کاربر ناشناس
حسن بن علی بن فضال: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←جایگاه رجالی: اصلاح پانویس ها
imported>Alipour جز (←نسب و کنیه: اصلاح پانویس ها) |
imported>Alipour جز (←جایگاه رجالی: اصلاح پانویس ها) |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
برخی از نویسندگان رجالی، حسن بن فضال را از اصحاب اجماع بر شمرده‌اند؛<ref>طوسی،اختیار معرفه الرجال، ج۲، ص۸۳۲-۸۳۱.</ref> وی در منابع رجالی بسیار توصیف و تکریم شده و به فضل، علم، فقه و دیانت ستوده شده است. | برخی از نویسندگان رجالی، حسن بن فضال را از اصحاب اجماع بر شمرده‌اند؛<ref>طوسی،اختیار معرفه الرجال، ج۲، ص۸۳۲-۸۳۱.</ref> وی در منابع رجالی بسیار توصیف و تکریم شده و به فضل، علم، فقه و دیانت ستوده شده است. | ||
[[شیخ طوسی]] درباره وی می‌گوید: «حسن بن فضال از امام رضا (ع) نقل کرده و از نزدیکان ایشان محسوب میشد و مردی جلیل القدر، عظیم المنزله و در حدیث و روایاتش ثقه بوده است.»<ref>طوسی، الفهرست، ص۹۸.</ref> | [[شیخ طوسی]] درباره وی می‌گوید: «حسن بن فضال از امام رضا (ع) نقل کرده و از نزدیکان ایشان محسوب میشد و مردی جلیل القدر، عظیم المنزله و در حدیث و روایاتش ثقه بوده است.»<ref>طوسی، الفهرست، ۱۴۱۷ق، ص۹۸.</ref> | ||
[[محسن امین]] درباره وی گفته است: «هر چند تاریخ رجوع وی از فطحیه مورد اختلاف است ولی این از اعتبار روایات وی نمی‌کاهد و مجالی برای توقف در عمل به روایات وی نیست، چه آن روایاتی که در زمان فطحی بودن نقل کرده چه بعد از آن، به ویژه آن که امام عسکری(ع) امر به اعتماد بر روایات بنی فضال کرده است.»<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۵، ص۲۰۸.</ref> | [[محسن امین]] درباره وی گفته است: «هر چند تاریخ رجوع وی از فطحیه مورد اختلاف است ولی این از اعتبار روایات وی نمی‌کاهد و مجالی برای توقف در عمل به روایات وی نیست، چه آن روایاتی که در زمان فطحی بودن نقل کرده چه بعد از آن، به ویژه آن که امام عسکری(ع) امر به اعتماد بر روایات بنی فضال کرده است.»<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۵، ص۲۰۸.</ref> | ||
کشی با نقل روایتی تاریخی از فضل بن شاذان درباره میزان [[زهد]] و [[تقوا]]ی حسن بن فضال، وی را از راویان مورد اعتماد برمی‌شمارد.<ref>طوسی،اختیار معرفه الرجال، ج۲، ص ۸۰۲-۸۰۱.</ref> | کشی با نقل روایتی تاریخی از فضل بن شاذان درباره میزان [[زهد]] و [[تقوا]]ی حسن بن فضال، وی را از راویان مورد اعتماد برمی‌شمارد.<ref>طوسی،اختیار معرفه الرجال، ج۲، ص ۸۰۲-۸۰۱.</ref> | ||