حافظ شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

حافظ شیرازی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۴۶

۲۰۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۹ آوریل ۲۰۲۳

←‏زندگی‌نامه: ابرابزار

دیداریویکی‌متن

A.m.parsa

Automoderated users، confirmed، movedable، templateeditor

۲٬۳۸۲

ویرایش

@@ خط ۳۶: / خط ۳۶: @@
 ==زندگی‌نامه==
 [[پرونده:آرامگاه حافظ.jpg|بندانگشتی|آرامگاه حافظ در دوره قاجار]]
-در مورد خاستگاه حافظ اتفاق نظر وجود ندارد. انصاری کازرونی (سده ۱۰ق) اصل خاندان او را از [[عراق عجم]] و اهل رودآور [[همدان]]، و خود حافظ را زاده و رشدیافته [[شیراز]] دانسته است.<ref>انصاری کازرونی، مرقوم پنجم کتاب سلم السموات، ۱۳۴۰ش، ص۱۴.</ref> فخرالزمانی قزوینی، نیای حافظ را از مردم کوپای (کوهپای) [[اصفهان]] خوانده که در روزگار اتابکان فارس، به شیراز کوچ کرده است.<ref>فخرالزمانی، تذکره میخانه، ۱۳۶۷ش، ص۸۵.</ref> لقب یا نام جدش را غیاث الدین و لقب یا نام پدرش را به اختلاف بهاءالدین یا کمال الدین آورده‌اند.{{مدرک}}
+در مورد خاستگاه حافظ اتفاق نظر وجود ندارد. انصاری کازرونی (سده ۱۰ق) اصل خاندان او را از [[عراق عجم]] و اهل رودآور [[همدان]]، و خود حافظ را زاده و رشدیافته [[شیراز]] دانسته است.<ref>انصاری کازرونی، مرقوم پنجم کتاب سلم السموات، ۱۳۴۰ش، ص۱۴.</ref> فخرالزمانی قزوینی، نیای حافظ را از مردم کوپای (کوهپای) [[اصفهان]] خوانده که در روزگار اتابکان فارس، به شیراز کوچ کرده است.<ref>فخرالزمانی، تذکره میخانه، ۱۳۶۷ش، ص۸۵.</ref> لقب یا نام جدش را غیاث الدین و لقب یا نام پدرش را به اختلاف بهاءالدین یا کمال الدین آورده‌اند.<ref>همایونفرخ، رکن الدین، حافظ خراباتی، 1379ش، ج1، ص100</ref>
-در سال تولد حافظ اختلاف است و آن را از ۷۱۳ تا ۷۲۰ق گفته‌اند.{{مدرک}} حافظ در زمان خود تنها به لقب شمس الدین و تخلص حافظ مشهور بوده و القاب و عناوینی همچون خواجه، لسان الغیب، ترجمان الاسرار، عمدة العارفین و سلطان الشعرا و نیز نسبت او یعنی شیرازی، ظاهرا پس از مرگ او اطلاق شده است.<ref>خواندمیر، حبیب السیر، ۳(۲)، ص۲۸۸؛ معین، حافظ شیرین سخن، ج۱، ص۹۷.</ref>
+در سال تولد حافظ اختلاف است و آن را از ۷۰۰ تا ۷۲۶ق گفته‌اند.<ref>مجاهدى، محمد على، سيرى در تاريخ زندگى و برگزيده غزليات حافظ، 1383ش، ص16</ref> حافظ در زمان خود تنها به لقب شمس الدین و تخلص حافظ مشهور بوده و القاب و عناوینی همچون خواجه، لسان الغیب، ترجمان الاسرار، عمدة العارفین و سلطان الشعرا و نیز نسبت او یعنی شیرازی، ظاهرا پس از مرگ او اطلاق شده است.<ref>خواندمیر، حبیب السیر، ۳(۲)، ص۲۸۸؛ معین، حافظ شیرین سخن، ج۱، ص۹۷.</ref>
 شرایط سیاسی ایران در عصر حافظ نابسامان بود تا بدانجا که آن را عصر ملوک‌الطوایف [[ایران]] میان دو دولت [[ایلخانان |ایلخانیان]] و [[تیموریان]] خوانده‌اند. در سال ۷۴۳ق ابواسحاق اینجو در شیراز به قدرت رسید که مردی شاعر و شعردوست بود و این امر در شعر حافظ بازتاب یافته است. حکومت او دیری نپایید و در سال ۷۵۸ق با غلبه مبارزالدین مظفری بر فارس، حافظ دوره سختی را تجربه کرد که انعکاس آن نیز در اشعار او هویداست و هر جا از «محتسب» سخن گفته، گویا منظور او همین امیر مظفری است. پس از آن، دوره حکومت شاه شجاع آغاز می‌شود که فردی شاعر و ادیب بوده و حافظ ۳۲ سال از عمر خود را در زمان او سپری کرده و اشعار بسیاری درباره او گفته است.{{مدرک}}