Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۲٬۰۰۵
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←بررسی اصطلاحی: لینک دهی) |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==بررسی اصطلاحی== | ==بررسی اصطلاحی== | ||
دو اصطلاح اسناد (جمع آن اَسانید) و سند (جمع آن اَسناد) گاه در گفتار [[محدثین|محدثان]] به جای یکدیگر به کار میرود<ref>نک: ابن جماعه، المنهل الروی، ص۳۰.</ref><ref>طیبی، الخلاصة، ص۳۴.</ref>، اما با نگاهی باریکبینانه میتوان وجوه امتیاز دقیقی میان آن دو تشخیص داد: اِسناد با دارا بودن مفهوم مصدری، هم در آثار لغویان و هم نزد محدثان بالا بردن و رسانیدن سخن به گویندهٔ آن دانسته شده است<ref>رفع الحدیث الی قائله: ابن درید، جمهرة اللغة، ج۲، ص۲۶۶.</ref><ref>جوهری، صحاح اللغة، ج۲، ص۴۸۹.</ref><ref>ابن جماعه، المنهل الروی، ص۳۰.</ref><ref>شهید ثانی، الدرایة، ص۵.</ref>، درحالیکه سند به مفهوم «مایستَنَد به» عبارت از طریقی است به گویندهٔ سخن که پیش از متن حدیث قرار میگیرد.<ref>نک: عاملی، وصول الاخیار، ص۹۰.</ref> | دو اصطلاح اسناد (جمع آن اَسانید) و سند (جمع آن اَسناد) گاه در گفتار [[محدثین|محدثان]] به جای یکدیگر به کار میرود<ref>نک: ابن جماعه، المنهل الروی، ص۳۰.</ref><ref>طیبی، الخلاصة، ص۳۴.</ref>، اما با نگاهی باریکبینانه میتوان وجوه امتیاز دقیقی میان آن دو تشخیص داد: اِسناد با دارا بودن مفهوم مصدری، هم در آثار لغویان و هم نزد محدثان بالا بردن و رسانیدن سخن به گویندهٔ آن دانسته شده است<ref>رفع الحدیث الی قائله: ابن درید، جمهرة اللغة، ج۲، ص۲۶۶.</ref><ref>جوهری، صحاح اللغة، ج۲، ص۴۸۹.</ref><ref>ابن جماعه، المنهل الروی، ص۳۰.</ref><ref>شهید ثانی، الدرایة، ص۵.</ref>، درحالیکه سند به مفهوم «مایستَنَد به» عبارت از طریقی است به گویندهٔ سخن که پیش از متن حدیث قرار میگیرد.<ref>نک: عاملی، وصول الاخیار، ص۹۰.</ref> | ||
[[حدیث]]ی را که از اسناد متصل تا پیامبر(ص) برخوردار باشد، | [[حدیث]]ی را که از اسناد متصل تا پیامبر(ص) برخوردار باشد، «[[حدیث مسند|مُسنَد]]» و محدّثِ اهل اسناد را «مُسنِد» خوانند. | ||
===علم الاسناد=== | ===علم الاسناد=== |