confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۵۸
ویرایش
شیخ‌الاسلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیز کاری
imported>Alipour |
جز (تمیز کاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شیخ الاسلام'''، بالاترین منصب دینی [[شیعه|شیعی]] در دوره [[صفویه|صفوی]] و پس از آن تا دوره [[پهلوی]]. رسیدگی به [[امور حسبیه]]، عزل و نصب قضات، حضور در مراسم و تشریفات گزینش سلطان و تاج‌گذاری، صدور اجازات و گواهی‌های علمی از اختیارات شیخ الاسلام بوده است. علاوه بر پایتخت، شهرهای مختلف نیز شیخ الاسلام داشته‌اند. [[محمدباقر مجلسی]] و [[شیخ بهایی]] در [[اصفهان]]، [[حر عاملی|حرّ عاملی]] در [[مشهد]] و [[ملا محمدطاهر قمی]] در [[قم]] را می‌توان پرنفوذترین شیخ الاسلام‌ها دانست. | '''شیخ الاسلام'''، بالاترین منصب دینی [[شیعه|شیعی]] در دوره [[صفویه|صفوی]] و پس از آن تا دوره [[پهلوی]]. رسیدگی به [[امور حسبیه]]، عزل و نصب قضات، حضور در مراسم و تشریفات گزینش سلطان و تاج‌گذاری، صدور اجازات و گواهی‌های علمی از اختیارات شیخ الاسلام بوده است. علاوه بر پایتخت، شهرهای مختلف نیز شیخ الاسلام داشته‌اند. [[محمدباقر مجلسی]] و [[شیخ بهایی]] در [[اصفهان]]، [[حر عاملی|حرّ عاملی]] در [[مشهد]] و [[ملا محمدطاهر قمی]] در [[قم]] را می‌توان پرنفوذترین شیخ الاسلام‌ها دانست. | ||
شیخ الاسلام گرچه به خواست و فرمان شاه برگزیده می‌شد، اما تمایل مردم هم در انتخاب آن‌ها مؤثر بود. لقب شیخ الاسلام در دوره‌های [[زندیه]] و [[قاجاریه]] هم به علمای بانفوذ تفویض می‌شد و آن‌ها همچنان نقش ویژه‌ای در حکومت داشتند، اما در دوران [[دوره پهلوی|پهلوی]]، به همراه تحولات سیاسی و تأسیس | شیخ الاسلام گرچه به خواست و فرمان شاه برگزیده می‌شد، اما تمایل مردم هم در انتخاب آن‌ها مؤثر بود. لقب شیخ الاسلام در دوره‌های [[زندیه]] و [[قاجاریه]] هم به علمای بانفوذ تفویض می‌شد و آن‌ها همچنان نقش ویژه‌ای در حکومت داشتند، اما در دوران [[دوره پهلوی|پهلوی]]، به همراه تحولات سیاسی و تأسیس دادگاه‌ها، این منصب و ایفای وظایف آن از سوی روحانیان [[شیعه]] به فراموشی سپرده شد. | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
لقب شیخ الاسلام، اولین بار در اواخر قرن چهارم هجری، به عنوان منصبی دینی در [[خراسان]] به کار رفته است.<ref>دائرة المعارف تشیع، ج ۱۰، ص ۱۵۷.</ref> در قرن پنجم، اسماعیل بن رحمن، رییس [[فقها|فقهای]] [[شافعی]] در [[خراسان]] را شیخ الاسلام خوانده‌اند.<ref>دائرة المعارف تشیع، ج ۱۰، ص ۱۵۷.</ref> در قرن ششم، به فقهای مقبول عامه در [[مصر]] و [[شامات]]، شیخ الاسلام می‌گفتند. شیخ الاسلام در میان [[اهل سنت]]، به علمای بلندپایه گفته می‌شده؛ از جمله [[فخرالدین رازی]] در قرن ششم هجری.<ref>دائرة المعارف تشیع، ج ۱۰، ص ۱۵۷.</ref> | لقب شیخ الاسلام، اولین بار در اواخر قرن چهارم هجری، به عنوان منصبی دینی در [[خراسان]] به کار رفته است.<ref>دائرة المعارف تشیع، ج ۱۰، ص ۱۵۷.</ref> در قرن پنجم، اسماعیل بن رحمن، رییس [[فقها|فقهای]] [[شافعی]] در [[خراسان]] را شیخ الاسلام خوانده‌اند.<ref>دائرة المعارف تشیع، ج ۱۰، ص ۱۵۷.</ref> در قرن ششم، به فقهای مقبول عامه در [[مصر]] و [[شامات]]، شیخ الاسلام می‌گفتند. شیخ الاسلام در میان [[اهل سنت]]، به علمای بلندپایه گفته می‌شده؛ از جمله [[فخرالدین رازی]] در قرن ششم هجری.<ref>دائرة المعارف تشیع، ج ۱۰، ص ۱۵۷.</ref> | ||