کاربر ناشناس
ترتیل: تفاوت میان نسخه‌ها
←شاخصه های ترتیل
imported>Sama |
imported>Sama |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
شماری از [[تابعین]]، ترتیل را به معنای تلاوت کردنِ آیه‌ای از قرآن و تکرار و زمزمه کردن آن با چشم گریان و اشک‌ریزان پنداشته و آن را به [[سنت]] [[رسول خدا]] (ص) منتسب می‌دانسته‌اند.<ref> سیوطی، الدر، ج۶، ص ۲۷۷</ref> برخی از [[حدیث |احادیث]] [[امامان شیعه |ائمه اهل بیت]] (ع) نیز به چنین معنایی دلالت دارد.<ref>مجلسی، بحار، ج۷، ص۲۶۸، ج۶۷، ص۳۴۲-۳۴۳، ج۲۴، ص۷۵، ج۹۲، ص۱۹۱ ۹۲/۱۹۱</ref> | شماری از [[تابعین]]، ترتیل را به معنای تلاوت کردنِ آیه‌ای از قرآن و تکرار و زمزمه کردن آن با چشم گریان و اشک‌ریزان پنداشته و آن را به [[سنت]] [[رسول خدا]] (ص) منتسب می‌دانسته‌اند.<ref> سیوطی، الدر، ج۶، ص ۲۷۷</ref> برخی از [[حدیث |احادیث]] [[امامان شیعه |ائمه اهل بیت]] (ع) نیز به چنین معنایی دلالت دارد.<ref>مجلسی، بحار، ج۷، ص۲۶۸، ج۶۷، ص۳۴۲-۳۴۳، ج۲۴، ص۷۵، ج۹۲، ص۱۹۱ ۹۲/۱۹۱</ref> | ||
== | ==شاخصه‌های ترتیل== | ||
ترتیل دارای | ترتیل دارای ویژگی‌هایی است که بایستی در آن رعایت شوند: | ||
#یکی از | #یکی از ویژگی‌های ترتیل این است که همواره در آن تدبر و دقت در معانی مهم بوده است<ref> نک: ابن کثیر، ج ۷، ص ۱۴۲؛ قرطبی، ج۱۹، ص ۳۷؛ زرکشی، ج ۱، ص ۴۴۹-۴۵۰؛ ابن جزری، التمهید، ج ۱، ص۲۰۸ -۲۰۹؛ سیوطی، الدر، ج ۱، ص ۲۹۹-۳۰۰</ref> و حتی گاهی در تعریف آن قید شده است.<ref>ابوالفتوح، ج۱۱، ص ۲۹۸</ref> | ||
#تحسین صوت: یعنی قرآن را با صدای نیکو، گوش‌نواز قرائت کردن، نیز در کنار تدبر در عبارات و مضامین قرآن، از | #تحسین صوت: یعنی قرآن را با صدای نیکو، گوش‌نواز قرائت کردن، نیز در کنار تدبر در عبارات و مضامین قرآن، از شاخصهای عمده ترتیل شناخته شده است.<ref>طبرسی، ج۹، ص۵۶۹؛ مجلسی، بحار، ج ۹۲، ص ۱۹۱</ref> | ||
در برخی از روایات و آثار، به جای «تحسین» کلمه هم‌وزن و هم‌آوای آن تحزین عنوان شده است و عالمان و عارفان امت تحزین را پایین آوردن صدا و غم‌انگیز تلاوت کردن قرآن، معنا کرده‌اند<ref>میبدی، ج ۱۰، ص ۲۶۶؛ طبرسی، ج۹، ص | در برخی از روایات و آثار، به جای «تحسین» کلمه هم‌وزن و هم‌آوای آن تحزین عنوان شده است و عالمان و عارفان امت تحزین را پایین آوردن صدا و غم‌انگیز تلاوت کردن قرآن، معنا کرده‌اند<ref>میبدی، ج ۱۰، ص ۲۶۶؛ طبرسی، ج۹، ص ۵۶۹؛ جرجانی، ص ۵۵</ref> و ترتیل در تلاوت قرآن را ناظر بر ساعات دل شب و حالات و مقامات تهجُّد و شب‌زنده‌داری دانسته‌اند و در دیگر اوقات، به سرعت قرائت کردن قرآن را، برای درک ثواب بیشتر، همانند ترتیل و تحقیق نیکو قلمداد کرده‌اند.<ref>طوسی، التبیان، تهذیب، همانجا؛ ابن جزری، النشر، ج ۱، ص ۲۰۹</ref> | ||
==شیوه های قرائت قرآن== | ==شیوه های قرائت قرآن== | ||