پرش به محتوا

سوره بلد: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۶ ژوئن ۲۰۱۷
اصلاح عنوان سوره
imported>Hasaninasab
جز (اصلاح ویرایشی شناسه)
imported>Salvand
(اصلاح عنوان سوره)
خط ۲۸: خط ۲۸:


==متن و ترجمه==
==متن و ترجمه==
{{نقل قول دوقلو تاشو| تیتر=سوره فجر| بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}لَا أُقْسِمُ بِهَـٰذَا الْبَلَدِ ﴿١﴾ وَأَنتَ حِلٌّ بِهَـٰذَا الْبَلَدِ ﴿٢﴾ وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿٣﴾ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿٤﴾ أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿٥﴾ يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿٦﴾ أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿٧﴾ أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿٨﴾ وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿٩﴾ وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿١٠﴾ فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿١١﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿١٢﴾ فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿١٣﴾ أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿١٤﴾ يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿١٥﴾ أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿١٦﴾ ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿١٧﴾ أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿١٨﴾ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿١٩﴾ عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿٢٠﴾| به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}سوگند به اين شهر، (۱) و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى؛ (۲) سوگند به پدرى [چنان‌] و آن كسى را كه به وجود آورد؛ (۳) براستى كه انسان را در رنج آفريده‌ايم. (۴) آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت؟ (۵) گويد: «مال فراوانى تباه كردم.» (۶) آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است؟ (۷) آيا دو چشمش نداده‌ايم؟ (۸) و زبانى و دو لب. (۹) و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم. (۱۰) و[لى‌] نخواست از گردنه [عاقبت‌نگرى‌] بالا رود! (۱۱) و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت‌] چيست؟ (۱۲) بنده‌اى را آزادكردن، (۱۳) يا در روز گرسنگى، طعام‌دادن: (۱۴) به يتيمى خويشاوند، (۱۵) يا بينوايى خاك‌نشين. (۱۶) علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده‌اند؛ (۱۷) اينانند خجستگان. (۱۸) و كسانى كه به انكار نشانه‌هاى ما پرداخته‌اند، آنانند ناخجستگان شوم. (۱۹) بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد. (۲۰)}}
{{نقل قول دوقلو تاشو| تیتر=سوره بلد| بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}لَا أُقْسِمُ بِهَـٰذَا الْبَلَدِ ﴿١﴾ وَأَنتَ حِلٌّ بِهَـٰذَا الْبَلَدِ ﴿٢﴾ وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿٣﴾ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿٤﴾ أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿٥﴾ يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿٦﴾ أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿٧﴾ أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿٨﴾ وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿٩﴾ وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿١٠﴾ فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿١١﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿١٢﴾ فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿١٣﴾ أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿١٤﴾ يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿١٥﴾ أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿١٦﴾ ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿١٧﴾ أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿١٨﴾ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿١٩﴾ عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿٢٠﴾| به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}سوگند به اين شهر، (۱) و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى؛ (۲) سوگند به پدرى [چنان‌] و آن كسى را كه به وجود آورد؛ (۳) براستى كه انسان را در رنج آفريده‌ايم. (۴) آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت؟ (۵) گويد: «مال فراوانى تباه كردم.» (۶) آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است؟ (۷) آيا دو چشمش نداده‌ايم؟ (۸) و زبانى و دو لب. (۹) و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم. (۱۰) و[لى‌] نخواست از گردنه [عاقبت‌نگرى‌] بالا رود! (۱۱) و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت‌] چيست؟ (۱۲) بنده‌اى را آزادكردن، (۱۳) يا در روز گرسنگى، طعام‌دادن: (۱۴) به يتيمى خويشاوند، (۱۵) يا بينوايى خاك‌نشين. (۱۶) علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده‌اند؛ (۱۷) اينانند خجستگان. (۱۸) و كسانى كه به انكار نشانه‌هاى ما پرداخته‌اند، آنانند ناخجستگان شوم. (۱۹) بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد. (۲۰)}}




کاربر ناشناس