Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۷۱
ویرایش
جز (←فضیلت و خواص: افزودن نوشتار اصلی) |
|||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
==جنگ ذاتُ السَلاسِل و پیروزی علی(ع) بر کافران== | ==جنگ ذاتُ السَلاسِل و پیروزی علی(ع) بر کافران== | ||
نقل شده است این [[سوره]] بعد از جنگ «[[جنگ ذات السلاسل|ذاتُ السَلاسِل]]» نازل شد. در سال [[سال هشتم هجری|هشتم هجری]] به [[رسول خدا(ص)]] خبر دادند دوازده هزار سوار در سرزمین «یابس» جمع شده و با | نقل شده است این [[سوره]] بعد از جنگ «[[جنگ ذات السلاسل|ذاتُ السَلاسِل]]» نازل شد. در سال [[سال هشتم هجری|هشتم هجری]] به [[رسول خدا(ص)]] خبر دادند دوازده هزار سوار در سرزمین «یابس» جمع شده و با یکدیگر عهد کردهاند تا پیامبر(ص) و [[علی(ع)]] را به قتل نرسانند و جمعیت [[اسلام|مسلمانان]] را متلاشی نکنند، از تلاش دست نکشند! پیغمبر اکرم(ص) جمع شماری از اصحاب خود را به سرکردگی برخی از [[صحابه]] به سراغ آنان فرستاد؛ ولی بعد از گفتگوهایی بدون نتیجه بازگشتند. سرانجام پیغمبر اکرم(ص) علی(ع) را با گروه بسیاری از [[مهاجر]] و [[انصار]] به نبرد آنان فرستاد. لشکر مسلمانان بهسرعت به سوی دشمن حرکت کردند و شبانه راه رفتند و صبحگاهان دشمن را در حلقه محاصره گرفتند. نخست اسلام را بر آنان عرضه کردند، اما چون نپذیرفتند، به آنان حمله کردند و آنان را شکست دادند و عدهای را اسیر کردند و اموال فراوانی به غنیمت گرفتند. | ||
هنوز امام علی(ع) و سربازان به [[مدینه]] برنگشته بودند که سوره «و العادیات» [[نزول قرآن|نازل]] شد. پیغمبر خدا(ص) آن روز این سوره را در [[نماز صبح]] قرائت کرد. بعد از تمام شدن [[نماز]]، اصحاب گفتند: این سوره را تا به حال نشنیده بودیم! پیامبر(ص) فرمود: «آری، علی(ع) بر دشمنان پیروز شد و [[جبرئیل]] دیشب با آوردن این سوره به من بشارت داد». چند روز بعد علی(ع) با غنیمتها و اسیران به مدینه وارد شد.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۲۴۰.</ref> | هنوز امام علی(ع) و سربازان به [[مدینه]] برنگشته بودند که سوره «و العادیات» [[نزول قرآن|نازل]] شد. پیغمبر خدا(ص) آن روز این سوره را در [[نماز صبح]] قرائت کرد. بعد از تمام شدن [[نماز]]، اصحاب گفتند: این سوره را تا به حال نشنیده بودیم! پیامبر(ص) فرمود: «آری، علی(ع) بر دشمنان پیروز شد و [[جبرئیل]] دیشب با آوردن این سوره به من بشارت داد». چند روز بعد علی(ع) با غنیمتها و اسیران به مدینه وارد شد.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۲۴۰.</ref> |