کاربر ناشناس
آیه اخوت: تفاوت میان نسخه‌ها
←تفسیر
imported>Akhlaghi |
imported>Akhlaghi (←تفسیر) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
این آیه شریفه به یکی از مهم ترین مسئولیت های اجتماعی مسلمانان اشاره نموده و مؤمنان را برادر یكدیگر معرفی می نماید و نزاع و درگیری میان آنان را درگیری میان برادران می نامد. از این رو به آنان دستور می دهد که در میان دو برادر خود، صلح و آشتی برقرار كنید (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَینَ أَخَوَیكُمْ). | این آیه شریفه به یکی از مهم ترین مسئولیت های اجتماعی مسلمانان اشاره نموده و مؤمنان را برادر یكدیگر معرفی می نماید و نزاع و درگیری میان آنان را درگیری میان برادران می نامد. از این رو به آنان دستور می دهد که در میان دو برادر خود، صلح و آشتی برقرار كنید (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَینَ أَخَوَیكُمْ). | ||
همان اندازه كه برای ایجاد صلح در میان دو برادر نسَبی تلاش و كوشش می كنید باید در میان مؤمنان متخاصم نیز برای برقراری صلح به طور جدی و قاطع وارد عمل شوید. اخوت و برادری مسلمانان تنها در لفظ و در شعار نیست، بلكه در عمل و تعهدهای متقابل نیز همه خواهر و برادرند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه ج ۲۲، ص ۱۷۲.</ref> | همان اندازه كه برای ایجاد صلح در میان دو برادر نسَبی تلاش و كوشش می كنید باید در میان مؤمنان متخاصم نیز برای برقراری صلح به طور جدی و قاطع وارد عمل شوید. اخوت و برادری مسلمانان تنها در لفظ و در شعار نیست، بلكه در عمل و تعهدهای متقابل نیز همه خواهر و برادرند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه ج ۲۲، ص ۱۷۲.</ref> | ||
[[امام صادق]] (ع) می فرماید: مؤمن برادر مؤمن و چشم او و راهنمای او است، به او خیانت نمی كند، و ستم بر او روا نمی دارد و او را فریب نمی دهد، و اگر وعده ای به او داد خلف وعده نمی كند. <ref> کلینی، اصول کافی، ج ۴، حدیث ۳، ص ۴۹۱ </ref> | [[امام صادق]] (ع) می فرماید: مؤمن برادر مؤمن و چشم او و راهنمای او است، به او خیانت نمی كند، و ستم بر او روا نمی دارد و او را فریب نمی دهد، و اگر وعده ای به او داد خلف وعده نمی كند. <ref> کلینی، اصول کافی، ج ۴، حدیث ۳، ص ۴۹۱ </ref> | ||
*آلوسی صاحب تفسیر [[روح المعانی]]، نسبت اخوت به مؤمنین را مجاز و از باب استعاره یا تشبیه بلیغ دانسته و می گوید: شركت دو نفر در داشتن ایمان، شبیه است به شركت آن دو، در اصل تولد؛ زیرا همان گونه که تولد منشأ بقای در این دنیا است، ایمان نیز سبب بقای در بهشت خواهد بود.<ref>آلوسی، روح المعانی، ج ۱۳، ص ۳۰۳</ref> | *آلوسی صاحب تفسیر [[روح المعانی]]، نسبت اخوت به مؤمنین را مجاز و از باب استعاره یا تشبیه بلیغ دانسته و می گوید: شركت دو نفر در داشتن ایمان، شبیه است به شركت آن دو، در اصل تولد؛ زیرا همان گونه که تولد منشأ بقای در این دنیا است، ایمان نیز سبب بقای در بهشت خواهد بود.<ref>آلوسی، روح المعانی، ج ۱۳، ص ۳۰۳</ref> | ||
*[[علامه طباطبایی]] اطلاق اخوت را حقیقت و از سنخ نسبت های اعتباری می داند و معتقد است: مقصود از اخوت در آیه شریفه اخوت دینی و اعتباری است که تنها آثار اجتماعی دارد و در نكاح و ارث اثری ندارد. <ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج ۱۸، ص ۴۷۲.</ref> | *[[علامه طباطبایی]] اطلاق اخوت را حقیقت و از سنخ نسبت های اعتباری می داند و معتقد است: مقصود از اخوت در آیه شریفه اخوت دینی و اعتباری است که تنها آثار اجتماعی دارد و در نكاح و ارث اثری ندارد. <ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج ۱۸، ص ۴۷۲.</ref> | ||
و از آنجا كه در بسیاری از اوقات، روابط در این گونه مسائل جانشین ضوابط می شود، بار دیگر هشدار داده و در پایان آیه می افزاید: تقوای الهی پیشه كنید تا مشمول رحمت او شوید (وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ) <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۲۲، ص ۱۶۹</ref> | و از آنجا كه در بسیاری از اوقات، روابط در این گونه مسائل جانشین ضوابط می شود، بار دیگر هشدار داده و در پایان آیه می افزاید: تقوای الهی پیشه كنید تا مشمول رحمت او شوید (وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ) <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۲۲، ص ۱۶۹</ref> | ||