مناظره امام باقر با حسن بصری: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حسن بصری]] نزد [[امام باقر (ع)]] رفت و عرض کرد: آمده‌ام سؤالاتی از شما بپرسم.  

گفت: چنین می‌گویند.  

امام فرمود: امر بزرگی را به عهده گرفته‌ای. شنیده‌ام که می‌گویی خداوند مردم را به خودشان واگذار کرده است!  

امام فرمود: من آیه‌ای می‌خوانم که تو آن را به اشتباه تفسیر کرده‌ای.  

شنیده‌ام که جای امن را به [[مکه]] تفسیر کرده‌ای؟ وای بر تو! این چه امنیتی است که اموال اهالی آنجا به سرقت می‌رود و همواره عده‌ای کشته می‌شوند؟!  

سپس امام باقر به سینه مبارک خود اشاره کرد و فرمود: آن قریه‌های مبارک ماییم.  

امام فرمود: بله، آیه 8 سوره طلاق: و کاین من قریه عتت عن امر ربها ورسله فحاسبناها حسابا شدیدا و عذبناهاعذابا نُّکرا (و چه بسیار قریه‌هایی که از امر پروردگاروپیامبرانش سرپیچی کردند ،وماحسابسختی از آنان کشیدیم و به عذاب بدی مجازاتشان کردیم).  

حسن بصری گفت: بله؛ منظور همان انسان‌هاست.  

امام فرمود: در آیه‌ی « واسأل القریه التی کنافیها» _سوره یوسف،آیه 82_ (از قریه ای که ما بودیم بپرس.) از قریه و دهستان سؤال می‌شود یا از اشخاص؟!  

سپس فرمود: قری یعنی علمای [[شیعیان]] ما و مقصود از سیر، علم است. یعنی هر کس به سوی ما آمد و حلال و حرام را از ما آموخت، دیگر از شک و گمراهی در امان است؛ زیرا احکام را از آنجا که باید بیاموزد، آموخته است؛ چون [[اهل بیت]] وارثان علم و فرزندان برگزیده‌اند و آن فرزندان ما هستیم، نه تو و امثال تو. و مبادا بگویی خداوند بندگان را به خودشان واگذاشته زیرا خداوند عزوجل، دچار سستی و ضعف نیست تا کاری را به مردم واگذار کند. آنها را هم به چیزی مجبور نمی‌کند که در این صورت به آنها ظلم می‌شود؛ خدا با بندگانش نه با جبر رفتار می‌کند نه با تفویض؛ بلکه با امری بین آن دو رفتار می‌کند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج 24، ص 235، ح 4.وطبرسی، احتجاج، ج2، ص327</ref>

[[رده:امام محمد باقر علیه السلام ]]