سوره فجر: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۲۲ سوره فجر که صفت آمدن را به [[خدا]] در [[روز قیامت]] نسبت داده است به آیه مجیء مشهور شده است.<ref>دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگ نامه علوم قرآن، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۱۰۲.</ref> از نگاه [[کلام]] [[شیعه]] صفت‌‎های مخلوقات مثل آمدن و رفتن را نمی‌توان به [[خدا]] نسبت داد. از این رو [[مفسران]] این [[آیه]] را به معنای آمدنِ حکم و امر [[خدا]] تفسیر کرده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۲۸۴.</ref> این آیه از [[متشابهات|آیات متشابه]] دانسته شده که با [[محکمات|آیات مُحکم]] تفسیر می‌شود. آیه ی محکمی که این گونه متشابهات را معنی می‌کند  این فراز از آیه ۱۱ سوره شوری است (لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ  ترجمه: هیچ چیزی مانند او نیست) یعنی خداوند  متعال هر چند موجودی است واقعی ولی چون مثل و مانند هیچ موجود دیگری نیست در نتیجه هیچ یک از کارهایی که به او نسبت داده می شود مانند کار های  دیگر موجودات نیست.آمدن خدواند نیز در این آیه باید به گونه ای تفسیر و تحلیل شود که متناسب با ساحت الهی باشد و او را شبیه موجودات دیگر نکند. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۲۸۴.</ref>