آیات نشوز: تفاوت میان نسخه‌ها

بر پایه روایتی که در کتاب [[تفسیر قمی]] در شأن نزول این آیه نقل شده است، رافع بن خدیج دو همسر داشت که یکی از آنها  مسن و دیگری جوان بود. بر اثر اختلافاتی، همسر مسن خود را [[طلاق]] داد و در زمان [[عده]] به او گفت اگر بخواهی، با تو آشتی می‌کنم، به‌شرط اینکه اگر همسر دیگرم را بر تو مقدم، داشتم اعتراض نكنی. اگر هم مایل باشی، صبر می‌كنم تا عدّه تمام شود و از هم جدا شویم. زن پیشنهاد اول را قبول كرد و با هم آشتی كردند. سپس این آیه نازل شد.<ref> قمی، تفسیر قمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۵۴.</ref>

{{اصلی|نشوز}}

آیه ۳۴ از نشوز زن و وظیفه مرد در برابر سخن می‌گوید. مفسران بر اساس این آیه، معتقدند مرد در مرحله اول باید زن را نصیحت کند، اگر فایده نداشت، در بستر به او پشت کرده یا بسترش را از او جدا کند و چنانچه این روش هم مؤثر نباشد، او را به‌صورت خفیف، تنبیه بدنی کند.<ref> طبرسی، مجمع‌البیان، ج۳، ص۱۶۹؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۴۷۳؛ قرائتی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۵۹۹؛ محقق اردبیلی، زبدة‌البیان، المكتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، ص۵۳۷.</ref>