سوره تکاثر: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[سوره]] را '''تَکاثُر''' می‌نامند؛ زیرا این کلمه در اولین [[آیه]] آن آمده‌ است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۷.</ref> تکاثر یعنی چشم‌ و هم‌چشمی و مسابقه‌دادن با یکدیگر در بسیاری مال و جایگاه اجتماعی.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ذیل واژه کثر.</ref>

سوره تکاثر ۸ [[آیه]]، ۲۸ کلمه، و ۱۲۳ حرف دارد. این سوره از نظر حجمی جزو [[مفصلات|سوره‌های مُفَصَّلات]] (دارای آیات کوتاه و متعدد) است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۷.</ref>

سوره تکاثر مردم را به‌دلیل مسابقه‌گذاشتن در جمع‌کردن مال و فرزند و یاور توبیخ می‌کند؛ خصلتی که آنان را از [[خدا]] و سعادت واقعی غافل می‌کند. این سوره همچنین تهدید می‌کند چنین افرادی خیلی زود نتیجه این سرگرمی‌های بیهوده را می‌بینند و در آینده‌ای نزدیک در مورد نعمت‌هایی که در اختیار آنان گذاشته شده، بازخواست می‌شوند.<ref>طباطبایی، المیزان، ترجمه، ج۲۰، ص۶۰۰.</ref>

در [[آیه]] آخر سوره تکاثر آمده است در [[آخرت]] درباره نعمت‌ها پرسیده می‌شود (اینکه فرد آنها را در چه راهی صرف کرده است). در [[حدیث|روایتی]] از [[امام صادق(ع)]] گفته شده مراد از نعمت در این آیه، [[اهل بیت(ع)]] هستند. در این روایت آمده است [[ابوحنیفه]] ـ یکی از عالمان اهل سنت ـ درباره معنای این آیه از امام صادق(ع) پرسید. امام به او گفت به نظر تو منظور از «نعیم» در این آیه چیست که ابوحنفیه پاسخ داد مقصود غذا و آب است. امام صادق(ع) فرمود اگر [[خدا]] بخواهد تو را روز [[قیامت]] در پیشگاهش نگه دارد تا از هر لقمه‌ای که خورده‌ای و هر جرعه‌ای که نوشیده‌ای از تو سؤال کند، باید بسیار در آنجا بایستی، بلکه منظور از «نعیم» ما اهل بیت هستیم که خداوند با ما میان مردم الفت ایجاد کرد و پیوند داد، بعد از آنکه با هم اختلاف داشتند و دشمن بودند و با ما آنان را به [[اسلام]] هدایت کرد. این نعمتی است که خداوند درباره آن می‌پرسد، یعنی [[پیامبر(ص)]] و اهل بیت او.

درباره فضیلت تلاوت سوره تکاثر در روایات آمده است اگر کسی این سوره را قرائت کند خداوند نعمت‌هایی را که در دنیا به او داده است، حسابرسی نمی‌کند و گویی هزار آیه از قرآن را قرائت کرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۱۰. </ref> همچنین از[[امام صادق(ع)]] روایت شده است هر کس سوره تکاثر را در نمازهای واجب خود بخواند، خداوند برای او ثواب صد [[شهید]] و اگر در نمازهای مستحبی بخواند، ثواب پنجاه شهید می‌نویسد و در نماز واجبش چهل صف از ملائکه با او نماز می‌گزارند<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال،۱۴۰۶ق،ص۱۲۵</ref> در برخی روایات نیز برای این سوره خواصی ذکر شده که در امان ماندن قاری آن تا غروب روز بعد از جمله آنها است.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق،ج۵،ص۷۴۳.</ref>

* بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، بنیاد بعثت، ۱۴۱۶ق.

* طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش.