چاه عریضه: تفاوت میان نسخه‌ها

تعداد افرادی كه برای انداختن عریضه در محوطه چاه حاضر می‌شوند نسبت به افرادی كه داخل مسجد هستند و به [[نماز]] و عبادت مشغولند، بسیار كمتر است.<ref>مقاله چاه عریضه جمکران، ص۱۶۳</ref> در پژوهشی که حدود سال ۱۳۹۰ انجام شد، بیشتر افرادی که عریضه خود را در چاه می‌انداختند، عریضه‌نویسی را یكی از راه‌های [[توسل]] به [[خدا]] دانسته و در جواب این سؤال كه چرا حاجات خود را در نماز یا در دعا در [[مسجد]] مطرح نمی‌كنید، می‌گفتند هم در نماز و دعا می‌گوییم و هم به صورت كتبی می‌نویسیم. اكثریت مطلق افرادی كه مصاحبه می‌شدند، اصالت را به مسجد جمكران می‌دادند و چاه را به نوعی یك بخش از قسمت‌های مسجد می‌دانستند و در برابر این سؤال كه «آیا این چاه و عریضه انداختن داخل آن را خرافی می‌دانید یا خیر» پاسخ منفی داده و معتقد بودند اگر [[خرافه]] بود مسؤولان مسجد آن را جمع می‌كردند.<ref>مقاله چاه عریضه جمکران، ص۱۹۰</ref> آنها انداختن عریضه به چاه را به نوعی یك عمل سمبلیك و نمادین می‌دانند و هدفشان برقراری ارتباط با امام در قالب این كنش و تخلیۀ روحی ناشی از بیان گرفتاری‌ها است و در ضمن امید به برآورده شدن حاجاتشان از این طریق دارند.<ref>مقاله چاه عریضه جمکران، ص۱۹۵</ref> بعضی هم از روی كنجكاوی و تنها برای نگاه كردن به این مكان می‌آیند.<ref>مقاله چاه عریضه جمکران، ص۱۶۴</ref>