میرداماد: تفاوت میان نسخه‌ها

به‌گفته [[ایزوتسو]]، فلسفه میرداماد هم بر برهان عقلی تکیه دارد و هم بر شهود عرفانی. او در روش عقلی، پیرو مکتب مشاء و در عرفان تحت‌تأثیر [[سهروردی]] است. بنابراین در فلسفه وی، بین حکمت مشاء و حکمت اشراق پیوند برقرار می‌شود.<ref>میرداماد، القبسات، ۱۳۶۷ش، مقدمه ایزوتسو، ص۱۱۵-۱۱۶.</ref>

میرداماد در مسئله [[اصالت وجود]] و [[اصالت ماهیت]]، به‌پیروی از سهروردی، به اصالت ماهیت اعتقاد دارد.<ref>میرداماد، القبسات، ۱۳۶۷ش، مقدمه ایزوتسو، ص۱۲۴-۱۲۵.</ref> مشهورترین و مهم‌ترین نظریه او را «حدوث دَهْری» می‌دانند.<ref>میرداماد، القبسات، ۱۳۶۷ش، مقدمه فضل‌الرحمن، ص۱۲۸.</ref> [[ابن‌سینا]] و فیلسوفان پس از ابن‌سینا، بر این باور بودند که عالم عقول هم مانند خداوند، قدیم یعنی ازلی است و تنها تفاوت عقول با خداوند این است که خدا [[واجب‌الوجود]] است و عقول [[ممکن الوجود|ممکن‌الوجود]]؛<ref>میرداماد، القبسات، ۱۳۶۷ش، مقدمه فضل‌الرحمن، ص۱۳۲.</ref> اما به‌باور میرداماد، عقول، قدیم نیست؛ بلکه حادث است.<ref>میرداماد، القبسات، ۱۳۶۷ش، مقدمه فضل‌الرحمن، ص۱۲۸.</ref> به تصور میرداماد، این حدوث در زمان روی نمی‌دهد. آن‌طور که ابن‌سینا می‌پندارد هم نیست که امری اعتباری و ذهنی باشد؛ بلکه امری واقعی و نفْس‌الامری است و در مرتبه وجودیِ «دهر» صورت می‌گیرد.<ref>میرداماد، القبسات، ۱۳۶۷ش، مقدمه فضل‌الرحمن، ص۱۳۳-۱۳۴.</ref>