بهره: تفاوت میان نسخه‌ها

==عقاید و آداب و رسوم بهره‌ها==

طبییان اعم از داوودی و سلیمانی بر خلاف نزاریان به شریعت و [[فقه]] پایبند بوده و اعمال عبادی آنها بوسیله بزرگان دینی انجام می­‌گیرد. جوانان آنها در سن پانزده سالگی با داعی مطلق بیعت کرده که آن را بیعت با امام تلقی می­‌کنند. آنان به [[نماز]]، [[زکات]]، [[روزه]]، [[حج]] و [[ولایت]] اهمیت بسزایی داده و مثل دیگر مسلمانان مقید به انجام آن هستند. [[اذان]] آنها مثل شیعیان است اما مانند سنیان [[وضو]] می­‌گیرند. مکان‌های عبادت آنها به «جماعت خانه» معروف است. [[نماز جمعه]] را برگزار نمی­‌کنند. آنها از طرق متفاوتی مقداری از مال خود را در راه مذهب خویش صرف می­‌کنند. [[ماه رمضان]] در نزد آنها همواره سی روز بوده و شب [[۲۷ رمضان]] [[شب قدر]] است، اما به شب‌های ۱۷، ۱۹ و ۲۱ نیز احترام خاصی دارند. سفر به [[مکه]]، [[مدینه]]، [[نجف]]، [[کربلا]]، [[قاهره]] و اماکنی که امامانشان مدفونند از مراسم‌های عبادی- زیارتی آنهاست. عزاداری [[محرم]] و جشن [[عید غدیر]] نیز از مهم‌ترین مراسم‌های آنان است.<ref>فرمانیان، مهدی؛ درسنامه اسماعیلیه، ص۱۴۶-۱۴۷.</ref>

===خصوصیات بهره‌های داودی===