌کند. <ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۴</ref>
این سوره به [[تزکیه]] و تهذیب نفس تاکید می‌کند و پاکیزگی نفس را مایه رستگاری و نامهذب بودن آن را موجب ناامیدی می‌داند و در پایان به داستان [[حضرت صالح(ع) |صالح(ع)]] و [[ناقه صالح]] و پِی شدن آن به دست [[قوم ثمود]] و سرنوشت این قوم شقاوت پیشه اشاره می‌کند. <ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۴</ref>
== متن سوره ==
== متن سوره ==
{{جعبه نقل قول | عنوان = سوره شمس| نقل‌قول = :{{سخ}}{{حدیث|بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾ وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿٢﴾ وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿٣﴾ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿٤﴾ وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾ وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾ وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾ قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿٩﴾ وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿١٠﴾ كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾ إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّـهِ نَاقَةَ اللَّـهِ وَسُقْيَاهَا ﴿١٣﴾ فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾ وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾}}|تاریخ بایگانی ||رنگ پس‌زمینه= #ecfcf4|پس‌زمینه عنوان = خاکستری| منبع = <small></small> | تراز = راست| عرض = 370px | اندازه خط = 13px| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}


{{جعبه نقل قول | عنوان = ترجمه| نقل‌قول = :{{سخ}}به نام خداوند رحمتگر مهربانِ{{سخ}}سوگند به خورشيد و تابندگى‌اش، (۱) سوگند به مه چون پى [خورشيد] رود. (۲) سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند، (۳) سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد، (۴) سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت، (۵) سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد، (۶) سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد؛ (۷) سپس پليدكارى و پرهيزگارى‌اش را به آن الهام كرد، (۸) كه هر كس آن را پاك گردانيد، قطعاً رستگار شد، (۹) و هر كه آلوده‌اش ساخت، قطعاً درباخت. (۱۰) [قوم‌] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند. (۱۱) آنگاه كه شقى‌ترينشان بر[پا] خاست. (۱۲) پس فرستاده خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده‌شتر خدا و [نوبت‌] آب‌خوردنش را [حرمت نهيد]». (۱۳) و[لى‌] دروغزنش خواندند و آن [ماده‌شتر] را پى كردند، و پروردگارشان به [سزاى‌] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد. (۱۴) و از پيامد كار خويش، بيمى به خود راه نداد. (۱۵)|تاریخ بایگانی ||رنگ پس‌زمینه= #ecfcf4|پس‌زمینه عنوان = خاکستری| منبع = <small></small> | تراز = چپ| عرض = 370px | اندازه خط = 12px| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}
{| class="wikitable" style="margin:auto;"
! {{جعبه نقل قول | عنوان = سوره شمس|رنگ پس‌زمینه= #ecfcf4|پس‌زمینه عنوان = خاکستری|  تراز = وسط}}
||{{جعبه نقل قول | عنوان = ترجمه| رنگ پس‌زمینه= #ecfcf4|پس‌زمینه عنوان = خاکستری|  تراز = وسط}}
|-
| class="mw-collapsible mw-non collapsed wikitable" |{{جعبه نقل قول | نقل‌قول = :{{حدیث|{{وسط‌چین}}بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾ وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿٢﴾ وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿٣﴾ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿٤﴾ وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾ وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾ وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾ قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿٩﴾ وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿١٠﴾ كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾ إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّـهِ نَاقَةَ اللَّـهِ وَسُقْيَاهَا ﴿١٣﴾ فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾ وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾{{پایان وسط‌چین}}}}|تاریخ بایگانی ||رنگ پس‌زمینه= #ecfcf4|پس‌زمینه عنوان = خاکستری| تراز = وسط}}
 
| class="mw-collapsible mw-non collapsed wikitable" |{{جعبه نقل قول |  نقل‌قول = :{{سخ}}{{وسط‌چین}}به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}سوگند به خورشيد و تابندگى‌اش، (۱) سوگند به مه چون پى [خورشيد] رود. (۲) سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند، (۳) سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد، (۴) سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت، (۵) سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد، (۶) سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد؛ (۷) سپس پليدكارى و پرهيزگارى‌اش را به آن الهام كرد، (۸) كه هر كس آن را پاك گردانيد، قطعاً رستگار شد، (۹) و هر كه آلوده‌اش ساخت، قطعاً درباخت. (۱۰) [قوم‌] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند. (۱۱) آنگاه كه شقى‌ترينشان بر[پا] خاست. (۱۲) پس فرستاده خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده‌شتر خدا و [نوبت‌] آب‌خوردنش را [حرمت نهيد]». (۱۳) و[لى‌] دروغزنش خواندند و آن [ماده‌شتر] را پى كردند، و پروردگارشان به [سزاى‌] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد. (۱۴) و از پيامد كار خويش، بيمى به خود راه نداد. (۱۵){{پایان وسط‌چین}}|تاریخ بایگانی ||رنگ پس‌زمینه= #ecfcf4|پس‌زمینه عنوان = خاکستری| تراز = وسط}}
|}


{{سوره‌های قرآن|91|[[سوره بلد]]|[[سوره لیل]]}}
{{سوره‌های قرآن|91|[[سوره بلد]]|[[سوره لیل]]}}
کاربر ناشناس