عبدالحسین امینی: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالحسین امینی فرزند [[میرزا احمد امینی]] در سال ۱۳۲۰ق در [[تبریز]] زاده شد. پدرش از علمای تبریز بود.<ref>حسینی دشتی، معارف و معاریف، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص ۵۵۰.</ref> جدّش «مولا نجفقلی»، مشهور به «امین الشرع» بود و از همین رو خانواده او «امینی» خوانده شده‌اند. عبدالحسین پس از فراگرفتن [[قرآن]] و مقدمات علوم در مدارس تبریز، به تحصیل فقه و اصول پرداخت و در درس [[سید محمد مولانا]]، مؤلف مصباح السالکین، و [[سید مرتضی خسروشاهی]] و شیخ حسین، مؤلف هدایة الانام حاضر شد.<ref>حسینی دشتی، معارف و معاریف، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۵۵۰.</ref><ref name= "Hakimi nozde">حکیمی، «علامه امینی»، ص نوزده.</ref>

امینی ظهر جمعه، [[۱۲ تیر]] ۱۳۴۹ش ([[۲۸ ربیع‌الثانی]] ۱۳۹۰ق) درگذشت.<ref>حکیمی، «علامه امینی»، ص۲۷.</ref> {{یادداشت|برخی درگذشت او در ۷۰ سالگی را در حالی که بنیه‌ای قوی و تنی سالم داشت، ناشی از مطالعه زیاد، اشتغال بی‌وقفه به نوشتن و مراقبت دائم در کار کتابخانه دانسته‌اند. حسینی دشتی، معارف و معاریف، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۵۵۳.}} بامداد شنبه [[۱۳ تیر]] ۱۳۴۹ش، پیکر او [[تشییع]] شد.<ref>حکیمی، حماسه غدیر، ۱۳۸۶ش، ص۳۴۷.</ref> افزون بر [[تهران]]، در شهرهای [[بغداد]]، [[کاظمین]]، [[کربلا]] و [[نجف]] نیز پیکر علامه امینی تشییع شد و پس از طواف دادن بر گرد [[آستان مقدس علوی]] به وصیت خود او، در حجره‌ای در [[کتابخانه امیرالمؤمنین]] که خود بنیانگذار آن بود، به خاک سپرده شد.<ref>شاکری، همرهی خضر، ۱۳۸۹ش، ص۱۰۰.</ref> امینی در وصیت‌نامه‌اش خواست کسی را نایب او قرار دهند تا ده سال به [[کربلا]] برود. وی همچنین وصیت کرده بود ده سال مجلس عزا در روزهای شهادت [[فاطمه(س)]] برگزار کنند.