Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۲۱۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
مطابق با برخی منابع تاریخی وی به تفکرات [[مرجئه|مرجئه]] و [[حشویه|حشویه]] <ref group="یادداشت">این فرقه همان افراطیون اهل سنت هستند که به نظر عقلی بیاعتناء بوده و این نظرات را بدعت میدانند. (معتزلی، ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، قم، انتشارات کتابخانه آیتالله مرعشی، ۱۴۰۴ق، ج ۶، ص۴۳۶.)</ref> گرایش داشته تا جایی که امام صادق(ع) او را مرجئه کبیر خطاب میکرد. به همین دلیل نیز عبدالله از جانب پدر طرد شده بود.<ref>مفید، الفصول المختارة، ص۳۱۲.</ref> | مطابق با برخی منابع تاریخی وی به تفکرات [[مرجئه|مرجئه]] و [[حشویه|حشویه]] <ref group="یادداشت">این فرقه همان افراطیون اهل سنت هستند که به نظر عقلی بیاعتناء بوده و این نظرات را بدعت میدانند. (معتزلی، ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، قم، انتشارات کتابخانه آیتالله مرعشی، ۱۴۰۴ق، ج ۶، ص۴۳۶.)</ref> گرایش داشته تا جایی که امام صادق(ع) او را مرجئه کبیر خطاب میکرد. به همین دلیل نیز عبدالله از جانب پدر طرد شده بود.<ref>مفید، الفصول المختارة، ص۳۱۲.</ref> | ||
بعد از شهادت امام صادق(ع)، عبدالله خود را جانشین پدر معرفی کرد و در جایگاه وی قرار گرفت و [[غسل]] و [[کفن]] و [[دفن]] پدر را عهدهدار شده و انگشتر آنحضرت را به دست کرد.<ref> شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref> وی با استناد به این نقل از امام صادق(ع) که: «امامت هر امام به پسر بزرگ او منتقل میشود» مردم را گرد خود جمع کرد. | بعد از شهادت امام صادق(ع)، عبدالله خود را جانشین پدر معرفی کرد و در جایگاه وی قرار گرفت و [[غسل]] و [[کفن]] و [[دفن]] پدر را عهدهدار شده و [[انگشتر]] آنحضرت را به دست کرد.<ref> شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref> وی با استناد به این نقل از امام صادق(ع) که: «امامت هر امام به پسر بزرگ او منتقل میشود» مردم را گرد خود جمع کرد. | ||
عبدالله هفتاد روز پس از شهادت امام صادق(ع)از دنیا رفت و هیچ فرزندی از او برجای نماند.<ref> شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref> در نتیجه اعتقاد به امامت عبدالله افطح نیز پایان یافت و بیشتر پیروان او به امامت [[امام کاظم]](ع) معتقد گردیدند.<ref>طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج ۲، ص۵۲۵.</ref> | عبدالله هفتاد روز پس از شهادت امام صادق(ع)از دنیا رفت و هیچ فرزندی از او برجای نماند.<ref> شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref> در نتیجه اعتقاد به امامت عبدالله افطح نیز پایان یافت و بیشتر پیروان او به امامت [[امام کاظم]](ع) معتقد گردیدند.<ref>طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج ۲، ص۵۲۵.</ref> |